Οι εταιρείες μπορούν να προκαλέσουν υψηλότερα έσοδα από τις πωλήσεις προσφέροντας στους πελάτες σύντομο χρονικό διάστημα για να πληρώσουν για αγαθά και υπηρεσίες. Αυτό δημιουργεί εισπρακτέους λογαριασμούς, ένα περιουσιακό στοιχείο που δείχνει ότι μια εταιρεία αναμένει να λάβει μετρητά σε μια επερχόμενη χρονική περίοδο. Αν και ο ήχος κατ 'αρχήν, κάθε πελάτης δεν θα πληρώσει τα χρήματα που οφείλει σε μια επιχείρηση. Αυτή η αδυναμία πληρωμής των εισπρακτέων λογαριασμών οδηγεί τις εταιρείες να δηλώσουν τους αναμενόμενους εισπρακτέους εισπρακτέους λογαριασμούς. Μια κοινή μέθοδος είναι το ποσοστό των πωλήσεων πιστώσεων που καθορίζει τους συνολικούς ανείσπρακτους λογαριασμούς.
Αναθεωρήστε το γενικό βιβλίο του προηγούμενου έτους.
Υπολογίστε τις συνολικές πωλήσεις πίστωσης προσθέτοντας όλες τις πωλήσεις που περιλαμβάνουν εισπρακτέους λογαριασμούς.
Ελέγξτε την τελική κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων από το προηγούμενο έτος για να καθορίσετε το ποσό των δαπανών για επισφαλείς απαιτήσεις. Πρόκειται για το σύνολο των απαιτήσεων που έχουν διαγραφεί ως μη εισπράξιμες.
Διαχωρίστε το συνολικό έξοδο των επισφαλών απαιτήσεων από τις συνολικές πωλήσεις πιστώσεων. Το ποσοστό αυτό είναι το αναμενόμενο έξοδο των επισφαλών απαιτήσεων για τις επόμενες περιόδους. Για παράδειγμα, εάν οι συνολικές επισφαλείς απαιτήσεις ήταν 1.000 δολάρια και οι συνολικές πωλήσεις πίστωσης ήταν 10.000 δολάρια, τότε οι αναμενόμενες επισφαλείς απαιτήσεις είναι 10 τοις εκατό, δεδομένου ότι $ 1.000 / $ 10.000 =.10 = 10 τοις εκατό (πολλαπλασιάστε το 100 για να πάρετε ένα ποσοστό).
Πολλαπλασιάστε τις τρέχουσες πωλήσεις πιστώσεων από το ποσοστό στο Βήμα 4 για να υπολογίσετε τους τρέχοντες εισπρακτέους εισπρακτέους λογαριασμούς. Εάν οι τρέχουσες πωλήσεις πίστωσης είναι $ 15.000, τότε οι εκτιμώμενοι εισπρακτέοι εισπρακτέοι λογαριασμοί είναι $ 1.500, αφού $ 15.000 *.10 = $ 1.500.
