"Αποψίλωση" είναι οποιαδήποτε διαδικασία που αλλάζει ένα αρχικό κάλυμμα δέντρων, συμπεριλαμβανομένης της κοπής όλων των δέντρων σε μια τοποθεσία, αραίωσης ενός δάσους και σπάνιων πυρκαγιών. Πριν από χιλιάδες χρόνια, τα δάση και τα λιβάδια κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος της γης. Παρόλο που η αποψίλωση των δασών έγινε για πρώτη φορά σοβαρή ανησυχία τη δεκαετία του 1950, υπήρξε ένα ζήτημα από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να πυρκαγιές πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Η εξαφάνιση φυτών και ζώων λόγω αποψίλωσης έχει συμβεί για χιλιάδες χρόνια. Η αποψίλωση των δασών εξακολουθεί να αποτελεί όλο και πιο σοβαρό πρόβλημα, λόγω του ταχέως αυξανόμενου πληθυσμού του κόσμου και των απαιτήσεων για πολύτιμους πόρους. Αυτό το πρόβλημα επιταχύνεται επίσης. Το περιβάλλον είναι όλο και πιο ευαίσθητο στις αλλαγές, και ορισμένες περιοχές της γης ήδη πάσχουν από μη αναστρέψιμες βλάβες.
Αποψίλωση και ανθρώπινη ανάπτυξη
Η εκκαθάριση των δασών συμβαδίζει με την ανθρώπινη ανάπτυξη. Τα δέντρα προσφέρουν καταφύγιο και καύσιμο για ζεστασιά και μαγείρεμα. Τα φρούτα και τα καρύδια παρέχουν τροφή, καθώς και φάρμακα και βαφές. Η κοπή δέντρων δεν απαιτεί προηγμένη τεχνολογία. Οι αρχαιότεροι άνθρωποι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τους πέτρινους ή τους ασημένιους άξονες για να πέσουν δέντρα ή φωτιά για να καθαρίσουν μεγάλες εκτάσεις. Καθώς ο πολιτισμός προχώρησε, τα δέντρα κόπηκαν πρώτα για γεωργική χρήση και στη συνέχεια για αυξημένη αστικοποίηση. Η σταθερή αύξηση του πληθυσμού στα ευρωπαϊκά δάση από 9000 έως 5000 π.Χ. οδήγησε σε εκτεταμένη εκκαθάριση γης για τη γεωργία, την εξημέρωση των ζώων και τη χρήση πυρκαγιάς για το κυνήγι. Η κατάσταση ήταν παρόμοια για όλες τις ηπείρους, την Κίνα, την Αφρική και την Αμερική, με αυξημένο πληθυσμό κατά τη διάρκεια των επόμενων χιλιετιών.
Αποψίλωση και εκβιομηχάνιση
Η εφεύρεση των μετάλλων, των πριονιών και των ηλεκτρικών πριονιών επιτάχυνε σημαντικά την ικανότητα καθαρισμού της γης. Από τη Βιομηχανική Επανάσταση κατά τη δεκαετία του 1800, τα δάση έχουν αξιοποιηθεί παγκοσμίως. Σύμφωνα με τον Μιχάλη Ουίλιαμς, στο άρθρο του «Ιστορία Σήμερα», στην Κεντρική Ευρώπη της Ρωσίας, για παράδειγμα, τα 67.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (16.556.060 στρέμματα) δασών εκκαθαρίστηκαν από τα τέλη του 17ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Οι Αμερικανοί πρωτοπόροι προωθούνται προς τα εμπρός στη Δύση και η κοπή δέντρων αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ζωής. Περίπου 460.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα - εκπληκτικά 177 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια - των δασών καταλήφθηκαν μόλις το 1850 και σχεδόν 300 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια μέχρι το 1910.
Δασική αποδάσωση
Η πιο γνωστή αποδάσωση έχει συμβεί από το 1950. Τα δάση από μαλακό ξύλο καλύπτουν τώρα τις ανάγκες των σημερινών κοινωνιών. Ωστόσο, το σοβαρό πρόβλημα είναι η μεγάλη έκρηξη του πληθυσμού στις τροπικές περιοχές. Το μεγαλύτερο τροπικό δάσος της γης βρίσκεται στη λεκάνη του Αμαζονίου των 1,2 δισεκατομμυρίων στρεμμάτων που διασχίζει εννέα χώρες της Νότιας Αμερικής. Η λεκάνη περιλαμβάνει μια τεράστια ποικιλία φυτών και ζώων και χιλιάδες διαφορετικά είδη δέντρων. Η κοινωνία προστασίας των δασών βροχής αναφέρει ότι μόνο 2,7 δισεκατομμύρια στρέμματα των αρχικών 4 δισεκατομμυρίων στρεμμάτων δάσους βροχής παραμένουν και εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά μίλια χάνονται κάθε χρόνο.
Τεχνικές για το Slash-and-Burn
Πριν από τη δεκαετία του 1960, οι περιορισμοί κράτησαν τους ανθρώπους από το τροπικό δάσος του Αμαζονίου εκτός από την εκκαθάριση παράλληλα με τους ποταμούς. Στη συνέχεια, οι αγρότες άρχισαν να αποικίζουν την τροπική αυτή περιοχή με τεχνικές οριζοντίωσης και καύσης, οι οποίες καταστρέφουν τα δέντρα χωρίς να τις χρησιμοποιούν για άλλες ανάγκες. Επίσης, μειώνει σημαντικά τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους και μειώνει τη δυνατότητα συνεχούς ανάπτυξης των φυτών. Οι αγρότες μπορούν να πάρουν μόνο μερικές εποχές καλλιεργειών, και στη συνέχεια πρέπει να καθαρίσουν περισσότερα δέντρα για γη. Αν η αποψίλωση των δασών έγινε με τον σωστό τρόπο και τα στρέμματα περιστράφηκαν, οι αγρότες θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν εξαιρετικές καλλιέργειες για πολλά χρόνια.
Αποτελέσματα της Αποψίλωσης
Η αποψίλωση έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στη γη. Τα δέντρα και τα φυτά απομακρύνονται και αποθηκεύουν αέρια θερμοκηπίου από τον αέρα, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, το όζον και το μεθάνιο. Όταν τα δέντρα καταστρέφονται, τα αέρια θερμοκηπίου αυξάνουν σημαντικά την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η κοπή δέντρων καταστρέφει επίσης τις μορφές ζωής. Ο ιστότοπος της Εταιρείας για την προστασία του Δρυικού Δρυμού αναφέρει ότι τα τροπικά δάση βροχής περιέχουν πάνω από τα μισά από τα γνωστά είδη και φυτά του κόσμου. Οι δασωμένες περιοχές συμβάλλουν επίσης στην προστασία των λεκανών απορροής και στην πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους, των πλημμυρών και των κατολισθήσεων. Τα δάση τροφοδοτούν επίσης τους φτωχούς. Η πλειοψηφία των 1.2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες έντονης φτώχειας στηρίζονται στα δέντρα για τις θεμελιώδεις ανάγκες και τα μέσα διαβίωσής τους.
Εξοικονόμηση των δασών βροχής
Οι περιβαλλοντολόγοι έχουν από καιρό εκφράσει την ανησυχία τους για το εξαφανισμένο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικές στην επιβράδυνση της απώλειας δασών. Πρέπει να γίνουν πολλά βήματα για τη βελτίωση της σημερινής κατάστασης. Αυτές περιλαμβάνουν τη μείωση των τεχνικών κοπής και καύσης, την αύξηση της ποσότητας προστατευόμενης γης, την προώθηση ή / και τη θέσπιση νομοθεσίας για την αειφόρο χρήση δασικών προϊόντων και τη χρήση μεθόδων καταγραφής που μειώνουν τα προβλήματα αποψίλωσης. Η εναλλακτική λύση είναι μια μεγάλη εξαφάνιση, όχι με φυσικά μέσα όπως η προσγείωση των μετεωριτών ή η ηφαιστειακή έκρηξη όπως στο παρελθόν της γης, αλλά και η ανθρώπινη ανάπτυξη και η μη λήψη των απαραίτητων μέτρων.
