Οι προσιτές κατοικίες εξακολουθούν να αποτελούν πιεστικό πρόβλημα σε πολλές κοινότητες, αστικές και αγροτικές. Μια απόπειρα διατήρησης και αύξησης της προσφοράς οικονομικά προσιτών κατοικιών ήταν η επιβολή ελέγχων ενοικίων. Οι έλεγχοι ενοικίασης διαφέρουν ανάλογα με τη δικαιοδοσία στην οποία εφαρμόζονται. Ανεξάρτητα από το πώς και πού επιβάλλονται, οι έλεγχοι ενοικίασης έχουν τόσο πλεονεκτήματα όσο και μειονεκτήματα. Σε όλες τις περιπτώσεις, η προσφορά ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων είναι πολύ σπάνια, ειδικά σε εύπορες περιοχές.
Ιστορία
Το 1942, ο Πρόεδρος Franklin Delano Roosevelt θέσπισε τον νόμο περί ελέγχου των τιμών έκτακτης ανάγκης, ο οποίος καθιέρωσε ένα καθολικό σύστημα ελέγχου των τιμών κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Το μέτρο αυτό έληξε το 1947. Έκτοτε, ορισμένα μέτρα που αποσκοπούσαν στο να προσεγγίσουν τις κλιμακούμενες τιμές έχουν τεθεί σε εφαρμογή από τους δήμους και άλλες δικαιοδοσίες, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών ελέγχου των τιμών των κατοικιών.
Μεταξύ των πιο γνωστών κανονισμών ελέγχου του ενοικίου υπάρχουν στη Νέα Υόρκη. Παρά τους κανονισμούς αυτούς, η Νέα Υόρκη έχει μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά ενοικίασης στη χώρα, αν όχι τον κόσμο. Σε άλλους τομείς, όπως το Cambridge της Μασσαχουσέττης, όπου εφαρμόστηκαν έλεγχοι μίσθωσης μεταξύ του 1971 και του 1994, ο έλεγχος του μισθώματος έδωσε το δρόμο για την απελευθέρωση. Σε άλλους τομείς, ο έλεγχος του μισθώματος παραμένει ένα ζήτημα έντονα αμφισβητούμενο, εάν έχουν τεθεί σε ισχύ ή όχι νόμοι ελέγχου ενοικίασης.
Ο έλεγχος ενοικίασης έναντι ενοικίου παγώνει
Το πάγωμα των ενοικίων είναι μέτρα που απαγορεύουν την αύξηση του ενοικίου χωρίς ρητή άδεια της δημοτικής, κρατικής ή ομοσπονδιακής κυβέρνησης που θέσπισε το πάγωμα των ενοικίων. Οι παγίδες των ενοικίων συχνά αποτελούν προσωρινά μέτρα. Από την άλλη, οι μισθωτικοί έλεγχοι επιτρέπουν στους ιδιοκτήτες να αυξάνουν τα ενοίκια, αλλά μόνο εντός συγκεκριμένων ορίων και συνήθως μόνο μία φορά το χρόνο. Οι έλεγχοι ενοικίων συνήθως σχεδιάζονται για να είναι μακροπρόθεσμα μέτρα για τον έλεγχο των ενοικίων, ειδικά σε περιοχές με υψηλό κόστος ζωής.
Πλεονεκτήματα των ελέγχων ενοικίασης
Τα πλεονεκτήματα των ελέγχων μίσθωσης για τους ενοικιαστές είναι προφανή: χαμηλότερα ενοίκια και πιο ελεγχόμενες αυξήσεις των ενοικίων. Αυτό είναι ιδιαίτερα επωφελές στην κεντρική πόλη, όπου οι έλεγχοι μίσθωσης μπορούν να επιτρέψουν σε εργαζόμενους χαμηλού εισοδήματος ή σε καλλιτέχνες να ζήσουν σε περιοχές που εξυπηρετούνται καλά από τα μέσα μαζικής μεταφοράς, γεγονός που μπορεί επίσης να μειώσει τα έξοδα των νοικοκυριών. Οι έλεγχοι ενοικίασης μπορούν να επιτρέψουν σε εργαζόμενους όπως δάσκαλοι και πυροσβέστες να ζήσουν σε λογικές αποστάσεις από τα σχολεία και τις πυροσβεστικές τους αίθουσες, όταν οι τιμές κατοικιών δεν είναι εφικτές.
Αντιληπτά Μειονεκτήματα των Έλεγχων Ενοικίων
Πολλοί ιδιοκτήτες και άλλοι που αντιτίθενται σε ελέγχους μίσθωσης ισχυρίζονται ότι παρέχουν αντικίνητρο στους ιδιοκτήτες να διατηρήσουν τις ιδιότητές τους. Σύμφωνα με αυτούς τους αρνητές, τα ενοίκια που διατηρούνται τεχνητά χαμηλά εμποδίζουν τους ιδιοκτήτες να αποκομίσουν κέρδος.Ως αποτέλεσμα, οι ιδιότητες γίνονται υποβαθμισμένες, γεγονός που προσελκύει λιγότερους επιθυμητούς μισθωτές και έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερες τιμές ιδιοκτησίας για ολόκληρη τη γειτονιά. Η εμπειρία με τους κανονισμούς ελέγχου του ενοικίου έχει αποδείξει ότι πολλές από αυτές τις αντιλήψεις είναι αβάσιμες.
Πραγματικά μειονεκτήματα των ελέγχων ενοικίων
Ενώ οι έλεγχοι μίσθωσης συνήθως δεν εμποδίζουν τους ιδιοκτήτες να πραγματοποιήσουν κέρδη, οι ιδιοκτήτες που έχουν ακίνητα σε περιοχές με ενοίκιο μπορεί να χρησιμοποιούν τακτικές εκφοβισμού για να αναγκάσουν τους ενοικιαστές να κινηθούν, ειδικά εάν επιτρέπονται αυξήσεις ενοικίων μόνο με νέους ενοικιαστές. Επιπρόσθετα, πολλοί δήμοι εκδίδουν διατάξεις περί διαχωρισμού ζωνών που ευνοούν τα καταστήματα μεγάλων θυρίδων σε αντίθεση με τις κατοικημένες περιοχές που ελέγχονται από το ενοίκιο, λόγω των αυξημένων φορολογικών εσόδων που μπορούν να εισπράξουν. Οι μισθωτές που εξασφαλίζουν πραγματικά διαμερίσματα με έλεγχο διαμερισμάτων είναι συχνά ανθεκτικά στη μετακίνηση, παρά τη δυνατότητα προοπτικών σταδιοδρομίας ή καλύτερων συνθηκών διαβίωσης αλλού, για φόβο ότι θα πρέπει να πληρώσουν έντονα υψηλότερα ενοίκια.
