Το διεθνές εμπόριο είναι η ανταλλαγή αγαθών μεταξύ των χωρών. Το διεθνές εμπόριο επιτρέπει στους καταναλωτές σε όλο τον κόσμο να αγοράζουν γαλλικά κρασιά, κολομβιανό καφέ, κορεατικές τηλεοράσεις και γερμανικά αυτοκίνητα. Το διεθνές εμπόριο μεταξύ των εθνών δημιουργεί την παγκόσμια οικονομία όπου οι τιμές επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες όπως τα παγκόσμια γεγονότα, οι συναλλαγματικές ισοτιμίες, η πολιτική και ο προστατευτισμός. Οι πολιτικές αλλαγές σε μια χώρα μπορούν να επηρεάσουν το κόστος κατασκευής και τους μισθούς των εργαζομένων σε μια άλλη χώρα. Το αποτέλεσμα τέτοιων αλλαγών θα μπορούσε να αυξήσει ή να μειώσει τις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων για τους τοπικούς αγοραστές σε καθημερινά προϊόντα.
Η επιρροή των δασμών και των εμποδίων
Στην ιδανική περίπτωση, το εμπόριο με άλλα έθνη αυξάνει τον αριθμό των αγαθών που μπορούν να επιλέξουν οι καταναλωτές και ο πολυεθνικός ανταγωνισμός θα μειώσει το κόστος αυτών των αγαθών. Το ντάμπινγκ είναι μια διεθνής εμπορική πρακτική που αποθαρρύνεται με τη στρατηγική χρήση των τιμολογίων. Το ντάμπινγκ είναι όταν ένας εμπορικός εταίρος εξάγει ένα μεγάλο όγκο φθηνότερων αγαθών από ό, τι είναι διαθέσιμο από την εγχώρια παραγωγή προκειμένου να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις ξένες αγορές. Για να επιβραδύνει ή να σταματήσει το ντάμπινγκ των διεθνών αγαθών χαμηλότερης τιμής, μια κυβέρνηση μπορεί να επιβάλει δασμούς ή φόρους στα εισαγόμενα προϊόντα.
Μια συχνή καταγγελία σχετικά με το διεθνές εμπόριο είναι το χαμηλό κόστος της ξένης εργασίας και η έλλειψη ρυθμίσεων στο εξωτερικό όσον αφορά την ασφάλεια και την ποιότητα. Μπορούν να επιβληθούν δασμοί για την προστασία των καταναλωτών από δυνητικά επικίνδυνα προϊόντα όπως τα μολυσμένα τρόφιμα που μπορεί να περιλαμβάνουν εισαγόμενα κρέατα ή κατώτερα προϊόντα όπως ελαττωματικούς αερόσακους. Τα πρότυπα και οι κανονισμοί ποιότητας μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από τη μια χώρα στην άλλη. Το διεθνές εμπόριο θα πρέπει να τονώσει το αμοιβαίο όφελος και τις θετικές σχέσεις μεταξύ των χωρών, αλλά μερικές φορές το αντίθετο είναι αλήθεια. Οι χώρες μπορούν επίσης να ορίσουν τιμολόγια για αντίποινα εναντίον ενός εμπορικού εταίρου που θεωρούν ότι παραβιάζουν τους κανόνες ή αντιβαίνουν στους στόχους της εξωτερικής πολιτικής.
Επιρροή της πολιτικής και του προστατευτισμού
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια κυβέρνηση θα επιβάλει δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα για πολιτικούς λόγους. Μπορεί να θέλει να εκπληρώσει μια υπόσχεση εκστρατείας, να ενισχύσει την ανάπτυξη σε μια συγκεκριμένη βιομηχανία ή να κάνει ισχυρή δήλωση στα μέλη της διεθνούς κοινότητας. Μια κυβέρνηση μπορεί να υιοθετήσει μια πολιτική προστατευτισμού και να περιορίσει το εμπόριο μέσω των τιμολογίων, επειδή ανησυχεί ότι το διεθνές εμπόριο απειλεί την εγχώρια οικονομία βλάπτοντας συγκεκριμένες βιομηχανίες. Αν και αυτός ο τύπος προστατευτισμού είναι γνωστός ότι λειτουργεί βραχυπρόθεσμα, είναι συχνά επιζήμιος μακροπρόθεσμα, επειδή καθιστά τη χώρα να αυξάνει τα τιμολόγια λιγότερο ανταγωνιστικά σε διεθνές επίπεδο.
Ο προστατευτισμός του εμπορίου μπορεί τελικά να αποδυναμώσει τις βιομηχανίες που εφαρμόστηκαν για την προστασία του. Εάν ένας εγχώριος κλάδος παραγωγής δεν έχει ανταγωνισμό, οι κατασκευαστές μπορεί να μην εργάζονται τόσο σκληρά ώστε να παραμείνουν ανταγωνιστικοί στην αγορά. Το αποτέλεσμα είναι ότι το εγχώριο προϊόν θα μπορούσε να μειώσει την ποιότητα σε σύγκριση με παρόμοια διεθνή προϊόντα. Οι συνεχιζόμενες προστατευτικές πολιτικές μπορούν τελικά να προκαλέσουν επιβράδυνση της βιομηχανίας και οι εγχώριες θέσεις εργασίας θα χαθούν στους παγκόσμιους προμηθευτές. Ο προστατευτισμός είναι μια ακριβή πρόταση επειδή οι κυβερνήσεις συχνά επιλέγουν να επιδοτούν τις βιομηχανίες και μπορούν να αυξήσουν την τιμή των αγαθών με μικρότερη ποιότητα.
Επίδραση των τιμών συναλλάγματος
Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες από το νόμισμα ενός έθνους σε άλλο νόμισμα εξαρτώνται από τις συνθήκες της αγοράς και τη συνολική υγεία της παγκόσμιας οικονομίας. Η συναλλαγματική ισοτιμία επηρεάζει επίσης το διεθνές εμπόριο. Εάν μια εταιρεία σε ένα έθνος θέλει να εισάγει αγαθά από άλλο έθνος, θα πληρώσει για αυτά τα αγαθά στο νόμισμα του εμπορικού εταίρου τους ή με το νόμισμα μιας σταθερής οικονομίας, όπως το δολάριο ΗΠΑ, η βρετανική λίρα, το γιεν Ιαπωνίας ή το ευρώ. Είναι προτιμότερο να πληρώνουν τα αγαθά σε ένα από αυτά τα λεγόμενα σκληρά νομίσματα, επειδή είναι σταθερά και λιγότερο ευάλωτα σε οικονομικές διαταραχές.
Οι χώρες μπορούν να επηρεάσουν περαιτέρω τις συναλλαγματικές ισοτιμίες μέσω της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής. Οι πολιτικές που επηρεάζουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες μπορούν να οδηγήσουν σε διαφωνίες. Μια χώρα μπορεί να υποστηρίξει ότι ο άλλος σκόπιμα χειραγωγεί το νόμισμά τους για να αποκτήσει ένα εμπορικό πλεονέκτημα. Όταν δύο ή περισσότερες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα, έχουν διαφωνίες ή συγκρούσεις, επηρεάζουν το διεθνές εμπόριο και με τη σειρά τους θα επηρεάσουν τη συναλλαγματική ισοτιμία κάθε χώρας. Οι οικονομολόγοι διαφωνούν ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης των διακυμάνσεων των νομισμάτων που καθορίζουν την τιμή των εισαγόμενων αγαθών. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι οι προσπάθειες περιορισμού του εμπορίου για να ευνοηθούν οι εγχώριες εισαγωγές είναι πιο επιβλαβείς από ό, τι είναι χρήσιμο.
