Η ανθρωπιστική ηθική ή ο ανθρωπισμός είναι μια ηθική προσέγγιση που δίνει μεγάλη σημασία στην κατάσταση των ανθρώπων παντού, χωρίς διακρίσεις οποιουδήποτε είδους. Αυτό το δόγμα θεωρεί ότι οι ανθρώπινες ανάγκες είναι βασικά οι ίδιες και περιστρέφονται γύρω από την προστασία των βασικών ελευθεριών μέσα σε ένα πλαίσιο ενός οικονομικού συστήματος που εξυπηρετεί τον πληθυσμό στο σύνολό του και όχι ομάδες καλώς συνδεδεμένων ελίτ.
Δυνητικός
Η ανθρωπιστική ηθική ξεκινά από την άποψη ότι οι άνθρωποι μπορούν να ευημερήσουν μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Οι κυβερνήσεις και τα οικονομικά συστήματα πρέπει να προσανατολίζονται στις πραγματικές ανάγκες όπως τα τρόφιμα, τα καταφύγια, η εργασία και η εκπαίδευση. Ο στόχος δεν είναι απλώς η πρόληψη φρικαλεών και καταστροφών, αλλά η δημιουργία ενός κοινωνικού κόσμου όπου η δυνατότητα κάθε ατόμου μεγιστοποιείται. Το δυναμικό καταπνίγεται, για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι δεν έχουν νόμιμο δικαίωμα στην ιδιοκτησία, αναγκάζονται να εργάζονται πολλές ώρες ή δεν έχουν σταθερό σπίτι εξαιτίας πολέμου ή οικονομικών δυσκολιών.
Ευθύνη
Η ανθρωπιστική ηθική αναγνωρίζει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα συνεπάγονται αντίστοιχα καθήκοντα. Η πρόληψη των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αντιμετώπιση των καταστροφών και η παρακολούθηση της συμπεριφοράς των κυβερνήσεων και άλλων πολιτικών παραγόντων αποτελούν θετικά καθήκοντα όλων των λαών και κρατών. Εν ολίγοις, όχι μόνο οι άνθρωποι έχουν το αρνητικό καθήκον να αποφύγουν να βλάψουν τους ανθρώπους, αλλά έχουν και το θετικό καθήκον να παρεμβαίνουν ενεργά όταν ο πόνος έχει γίνει ο κανόνας.
Ουδετερότητα
Η παρέμβαση σε περιόδους μεγάλων δεινών πρέπει να είναι ανεξάρτητη από όλες τις πολιτικές ανησυχίες. Η ανθρωπιστική ηθική θεωρεί ότι το θετικό καθήκον ανακούφισης των δεινών δεν συνεπάγεται καμία πολιτική ή θρησκευτική δέσμευση. Όταν παρεμβαίνει σε ξένη διαμάχη που δημιούργησε μεγάλο πληθυσμό προσφύγων, για παράδειγμα, το μόνο κριτήριο δράσης είναι απαραίτητο. Ο ανθρωπισμός σε παγκόσμια κλίμακα αρνείται να λάβει υπόψη τον πολιτικό προσανατολισμό και επιμένει να βοηθά θετικά τους ανθρώπους που υποφέρουν, ανεξάρτητα από το ιστορικό τους ή τη στάση τους σε πολιτικά ή θρησκευτικά ζητήματα.
Μεταμόρφωση
Η φιλανθρωπία είναι μόνο η αρχή για τον ανθρωπισμό. Η τελική αρχή της ανθρωπιστικής ηθικής είναι ο μετασχηματισμός. Είναι ένα πράγμα να παρέμβουμε για να τροφοδοτήσουμε το λιμοκτονούν, είναι άλλος για να βεβαιωθούμε ότι τέτοιες καταστροφές δεν θα συμβούν ξανά. Ο ανθρωπισμός θέλει να οικοδομήσει θεσμούς και συμπεριφορές που ανταποκρίνονται στους λαούς και τις άμεσες ανάγκες τους, όχι εκείνοι που ανήκουν στο "σωστό" πολιτικό κόμμα ή θρησκεία. Ο ανθρωπισμός επιδιώκει να επανάγει σιγά σιγά τις κοινωνίες για να αποτρέψει τις φρικαλεότητες, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κάθε είδους βία. Η "μείωση της ευπάθειας" είναι το εγγύς τέλος όλων των ανθρωπιστικών. Το καθήκον είναι πρώτα να προστατεύσουμε, και τελικά να δημιουργήσουμε ιδρύματα όπου οι άνθρωποι μπορούν όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά να ευδοκιμήσουν.
