Η λογιστική του Ταμείου είναι ένας τρόπος για να διαχωρίσετε χρήματα και άλλους πόρους σε κατηγορίες με βάση την πηγή κεφαλαίων και τους τυχόν περιορισμούς στη χρήση αυτών των κεφαλαίων. Οι οργανισμοί χρησιμοποιούν τη λογιστική του ταμείου για την παρακολούθηση χρημάτων που σχετίζονται με συγκεκριμένο έργο ή σκοπό. Κάθε αμοιβαίο κεφάλαιο είναι μια ανεξάρτητη λογιστική οντότητα, όπου διατηρούνται λογαριασμοί για να διασφαλιστεί ότι τα κεφάλαια χρησιμοποιούνται για τους επιδιωκόμενους σκοπούς.
Σκοπός
Οι κυβερνητικές και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις λαμβάνουν συχνά χρήματα που πρέπει να χρησιμοποιήσουν με συγκεκριμένο τρόπο. Η λογιστική του ταμείου προορίζεται να διασφαλίσει την τήρηση οποιωνδήποτε περιορισμών και περιορισμών στη χρήση αυτών των κεφαλαίων. Το επίκεντρο της λογιστικής των ταμείων στο πλαίσιο αυτό είναι η υπευθυνότητα και όχι η κερδοφορία.
Τροποποιημένη λογιστική σε δεδουλευμένη βάση
Η λογιστική του Ταμείου χρησιμοποιεί τροποποιημένη λογιστική σε δεδουλευμένη βάση, η οποία καταγράφει τα έσοδα όταν είναι διαθέσιμη για χρήση και όχι όταν κερδίζεται. Η τροποποιημένη λογιστική σε δεδουλευμένη βάση αντιμετωπίζει τις αποκτήσεις μακροπρόθεσμων περιουσιακών στοιχείων, όπως οι δαπάνες και το μακροπρόθεσμο χρέος, όπως το εισόδημα, που σημαίνει ότι οι ισολογισμοί με βάση τα αμοιβαία κεφάλαια δεν παρουσιάζουν μακροπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία ή υποχρεώσεις, μόνο κεφάλαια κίνησης. Αυτός ο τύπος λογιστικής εισάγεται επίσης στον προϋπολογισμό στους λογαριασμούς αντιστρόφως, χρησιμοποιώντας χρεώσεις για προϋπολογισθέντα έσοδα και πιστώσεις για τις προβλεπόμενες δαπάνες. Μια άλλη πτυχή της τροποποιημένης λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση είναι η χρήση μιας εγγραφής που ονομάζεται επιβάρυνση όταν παραγγέλλονται αγαθά. Όταν φθάνουν τα αγαθά, το βάρος επιβαρύνεται και εισέρχεται δαπάνη.
Είδη κυβερνητικών ταμείων
Η λογιστική του ταμείου κεφαλαίων χρησιμοποιεί τρεις βασικές ομάδες κεφαλαίων. Τα πρώτα κυβερνητικά κεφάλαια αντιπροσωπεύουν γενικά την απόκτηση, χρήση και υπόλοιπα των αναλώσιμων χρηματοοικονομικών πόρων και των σχετικών βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων. Παραδείγματα περιλαμβάνουν τα γενικά κεφάλαια, τα ειδικά ταμεία εσόδων, τα ταμεία εξυπηρέτησης του χρέους, τα ταμεία κεφαλαίων και τα μόνιμα κεφάλαια. Το δεύτερο, ιδιοκτησιακό κεφάλαιο, χρησιμοποιείται για δραστηριότητες που μοιάζουν με επιχειρηματικές δραστηριότητες του ιδιωτικού τομέα και είναι γενικά αυτοσυντηρούμενα κεφάλαια. Δύο τύποι ιδιοκτησιακών κεφαλαίων είναι επιχειρηματικά κεφάλαια για δραστηριότητες που χρεώνουν τέλη και εσωτερικά κεφάλαια υπηρεσιών που χρησιμοποιούνται για την παροχή αγαθών ή υπηρεσιών από μία υπηρεσία ή έναν οργανισμό σε άλλα τμήματα ή οργανισμούς. Ο τρίτος τύπος κυβερνητικού ταμείου είναι τα καταπιστευματικά ταμεία, τα οποία χρησιμοποιούνται για την αντιπροσώπευση των περιουσιακών στοιχείων που κρατική μονάδα κατέχει με την ιδιότητα του διαχειριστή. Οι τέσσερις τύποι καταπιστευματικών ταμείων είναι συνταξιοδοτικά (και άλλα οφέλη για τους εργαζομένους) ταμεία εμπιστοσύνης, αμοιβαία κεφάλαια επενδυτικών εταιρειών, ταμεία εμπιστοσύνης ιδιωτικής χρήσης και ταμεία οργανισμών.
Σκέψεις
Παρόλο που η λογιστική των ταμείων είναι πιο συνηθισμένη σε κυβερνητικούς και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, η επιχείρηση κερδοσκοπικού χαρακτήρα μπορεί μερικές φορές να χρησιμοποιεί μια εκδοχή λογιστικής αμοιβαίων κεφαλαίων για συγκεκριμένο σκοπό. Για παράδειγμα, ένα κατάστημα λιανικής πώλησης μπορεί να θέλει να εντοπίζει μεμονωμένες τοποθεσίες ή τμήματα ή ένας εργολάβος μπορεί να θέλει να παρακολουθεί έργα.
