Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ασφαλιστικής βιομηχανίας είναι η μεγάλη χρονική περίοδος μεταξύ των εσόδων, αφενός, και των σχετικών δαπανών, αφετέρου, δηλαδή μεταξύ της λήψης ασφαλίστρων από τους αντισυμβαλλομένους και της πληρωμής των απαιτήσεων. Αυτό το κενό καθιστά τα ασφαλιστικά ομόσπονδα κράτη (της αναμενόμενης μακροζωίας του ασφαλισμένου, για παράδειγμα, στην περίπτωση της ασφάλισης ζωής) κρίσιμο παράγοντα για τον προσδιορισμό της κερδοφορίας, ακόμη και της φερεγγυότητας μιας επιχείρησης.
Προσαρμογές ζημιών και ζημιών
Στην καρδιά του ασφαλιστικού κλάδου υπάρχουν δύο λογιστικές συναλλαγές που είναι μοναδικές για την αγορά αυτή: την πληρωμή των απαιτήσεων αφενός και την αύξηση ή μείωση των αποθεματικών αποζημιώσεων από την άλλη. Και οι δύο συναλλαγές συνδυάζονται για να καλύψουν τις «ζημίες που πραγματοποιήθηκαν». Η καθαρή μεταβολή των αποθεματικών κατά τη διάρκεια μιας λογιστικής περιόδου, πλέον των πληρωτέων απαιτήσεων, ισούται με τις ζημίες που πραγματοποιήθηκαν.
Υπάρχουν επίσης ανακτήσιμα στοιχεία ή αντισταθμίσεις σε μετρητά, όπως η διάσωση και η υποκατάσταση, τα οποία καταγράφονται ως αρνητικές ζημίες.
Για παράδειγμα, μια ασφαλιστική εταιρεία μπορεί να κρατήσει ένα "δικαίωμα υποκατάστασης" μετά από μια απώλεια. Η εταιρεία θα καταβάλει στον ασφαλισμένο την αξίωσή του και στη συνέχεια θα εισέλθει στη θέση του ασφαλισμένου ως πιθανού ενάγοντος κατά τρίτου που ενδέχεται να προκάλεσε τη ζημία.
Αντασφάλεια
Οι ασφαλιστικές εταιρείες συχνά συνάπτουν μέρος του κινδύνου τους συνάπτοντας δικές τους συμβάσεις με αντασφαλιστικές εταιρείες. Οι λογιστικές διαδικασίες για τις αντασφαλίσεις, όπως το έθεσε η έκθεση του London School of Economics το 1996, αποτελούν «καθρέπτη εικόνα της λογιστικής της άμεσης ασφάλισης».
Οι τυποποιημένοι ρυθμιστές
Το Συμβούλιο Διεθνών Λογιστικών Προτύπων (IASB), στο Λονδίνο, καταρτίζει τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης (ΔΠΧΠ), τα πρότυπα που έγιναν αποδεκτά από τον μεγαλύτερο μέρος του κόσμου της οικονομικής λογιστικής εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Συμβούλιο Δημοσιονομικών Λογιστικών Προτύπων (FASB), στο Norwalk, Connecticut, είναι ο ομόλογός του για τους λογιστές εντός των ΗΠΑ
Οι δύο φορείς ασχολούνται με ένα κοινό σχέδιο, αναπτύσσοντας αυτό που αποκαλούν "προσέγγιση μέτρησης" για την ασφάλιση. Αυτό καλύπτει το χρονικό χάσμα μεταξύ εσόδων και εξόδων, απαιτώντας μια εκτίμηση της τρέχουσας αξίας μιας δεδομένης σύμβασης, με τρία στοιχεία: τον απλό σταθμισμένο μέσο όρο των μελλοντικών ταμειακών ροών που αναμένεται να προκύψει από την εκπλήρωση της σύμβασης από τον ασφαλιστή. η επίδραση της χρονικής αξίας του χρήματος. και την εξάλειψη των κερδών από την απλή σύναψη της σύμβασης.
Η Εκπτωτική Τιμή
Η πρόβλεψη για την επίδραση της χρονικής αξίας του χρήματος που θα επιτρέπεται στα αναδυόμενα πρότυπα είναι επίσης γνωστή ως το προεξοφλητικό επιτόκιο.
Αυτός ο συντελεστής, τα δύο συμβούλια συμφώνησαν "αντικατοπτρίζουν τα χαρακτηριστικά των συμβάσεων και όχι τα χαρακτηριστικά των περιουσιακών στοιχείων που πραγματικά κατέχονται για την υποστήριξη των συμβάσεων, εκτός εάν τα συμβόλαια έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά".
Συγκεκριμένα, εάν οι ταμειακές ροές που σχετίζονται με ασφαλιστικές συμβάσεις δεν αντανακλούν οι ίδιες την παραγωγικότητα συγκεκριμένων στοιχείων του ενεργητικού, τότε το προεξοφλητικό επιτόκιο θα είναι απλώς το ποσοστό χωρίς κίνδυνο με προσαρμογή για έλλειψη ρευστότητας. Από την άλλη πλευρά, αν η παραγωγικότητα συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων συμβάλλει στη διαμόρφωση της ταμειακής ροής, το προεξοφλητικό επιτόκιο προσαρμόζεται ώστε να αντανακλά τόσο πολύ,
