Το συνολικό περιθώριο εισφοράς ισούται με τις πωλήσεις μείον το μεταβλητό κόστος σε μια περίοδο, η οποία μπορεί να είναι ένα μήνα, ένα τρίμηνο ή ένα έτος. Το κέρδος είναι ίσο με το περιθώριο εισφοράς μείον τα πάγια έξοδα. Οι μεταβλητές δαπάνες συνίστανται σε άμεσο κόστος εργασίας και πρώτων υλών που προκύπτουν από την παραγωγή. Στα πάγια έξοδα περιλαμβάνονται τα διοικητικά και εμπορικά γενικά έξοδα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των μονάδων που παράγονται και πωλούνται. Οι εταιρείες χρησιμοποιούν γενικά περιθώριο εισφορών μόνο για λόγους εσωτερικής πληροφόρησης.
Γεγονότα
Οι εταιρείες μπορούν να υπολογίσουν το περιθώριο των εισφορών σε συνολική βάση, ανά μονάδα ή βάσει αναλογίας. Για παράδειγμα, μια εταιρεία με τριμηνιαίες πωλήσεις $ 1 εκατ. Και μεταβλητό κόστος $ 400.000 έχει περιθώριο εισφοράς $ 600.000 ($ 1 εκατ. Μείον $ 400.000). Εάν το σταθερό κόστος είναι $ 200.000, τότε το καθαρό εισόδημα είναι $ 400.000 ($ 600.000 μείον $ 200.000). Αυτό αποτελεί επίσης παράδειγμα απλουστευμένης κατάστασης εισοδηματικών περιθωρίων κέρδους. Το περιθώριο εισφοράς ανά μονάδα είναι ίσο με την τιμή πώλησης ανά μονάδα, διαιρούμενο με το μεταβλητό κόστος ανά μονάδα. Εάν η εταιρεία πώλησε 100.000 μονάδες το τρίμηνο, τότε τα έσοδα από πωλήσεις ανά μονάδα είναι $ 10 ($ 1 εκατομμύριο διαιρούμενα κατά 100.000) και το μεταβλητό κόστος ανά μονάδα είναι $ 4 ($ 400.000 διαιρούμενο με 100.000). Ως εκ τούτου, το περιθώριο συνεισφοράς ανά μονάδα είναι $ 6 ($ 10 μείον $ 4). Ο συντελεστής του περιθωρίου των εισφορών είναι ίσος με το περιθώριο εισφοράς που διαιρείται με τις πωλήσεις και εκφράζεται ως ποσοστό. Στο παράδειγμα, ο λόγος είναι 60 τοις εκατό ($ 6 διαιρείται με $ 10, τότε το αποτέλεσμα πολλαπλασιάζεται με 100).
Ανάλυση κόστους-όγκου-κέρδους: στοχοθετημένο εισόδημα
Οι εταιρείες χρησιμοποιούν ανάλυση κόστους-όγκου-κέρδους για να αξιολογήσουν τον τρόπο με τον οποίο οι αλλαγές στο κόστος και τον όγκο επηρεάζουν την κερδοφορία. Οι παραδοχές για την ανάλυση αυτή περιλαμβάνουν τις σταθερές τιμές πώλησης και το σταθερό μεταβλητό και σταθερό κόστος. Η διοίκηση της εταιρείας μπορεί να χρησιμοποιήσει μια ανάλυση κόστους-όγκου-κέρδους για να καθορίσει το επίπεδο πωλήσεων που απαιτείται για την επίτευξη ενός στόχου καθαρού εισοδήματος. Το περιθώριο εισφοράς ισούται με το στόχο του καθαρού εισοδήματος συν το πάγιο κόστος και τα απαιτούμενα έσοδα από πωλήσεις ισούνται με το περιθώριο της εισφοράς, διαιρούμενο με το λόγο του περιθωρίου των εισφορών. Συνεχίζοντας με το παράδειγμα, εάν η διοίκηση καθορίσει στόχο καθαρού εισοδήματος ύψους $ 425.000, τότε το περιθώριο εισφοράς είναι $ 625.000 ($ 425.000 συν $ 200.000) και τα απαιτούμενα έσοδα από πωλήσεις είναι $ 1.041.667 ($ 625.000 διαιρούμενα κατά 60%).
Ανάλυση κόστους-όγκου-κέρδους: σημείο παράκαμψης
Οι εταιρείες μπορούν να χρησιμοποιήσουν ανάλυση κόστους-όγκου-κέρδους για να υπολογίσουν το σημείο ισορροπίας. Το ισοζύγιο εμφανίζεται όταν το περιθώριο συνεισφοράς επαρκεί για την κάλυψη του πάγιου κόστους. Το πραγματικό σημείο πώλησης σε δολάρια είναι ίσο με το σταθερό κόστος που διαιρείται με το ποσοστό του περιθωρίου των εισφορών. και το σημείο πώλησης σε μονάδες ισορροπίας είναι ίσο με το πάγιο κόστος διαιρούμενο με το περιθώριο εισφοράς ανά μονάδα. Στο παράδειγμα, το σημείο πώλησης είναι ίσο με 333.333 δολάρια (200.000 δολάρια διαιρούμενο κατά 60 τοις εκατό) και περίπου 33.333 μονάδες (200.000 δολάρια διαιρούμενο με 6 δολάρια). Ως εκ τούτου, η εταιρεία κερδίζει όταν πωλεί πάνω από 33.333 μονάδες.
Σκέψεις
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα των λογιστικών εργαλείων, οι εταιρείες χρησιμοποιούν τις πληροφορίες περιθωρίου εισφορών για να αποφασίσουν εάν και πότε θα μειώσουν τις τιμές πώλησης και θα αποκομίσουν κέρδος. Η διοίκηση χρησιμοποιεί περιθώριο εισφορών για να συγκρίνει διαφορετικά προϊόντα και ενδεχομένως να διακόψει εκείνα που δεν δημιουργούν αρκετά κέρδη για την εταιρεία.
