Ένα μη κερδοσκοπικό σύνταγμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από τους κανονισμούς του οργανισμού. Ακριβώς όπως ένα σύνταγμα οργανώνει μια κυβέρνηση και περιγράφει πώς λειτουργεί αυτή η κυβέρνηση, έτσι και οι νόμοι. Οι κυβερνήσεις των κρατών έχουν τον τελευταίο λόγο για το τι πρέπει να συμπεριληφθεί στους κανονισμούς. Το γραφείο του γενικού εισαγγελέα του κράτους θα ρυθμίζει μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς ενώ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι η οντότητα που χορηγεί μη κερδοσκοπικό καθεστώς στον οργανισμό. Τόσο ο γενικός εισαγγελέας όσο και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απαιτούν αντίγραφα του συντάγματος ενός οργανισμού.
Ανατρέξτε στους νόμους της πολιτείας σας σχετικά με τα μη κερδοσκοπικά. Κάθε κράτος έχει διαφορετικές ελάχιστες απαιτήσεις για τους κανόνες που διέπουν τις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, ανεξάρτητα από το αν αναφέρονται ως σύνταγμα ή νόμος. Ο τρόπος με τον οποίο τα μέλη συμμετέχουν στις επιτροπές, οι οποίοι μπορούν να υπηρετήσουν σε συμβούλια, πώς να τροποποιήσουν το σύνταγμα και άλλα απαραίτητα στοιχεία είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που πρέπει να συμπεριληφθούν. Εντούτοις, στο πλαίσιο αυτών των κατευθυντήριων γραμμών, υπάρχει μεγάλη ευελιξία προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της συγκεκριμένης οργάνωσης. Ένα ερευνητικό ίδρυμα, για παράδειγμα, θα έχει πολύ διαφορετικές ανάγκες από ένα άστεγο καταφύγιο. Τα καταστατικά του κράτους σχετικά με την οργάνωση ενός συντάγματος λαμβάνουν όλα αυτά υπόψη.
Αξιολογήστε τις συγκεκριμένες οργανωτικές σας ανάγκες. Τα καταστατικά σχετικά με το σύνταγμα ή τους νόμους είναι σκόπιμα ευρείς. Η οργανωτική δομή, οι αποστολές και οι στόχοι της είναι από τα στοιχεία που πρέπει να εξεταστούν γραπτώς. Οι ιδρυτές της οργάνωσης ενδέχεται να επιθυμούν να παρέχουν ένα μέσο προστασίας της αποστολής από τις ενέργειες των μελλοντικών συμβουλίων. Στους κανονισμούς, το διοικητικό συμβούλιο μπορεί επίσης να επιθυμεί να αναθέσει συγκεκριμένα καθήκοντα στα μέλη του προσωπικού που διαχειρίζονται τον οργανισμό. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Ακολουθήστε τη σωστή μορφή. Σε γενικές γραμμές, το Σύνταγμα θα αποτελείται από έξι ή επτά τροπολογίες. Πρέπει να υπάρχει ένας τίτλος και κάθε άρθρο να χρησιμεύει ως υπότιτλος (άρθρο 1, άρθρο 2, άρθρο 3 κ.λπ.). Τα άρθρα θα ονομάσουν την οργάνωση και θα καθορίσουν τη διάρκεια της ύπαρξης της οργάνωσης, συνήθως για διαχρονικότητα. Πρέπει επίσης να διευκρινιστούν οι διαδικασίες τροποποίησης των άρθρων. Τέλος, οι αρχικοί συνθέτες θα υπογράψουν και θα δώσουν ημερομηνία στο σύνταγμα. Πολλά κράτη απαιτούν τουλάχιστον τρία μέλη να υπογράψουν τους νόμους.
