Οι επιχειρήσεις συχνά εξασφαλίζουν τις πωλήσεις προσφέροντας πίστωση στους πελάτες τους. Αυτό βοηθά στην επέκταση της αγοράς τους και καθιστά τις τιμές πιο εύχρηστες. Ορισμένες από αυτές τις συμβάσεις πίστωσης, όπως τα εισπρακτέα χαρτονομίσματα, είναι διαφορετικές από τις τυπικές πωλήσεις πιστώσεων όσον αφορά το χρόνο λήξης τους και το ποσό που χρεώνεται στους τόκους. Οι διευθυντές των μικρών επιχειρήσεων πρέπει να κατανοούν τα εισπρακτέα εισοδήματα που λαμβάνουν για να βοηθήσουν στην ενημέρωση των αποφάσεων για την επέκταση της πίστωσης στους πελάτες.
Σημειώσεις Εισπρακτέες και Πιστωτικές Πωλήσεις
Όταν μια επιχείρηση επεκτείνει την πίστωση σε έναν πελάτη, συνήθως το κάνει σε αρκετά βραχυπρόθεσμη βάση και αναμένει να κερδίσει μικρό ενδιαφέρον. Τα εισπρακτέα έσοδα προέρχονται κυρίως από εργασίες που έχουν τιμολογηθεί αλλά δεν έχουν ακόμη επιστραφεί με πληρωμή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια επιχείρηση μπορεί να κρίνει ότι είναι απαραίτητο να χρηματοδοτήσει την αγορά ενός πελάτη σε πιο μακροπρόθεσμη βάση ή να παρατείνει την ημερομηνία λήξης του πελάτη και να εξυπηρετήσει ασυνήθιστες περιστάσεις. Σε μία από αυτές τις περιπτώσεις, η εταιρεία συχνά κερδίζει εισόδημα από τόκους και καταγράφει το λογαριασμό ως εισπρακτέο σημείωμα.
Έσοδα από εισπρακτέα
Το αν η επιχείρηση αναγνωρίζει εισόδημα από συναλλαγή με εισπρακτέα εξαρτάται από τις συνθήκες. Αν η επιχείρηση εκδίδει ένα εισπρακτέο σημείωμα σε μια νέα πώληση - όπως π.χ. όταν χρηματοδοτεί μια μεγάλη αγορά για παράδειγμα - θα αναγνωρίσει το ποσό της σημείωσης ως έσοδο κατά τη στιγμή της αγοράς. Σε άλλες περιπτώσεις, το σημείωμα μπορεί να επεκτείνει ένα προηγούμενο εισπρακτέο λογαριασμό, παρέχοντας στον πελάτη περισσότερο χρόνο για να εξοφλήσει ένα τιμολόγιο σε αντάλλαγμα για τη δυνατότητα τόκων. Στην περίπτωση αυτή, τα έσοδα από την ίδια τη σημείωση δεν καταγράφονται συνήθως, καθώς τα έσοδα είχαν ήδη αναγνωριστεί κατά την αρχική χρονική στιγμή της αγοράς.
Έσοδα από τόκους
Επειδή τα εισπρακτέα χαρτονομίσματα αντιπροσωπεύουν ένα μακροπρόθεσμο χρέος που οφείλεται στην εταιρεία, είναι κοινό για τις επιχειρήσεις να χρεώνουν τους τόκους τους. Αν και ο τόκος είναι υποχρεωμένος όταν ο οφειλέτης υπογράψει το σημείωμα, η εταιρεία δεν κερδίζει πραγματικά τους τόκους έως ότου το νόμισμα φθάσει στη λήξη. Αυτό σημαίνει ότι η εταιρεία μπορεί είτε να αναγνωρίσει τα έσοδα από τόκους ως μη δεδουλευμένα έσοδα μέχρι τη λήξη τους και να προβεί σε διορθωτικές καταχωρίσεις ως χρονικά διαστήματα είτε μπορεί να αναγνωρίσει τα έσοδα από τόκους μόνο όταν καταβληθεί η σημείωση. Και στις δύο περιπτώσεις, ο τόκος είναι πηγή εισοδήματος που συνδέεται με το χαρτονομίσθιο, αν και δεν αναφέρεται ως έσοδο μέχρι την λήξη της προθεσμίας.
Αδιάκριτες σημειώσεις
Δυστυχώς, ορισμένοι πιστωτικοί πελάτες μιας επιχείρησης θα αποτύχουν μερικές φορές να πληρώσουν τα χρέη τους. Αν η οντότητα που οφείλει χρήματα σε ένα σημείωμα - ο οποίος ονομάζεται κατασκευαστής - τιμωρεί την υποχρέωσή του, τόσο το χαρτονομίσμα όσο και το σχετικό εισπρακτέο τόκο του χρεώνονται στον λογαριασμό του πελάτη. Η εταιρεία θα αναγνωρίσει τη σημείωση και τους τόκους ως εισόδημα, διότι εξακολουθεί να οφείλεται και από τον κατασκευαστή. Εάν όμως ο κατασκευαστής δεν πληρώσει ποτέ το χαρτονόμισμα, το εισόδημα χάνεται και η αξία και το ενδιαφέρον του χαρτονομίσματος καταγράφονται ως έξοδα κακής χρέωσης.
