Οι πολυεθνικές εταιρείες αντιμετωπίζουν δύο αντιτιθέμενες δυνάμεις όταν σχεδιάζουν τη δομή της οργάνωσής τους. Αντιμετωπίζουν την ανάγκη διαφοροποίησης που τους επιτρέπει να είναι εξειδικευμένοι και ανταγωνιστικοί στις τοπικές αγορές τους. Αντιμετωπίζουν επίσης την ανάγκη ενσωμάτωσης. Επομένως, οι δομές που εγκρίθηκαν πρέπει να βρουν μια ισορροπία μεταξύ αυτών των αντιτιθέμενων αναγκών και να παραμείνουν σε στρατηγική ευθυγράμμιση για να ευδοκιμήσει η εταιρεία. Οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν επομένως αναπτύξει πολλές διαρθρωτικές μεταλλαγές για να ικανοποιήσουν τις επιχειρηματικές τους ανάγκες.
Επικουρικό μοντέλο
Η ιδιοκτησία ξένων θυγατρικών είναι ένα από τα πιο βασικά δομικά μοντέλα μιας πολυεθνικής εταιρείας. Οι θυγατρικές είναι αυτοτελείς μονάδες με δικές τους λειτουργίες, χρηματοοικονομικές λειτουργίες και λειτουργίες ανθρώπινου δυναμικού. Έτσι, οι θυγατρικές του εξωτερικού είναι αυτόνομοι που τους επιτρέπουν να ανταποκρίνονται στις τοπικές συνθήκες ανταγωνισμού και να αναπτύσσουν τοπικές στρατηγικές.Το κύριο μειονέκτημα αυτού του μοντέλου είναι ωστόσο η αποκέντρωση στρατηγικών αποφάσεων που δυσκολεύει μια ενιαία προσέγγιση για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων ανταγωνιστικών επιθέσεων.
Τμήμα προϊόντων
Η οργανωτική δομή της πολυεθνικής εταιρείας σε αυτή την περίπτωση αναπτύσσεται με βάση το χαρτοφυλάκιο προϊόντων της. Κάθε προϊόν έχει το δικό του τμήμα που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή, το μάρκετινγκ, τη χρηματοδότηση και τη συνολική στρατηγική του συγκεκριμένου προϊόντος παγκοσμίως. Η οργανωτική δομή του προϊόντος επιτρέπει στην πολυεθνική εταιρεία να εξαλείψει τα τμήματα προϊόντων που δεν έχουν επιτυχία. Το κύριο μειονέκτημα αυτής της τμηματικής δομής είναι η έλλειψη ολοκληρωμένων δικτύων που μπορεί να αυξήσουν την αλληλεπικάλυψη των προσπαθειών μεταξύ των χωρών.
Τμήμα περιοχής
Ο οργανισμός που χρησιμοποιεί αυτό το μοντέλο έχει και πάλι διακριτικό χαρακτήρα και οι διαιρέσεις βασίζονται στη γεωγραφική περιοχή. Κάθε γεωγραφική περιοχή είναι υπεύθυνη για όλα τα προϊόντα που πωλούνται στην περιοχή της. Επομένως, όλες οι λειτουργικές μονάδες για τη συγκεκριμένη περιοχή, δηλαδή η χρηματοδότηση, οι επιχειρήσεις και οι ανθρώπινοι πόροι, υπάγονται στην ευθύνη της γεωγραφικής περιοχής. Αυτή η δομή επιτρέπει στην εταιρεία να αξιολογήσει τις γεωγραφικές αγορές που είναι πιο κερδοφόρες. Ωστόσο, τα προβλήματα επικοινωνίας, οι εσωτερικές συγκρούσεις και οι διπλές δαπάνες παραμένουν ένα ζήτημα.
Λειτουργική δομή
Λειτουργίες όπως η χρηματοδότηση, οι δραστηριότητες, το μάρκετινγκ και οι ανθρώπινοι πόροι καθορίζουν τη δομή της πολυεθνικής εταιρείας σε αυτό το μοντέλο. Για παράδειγμα, όλο το προσωπικό παραγωγής σε παγκόσμιο επίπεδο για μια εταιρεία λειτουργεί σύμφωνα με τις παραμέτρους που ορίζονται από το τμήμα παραγωγής. Το πλεονέκτημα της χρήσης αυτής της δομής είναι ότι υπάρχει μεγαλύτερη εξειδίκευση μεταξύ των τμημάτων και πιο τυποποιημένες διαδικασίες σε όλο το παγκόσμιο δίκτυο. Τα μειονεκτήματα περιλαμβάνουν την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των τμημάτων και δικτύωσης που συμβάλλει στην αύξηση της ακαμψίας μέσα στον οργανισμό.
Δομή μήτρας
Η οργανωτική δομή του πίνακα είναι μια αλληλεπικάλυψη μεταξύ των λειτουργικών και των τμηματικών δομών. Η δομή χαρακτηρίζεται από διπλές σχέσεις αναφοράς στις οποίες οι υπάλληλοι αναφέρουν τόσο τον λειτουργικό διευθυντή όσο και τον διαχειριστή τμημάτων. Τα έργα εργασίας περιλαμβάνουν διαλειτουργικές ομάδες από πολλαπλές λειτουργίες όπως η χρηματοδότηση, οι επιχειρήσεις και το μάρκετινγκ. Τα μέλη των ομάδων θα αναφέρουν τόσο στον υπεύθυνο του έργου όσο και στους άμεσους επιβλέποντες σε θέματα χρηματοδότησης, λειτουργίας και μάρκετινγκ. Το πλεονέκτημα αυτής της δομής είναι ότι υπάρχει περισσότερη διαλειτουργική επικοινωνία που διευκολύνει την καινοτομία. Οι αποφάσεις είναι επίσης πιο τοπικές. Ωστόσο, μπορεί να υπάρξει περισσότερη σύγχυση και δύναμη λόγω της διπλής γραμμής εντολής.
Διακρατικό δίκτυο
Η εξέλιξη της δομής μήτρας οδήγησε στο διεθνικό δίκτυο. Η έμφαση δίνεται περισσότερο στην οριζόντια επικοινωνία. Οι πληροφορίες μοιράζονται τώρα κεντρικά με τη χρήση νέας τεχνολογίας, όπως συστήματα "προγραμματισμού πόρων επιχειρήσεων (ERP)". Αυτή η δομή επικεντρώνεται στην καθιέρωση «δικτύων γνώσης» και δικτύων πληροφόρησης που επιτρέπουν την παγκόσμια ολοκλήρωση καθώς και την τοπική ανταπόκριση.
