Η διοικητική λογιστική είναι ένα από τα δύο μεγάλα τμήματα του λογιστικού κόσμου. Η οικονομική λογιστική καλύπτει τις βασικές λογιστικές λειτουργίες που εστιάζονται στη δημιουργία περιοδικών οικονομικών καταστάσεων. Τα διοικητικά καθήκοντα λογιστικής είναι επικεντρωμένα προς το εσωτερικό και πιο σύνθετα από τις τεχνικές χρηματοοικονομικής λογιστικής, δημιουργώντας διορατικές εκθέσεις για τη λήψη διαχειριστικών αποφάσεων. Πολλά από τα διοικητικά λογιστικά κέντρα γύρω από την ανάλυση κόστους, καθιστώντας τις βασικές έννοιες κόστους ένα μεγάλο μέρος των προγραμμάτων σπουδών λογιστικής διαχείρισης.
Διαχειριστική και Οικονομική Λογιστική
Εκτός από τη θεμελιώδη διαφορά στους σκοπούς της οικονομικής και διοικητικής λογιστικής, υπάρχουν πολλές λεπτές διαφορές μεταξύ των δύο. Οι τεχνικές λογιστικής διαχείρισης δεν υπόκεινται, για παράδειγμα, σε εθνικά και διεθνή λογιστικά πρότυπα όπως η GAAP, καθώς οι αναφορές παράγονται αποκλειστικά για εσωτερικούς χρήστες. Η διοίκηση της διοίκησης αναμένει να εκτιμήσει τα μελλοντικά έσοδα και τις δαπάνες αντί να κοιτάζει προς τα πίσω για να αναφέρει τις προηγούμενες επιδόσεις. Ο χρηματοοικονομικός λογιστικός κύκλος περιλαμβάνει έναν συνεχή κύκλο, με κάθε επανάληψη να τελειώνει στην προετοιμασία των οικονομικών καταστάσεων, ενώ η διοικητική λογιστική αποτελείται από συνεχιζόμενες δραστηριότητες που εκτελούνται τακτικά.
Σχεδιασμός και έλεγχος
Η διαχειριστική λογιστική είναι χρήσιμη για την αύξηση της αποτελεσματικότητας του σχεδιασμού και του ελέγχου σε κάθε τομέα δραστηριοτήτων. Οι τεχνικές λογιστικής διαχείρισης μπορούν να βοηθήσουν τους διαχειριστές να αναλύσουν, για παράδειγμα, τα σφάλματα παραγωγής ή τα πρότυπα ποιότητας που προέρχονται από μια γραμμή συναρμολόγησης. Οι διαχειριστές μπορούν να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες διοικητικής λογιστικής για να αναλύσουν τη σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας με τη χρήση διαφορετικών προμηθευτών ή την αγορά διαφορετικών ποσοτήτων πρώτων υλών, ως ένα άλλο παράδειγμα. Τα λογιστικά στοιχεία διαχείρισης μπορούν να αποκαλύψουν ποιες ομάδες πωλήσεων λειτουργούν πιο αποδοτικά ή παραγωγικά από άλλες και μπορούν να βοηθήσουν στην απόφαση να αναθέσουν σε τρίτους ή να πραγματοποιήσουν επενδύσεις σε εργατικό και κεφαλαιουχικό εξοπλισμό για συγκεκριμένες επιχειρηματικές λειτουργίες.
Βασικά στοιχεία κόστους
Οι λογιστές ταξινομούν και διαφοροποιούν το κόστος της επιχειρηματικής δραστηριότητας με διάφορους τρόπους. Οι επιχειρήσεις έχουν άμεσες και έμμεσες δαπάνες. οι άμεσες δαπάνες προκύπτουν ως άμεσο αποτέλεσμα των παραγωγικών δραστηριοτήτων, ενώ οι έμμεσες δαπάνες πραγματοποιούνται ανεξάρτητα από την παραγωγή. Τα πάγια έξοδα είναι αυτά που παραμένουν σχετικά σταθερά με την πάροδο του χρόνου, ενώ το μεταβλητό κόστος αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με τον όγκο παραγωγής. Τα έξοδα προϊόντος είναι δαπάνες που μπορούν να συνδεθούν με συγκεκριμένα προϊόντα ή υπηρεσίες, ενώ τα έξοδα περιόδου είναι αυτά που μπορούν να κατανεμηθούν ευκολότερα σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια.
Αντιστοίχιση κόστους
Οι λογιστές κατανέμουν τόσο το άμεσο όσο και το έμμεσο κόστος για κάθε προϊόν ή υπηρεσία που πωλείται για να αποκαλύψουν δεδομένα κερδοφορίας για μεμονωμένα προϊόντα, διαδικασίες, τμήματα και επιχειρηματικές μονάδες. Οι λογιστές μπορούν να υπολογίσουν το κόστος των πωληθέντων προϊόντων με τη μέθοδο LIFO (last-in, last out) ή το FIFO (first-in, first-out) για την εκχώρηση διαφορετικού κόστους προϊόντος. Οι συγκεκριμένες μέθοδοι αναγνώρισης και οι σταθμισμένοι μέσοι όροι προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις έναντι του LIFO και του FIFO. Οι λογιστές κατανέμουν πάγια έξοδα όπως οι γενικοί και διοικητικοί μισθοί με βάση διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των όγκων πωλήσεων για συγκεκριμένες περιόδους.
