Το Υπουργείο Εργασίας της Ινδιάνας διαχειρίζεται τους νόμους περί απασχόλησης του κράτους, συμπεριλαμβανομένων των καταστατικών που αφορούν τον χρόνο των διακοπών των εργαζομένων. Οι νόμοι είναι πολύ πιο σαφείς σχετικά με τους μισθούς και την υπερωριακή αμοιβή σε σχέση με τον χρόνο των διακοπών. Οι εργοδότες μπορούν γενικά να θέσουν μια πολιτική διακοπών της επιλογής τους, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι που βασίζονται στη λήψη ενός ορισμένου χρόνου διακοπών πρέπει να συμβουλευτούν τον εργοδότη πριν ξεκινήσουν μια δουλειά.
Βασικά
Οι εργατικοί νόμοι της Ινδιάνας δεν απαιτούν από τους εργοδότες να προσφέρουν χρόνο παραμονής. Το τμήμα εργασίας ταξινομεί τον χρόνο των διακοπών ως περιθωριακό όφελος, το οποίο γενικά σημαίνει ότι οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να το προσφέρουν. Το κρατικό δίκαιο απαιτεί μόνο οι εργαζόμενοι να λαμβάνουν αμοιβή για τον πραγματικό χρόνο εργασίας.
Παρανοήσεις
Οι εργαζόμενοι της Indiana που λαμβάνουν χρόνο από τον εργοδότη τους μπορεί να μην έχουν πλήρη ελευθερία να το χρησιμοποιούν όταν επιλέγουν. Το κρατικό εργατικό δίκαιο επιτρέπει στους εργοδότες να ορίσουν παραμέτρους για το πότε οι εργαζόμενοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το χρόνο. Για παράδειγμα, οι εργοδότες μπορούν να δημιουργήσουν μια πολιτική που απαιτεί από τους εργαζόμενους να χρησιμοποιούν το χρόνο των διακοπών μέχρι το τέλος του έτους ή να το χάσουν, αντί να το μεταφέρουν στον επόμενο χρόνο.
Σκέψεις
Με τον διαχωρισμό από την απασχόληση, ο εργαζόμενος μπορεί να θέλει να εισπράξει την πληρωμή για τον χρόνο που δεν έχει χρησιμοποιηθεί. Οι εργατικοί νόμοι της Ινδιάνας θεωρούν ότι ο χρόνος των διακοπών είναι ένας τρόπος αποζημίωσης, πράγμα που σημαίνει ότι ο εργοδότης μπορεί πράγματι να καταβάλει στον εργαζόμενο αχρησιμοποίητο χρόνο σε αυτή την περίπτωση. Ωστόσο, οι εργοδότες μπορούν να θεσπίσουν πολιτική για την εταιρεία, η οποία να δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν πληρωμές για αχρησιμοποίητο χρόνο μόνο εφόσον πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις - για παράδειγμα, δίνοντας τουλάχιστον δύο εβδομάδες προειδοποίησης κατά την παραίτησή τους.
Λειτουργία
Όσον αφορά τα περιθωριακά οφέλη, όπως ο χρόνος των διακοπών, η κύρια κατεύθυνση από πολλούς κρατικούς πίνακες εργασίας, συμπεριλαμβανομένου του Indiana, είναι να διατηρήσει μια συνεπή πολιτική. Οι εργοδότες δεν επιτρέπεται να κάνουν διακρίσεις σε καμία πτυχή της απασχόλησης - συμπεριλαμβανομένης της παροχής παροχών όπως ο χρόνος των διακοπών - με βάση την ηλικία, τη φυλή, το φύλο, τη θρησκεία, την εθνική προέλευση ή την αναπηρία. Οι εργοδότες μπορούν να αλλάξουν τη γενική πολιτική, για παράδειγμα, περιορίζοντας τον χρόνο των διακοπών των εργαζομένων. Ο εργοδότης δεν πρέπει να κάνει διακρίσεις κατά την αλλαγή και πρέπει να ειδοποιήσει εκ των προτέρων. Η αλλαγή δεν μπορεί να είναι αναδρομική.
Διάκριση
Ο ομοσπονδιακός και ο κρατικός εργατικός νόμος διακρίνει μεταξύ υποχρεωτικών παροχών και προαιρετικών παροχών όπως ο χρόνος διακοπών. Οι εργοδότες στην Ιντιάνα και σε άλλα κράτη πρέπει να παρέχουν οφέλη που περιλαμβάνουν τη συνεισφορά στο ταμείο κοινωνικής ασφάλισης, το ταμείο ασφάλισης ανεργίας του κράτους και την κάλυψη των αποζημιώσεων των εργαζομένων. "Αφήστε παροχές", όπως ο χρόνος διακοπών, ο χρόνος διακοπών, η αναρρωτική άδεια και η άδεια αναγκαστικής πτώχευσης, είναι προαιρετικές. Ωστόσο, ένας ομοσπονδιακός νόμος απαιτεί από τους εργοδότες να προσφέρουν δώδεκα εβδομάδες άδεια ανά έτος για να παρακολουθήσουν σοβαρή ασθένεια ή γέννηση παιδιού.
