Το δυναμικό κέρδους σας ως ιδιοκτήτης επιχείρησης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας σας. Οποιεσδήποτε αλλαγές στις κρατικές δαπάνες και τη φορολογία θα επηρεάσουν τα έσοδά σας καθώς και την αγοραστική δύναμη των πελατών σας. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να έχουμε καλή γνώση της διακριτικής δημοσιονομικής πολιτικής και των αυτόματων σταθεροποιητών στη μακροοικονομία. Αυτό θα σας επιτρέψει να κάνετε πιο έξυπνες επενδύσεις και να διατηρήσετε την επιχείρησή σας ευημερούσα.
Ποιες είναι οι διακριτικές φορολογικές πολιτικές;
Οι διακριτικές δημοσιονομικές πολιτικές σταθεροποιούν την οικονομία. Ισχύουν όταν η κυβέρνηση εγκρίνει νέους νόμους που αλλάζουν επίπεδα φορολογίας ή δαπάνης. Σε γενικές γραμμές, τα μέτρα αυτά λαμβάνονται κατά τη διάρκεια είτε της ύφεσης είτε των βραχιόνων.
Για παράδειγμα, η κυβέρνηση μπορεί να εφαρμόσει αυτό το είδος φορολογικής πολιτικής κατά τη διάρκεια μιας οικονομικής κρίσης για να αυξήσει τη συνολική ζήτηση. Εάν η οικονομία αναπτύσσεται, αυτά τα μέτρα θα συμβάλουν στη συγκράτηση της συνολικής ζήτησης. Σκοπός τους είναι να κλείσουν ένα πληθωριστικό ή ύφεσο χάσμα. Ως εκ τούτου, μια διακριτική δημοσιονομική πολιτική θα σταθεροποιήσει περισσότερο την οικονομία όταν προκύπτουν πλεονάσματα κατά τον πληθωρισμό και τα ελλείμματα κατά τη διάρκεια της ύφεσης.
Σε γενικές γραμμές, χρειάζονται οπουδήποτε από έξι έως δώδεκα μήνες μετά την εφαρμογή των αλλαγών πολιτικής για να βιώσουν σημαντικές βελτιώσεις. Ορισμένα μέτρα, όπως η διαφοροποίηση των προγραμμάτων δαπανών και των φορολογικών συντελεστών, ενδέχεται να έχουν προσωρινές σταθεροποιητικές επιπτώσεις. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση μπορεί να μειώσει τους φόρους σε περιόδους ύφεσης για να αποτρέψει την πτώση του εισοδήματος και της ζήτησης.
Ο ρόλος των αυτόματων σταθεροποιητών στη μακροοικονομία
Όπως οι διακριτικές δημοσιονομικές πολιτικές, οι αυτόματοι σταθεροποιητές εξισορροπούν την παραγωγή και τη ζήτηση. Η διαφορά είναι ότι οι αλλαγές στις κυβερνητικές δαπάνες και τους φορολογικούς συντελεστές συμβαίνουν χωρίς σκόπιμη νομοθετική ενέργεια. Με άλλα λόγια, το Κογκρέσο δεν χρειάζεται να τις ψηφίσει. Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν (όχι όμως περιοριστικά) κίνητρα απασχόλησης, φορολογικές περικοπές, προοδευτική φορολογία, επιδοτήσεις στους αγρότες και αποζημίωση ανεργίας.
Για παράδειγμα, όταν η οικονομία επιβραδύνεται και οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, η κυβέρνηση θα δαπανήσει αυτόματα περισσότερα για τα επιδόματα ανεργίας. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής ανάπτυξης, οι άνθρωποι θα κερδίσουν περισσότερα και θα πληρώνουν υψηλότερους φόρους ενώ τα ποσοστά ανεργίας θα μειωθούν. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση θα δαπανήσει λιγότερα για την αποζημίωση ανεργίας.
Οι περιορισμοί των αυτόματων σταθεροποιητών
Ένας περιορισμός της πολιτικής αυτόματης σταθεροποίησης είναι ότι δεν λειτουργεί εάν ο πληθωρισμός προκαλείται από παράγοντες διαφορετικούς από αυτούς που επηρεάζουν τη συνολική ζήτηση. Από την άλλη πλευρά, οι διακριτικές δημοσιονομικές πολιτικές μπορούν να αντιμετωπίσουν οικονομικά ζητήματα που δεν συνδέονται με τη συνολική ζήτηση.
Επιπλέον, οι αυτόματοι σταθεροποιητές δεν αποτελούν επιλογή στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, καθώς η χώρα πρέπει να διαθέτει ένα καλά αναπτυγμένο σύστημα φορολογίας και κοινωνικής πρόνοιας. Επιπλέον, μπορεί να έχουν υπερβολική επίδραση στα δημόσια οικονομικά.
Για παράδειγμα, ο δημόσιος δανεισμός σε περιόδους ύφεσης αυξάνεται, γεγονός που με τη σειρά του περιορίζει τους διαθέσιμους πόρους στον ιδιωτικό τομέα για έρευνα, επενδύσεις και άλλους παράγοντες που διαφορετικά θα τονώσουν την οικονομική ανάπτυξη. Όταν αυξάνονται οι δημόσιες δαπάνες, τα χρήματα πρέπει να προέρχονται από κάπου.
Τόσο οι αυτόματοι σταθεροποιητές όσο και η διακριτική φορολογική πολιτική έχουν τα πλεονεκτήματα και τους περιορισμούς τους. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: οι αυτόματοι σταθεροποιητές από μόνοι τους δεν επαρκούν για να διορθώσουν το πρόβλημα σε περιόδους ύφεσης ή πληθωρισμού. Για το λόγο αυτό, η κυβερνητική παρέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη για τη σταθεροποίηση της οικονομίας.
