Η λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό από τον πολιτισμό στον πολιτισμό. Κάτι που αισθάνεται θετικό για έναν Αμερικανό, όπως η επαφή με τα μάτια ή η ενθάρρυνση χειρονομίας, μπορεί να ληφθεί με τελείως διαφορετικό τρόπο σε μια διαφορετική χώρα. Η κλίση, ο όγκος και η βηματοδότηση του λόγου λαμβάνουν επίσης διαφορετικές μορφές για διαφορετικούς ανθρώπους.
Χέρια
Οι Αμερικανοί χαιρετίζουν παραδοσιακά χτυπώντας τα χέρια. Μια δυνατή χειραψία θεωρείται θετικό. Σε πολλές ασιατικές και αφρικανικές κουλτούρες, προτιμάται ένας χαιρετισμός χωρίς επαφή, όπως ένα τόξο ή φέρνοντας και τα δύο χέρια μπροστά σας σαν να είστε στην προσευχή. Οι Ασιάτες και όσοι προέρχονται από τη Μέση Ανατολή προτιμούν μια μαλακή χειραψία στην παραδοσιακή αμερικάνικη αμερικανική αντίληψη. Η πινακίδα χεριού "A-OK" (αντίχειρα στο δείκτη) είναι θετική στην Αμερική και μια προσβολή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Μάτια
Στην Αμερική, είναι ένα σημάδι του σεβασμού και της ειλικρίνειας για άμεση επαφή με όλους. Στην Ασία, θεωρείται άδικο να κάνουμε τέτοιου είδους επαφή με τα μάτια με τους αρχηγούς ή τους πρεσβυτέρους. Οι Δυτικοί θεωρούν ότι τα συναισθήματα του προσώπου είναι καλό. Στην Ανατολή, ένα χαμόγελο μπορεί να μην δείχνει ευτυχία. Μπορεί να είναι ένα μήνυμα ότι έχετε παρεξηγηθεί ή να κρύψετε την αμηχανία.
Προφορικός
Οι άνθρωποι από τις αγγλοσαξονικές χώρες περιμένουν τη σειρά τους να μιλούν αν έχουν διδαχθεί τα πρότυπά τους. Η διακοπή θεωρείται αγενής. Σε πολλές λατινικές κουλτούρες η διακοπή δεν είναι αγενής και αναμένεται. Οι ασιατικές κουλτούρες συχνά παίρνουν τον κανόνα wait-your-turn στα άκρα, δίνοντας μια παύση πριν απαντήσουν. Η κλίση και ο όγκος διαφέρουν επίσης μεταξύ των καλλιεργειών. Οι Αμερικανοί, λόγου χάρη, συνήθως μιλούν με χαμηλό βήμα και αυξάνουν μόνο τις φωνές τους με θυμό ή ενθουσιασμό, ενώ οι Πορτογάλοι μιλούν σε υψηλότερες θέσεις και όγκους κατά τη διάρκεια της κανονικής συνομιλίας.
