Μία κοινοπραξία και θυγατρική που ανήκουν εξ ολοκλήρου είναι και οι δύο τύποι επιχειρήσεων που ελέγχονται από άλλες επιχειρήσεις. Πέρα από αυτή την ομοιότητα, είναι αρκετά ξεχωριστές. Οι δύο επιχειρηματικές μορφές διαφέρουν ανάλογα με τη δομή ιδιοκτησίας, τους κινδύνους, τα οφέλη και τις χρήσεις τους. Οι διευθυντές και οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που σκέφτονται να ξεκινήσουν μια νέα επιχείρηση μπορεί να εξετάσουν αυτές τις δύο επιλογές.
Ιδιοκτησία
Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ μιας κοινοπραξίας και μιας εξ ολοκλήρου θυγατρικής είναι η ιδιοκτησιακή διάρθρωση. Μια κοινή επιχείρηση είναι μια επιχείρηση που έχει συσταθεί, ανήκει και λειτουργεί από δύο ή περισσότερες εταιρείες. Μια κοινή επιχείρηση μπορεί να είναι ισότιμη εταιρική σχέση ή ένας από τους εταίρους μπορεί να έχει μεγαλύτερο μερίδιο της επιχείρησης. Μια θυγατρική που ανήκει εξ ολοκλήρου ανήκει σε μία μόνο εταιρεία που διατηρεί τον έλεγχο της.
Κίνδυνοι
Οι πλήρως ελεγχόμενες θυγατρικές τείνουν να είναι πιο επικίνδυνες από μια κοινή επιχείρηση. Σε μια κοινή επιχείρηση, ο κίνδυνος κατανέμεται μεταξύ περισσότερων από μία εταιρειών. Αν η επιχείρηση αποτύχει, τότε οι απώλειες κατανέμονται μεταξύ των εταιρειών. Στην περίπτωση θυγατρικής που ανήκει εξ ολοκλήρου, η μητρική εταιρεία απορροφά οποιεσδήποτε ζημίες από μόνη της. Μία κοινή επιχείρηση μειώνει επίσης τον κίνδυνο παρέχοντας γενικά πρόσβαση σε περισσότερους πόρους, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού και του κεφαλαίου.
Οφέλη
Ακριβώς όπως οι κοινοπραξίες και οι θυγατρικές που ανήκουν εξ ολοκλήρου διαφέρουν στους κινδύνους τους, διαφέρουν επίσης στα πιθανά οφέλη τους. Τα οφέλη τείνουν να είναι μεγαλύτερα σε θυγατρική που ανήκει εξ ολοκλήρου, απλώς και μόνο επειδή τα κέρδη δεν χρειάζεται να μοιραστούν.
Χρησιμοποιεί
Οι θυγατρικές που ανήκουν εξ ολοκλήρου χρησιμοποιούνται γενικά σε μια κατάσταση όπου η επιχείρηση θεωρείται χαμηλού κινδύνου. Συνήθως, θα χρησιμοποιηθεί εάν η επιχείρηση διαθέτει όλες τις απαιτούμενες δεξιότητες και έχει καλή γνώση της αγοράς. Μια κοινή επιχείρηση, από την άλλη πλευρά, θα χρησιμοποιείται συνήθως όταν η επιχείρηση χρειάζεται πρόσβαση σε δεξιότητες, γνώσεις ή άλλους πόρους και όπου ο κίνδυνος αποτυχίας είναι σημαντικός.
