Εάν δεν σχεδιάζετε να δημιουργήσετε μια εταιρεία που να παράγει πραγματικά μια εφεύρεση, οι περισσότεροι ιδιώτες εφευρέτες θέλουν να δημιουργήσουν ένα νέο προϊόν και στη συνέχεια να το πουλήσουν ή να το παραχωρήσουν σε μια υπάρχουσα εταιρεία για άμεσο και συνεχές κέρδος. Αυτό επιτρέπει στον εφευρέτη να συνεχίσει να κάνει αυτό που του αρέσει περισσότερο, το οποίο επινοεί κάτι νέο. Οι ροές κέρδους που προέρχονται από δικαιώματα διαρκούς αδειοδότησης είναι γνωστά ως δικαιώματα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν να επαρκούν για να ζήσουν ως εισόδημα. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει με όλες τις εφευρέσεις, καθώς πολλοί παράγουν μόνο μια μικρή ποσότητα ετησίως.
Συμφωνίες και δικαιώματα
Οι εφευρέτες συνήθως αναζητούν συμφωνίες δικαιωμάτων, επειδή δεν έχουν κατ 'ανάγκη τους πόρους, το ενδιαφέρον ή το χρόνο να μαζέψουν και να πουλήσουν μια νέα εφεύρεση. Αυτό το συμβιβασμό μέσω μιας άδειας εκμετάλλευσης με μια εταιρεία που μπορεί να αναλάβει μια τέτοια επιδίωξη επιτρέπει στην εταιρεία να κάνει χρήματα από μια έτοιμη εφεύρεση και επιτρέπει στον εφευρέτη να ανταμείβεται οικονομικά για τη δημιουργία του. Ωστόσο, δεδομένου ότι η εταιρεία πραγματοποιεί μεγάλο μέρος της οικοδόμησης, της εμπορίας, της πώλησης και της υποστήριξης του προϊόντος της εφεύρεσης, ο εφευρέτης λαμβάνει κατά κανόνα ένα μικρό ποσοστό ως δικαίωμα στην πληρωμή αδειών.
Υπολογισμός των δικαιωμάτων
Το ποσό των δικαιωμάτων που καταβάλλονται σε έναν εφευρέτη από μια εταιρεία δικαιοδόχου επηρεάζεται από τρεις εκδόσεις. Πρώτον, πολλά εξαρτώνται από το πόσο μοναδικό είναι το προϊόν της εφεύρεσης. Αν ο καθένας πιθανώς το θέλει και δεν το έχει ξαναδεί ποτέ, αυτό κάνει ένα ισχυρό επιχείρημα για ένα τεράστιο βασιλικό. Δεύτερον, αν ο εφευρέτης έχει κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το προϊόν με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, μπορεί να επηρεάσει την τιμή δικαιωμάτων. Οι εταιρείες δεν θα πληρώνουν για τις εφευρέσεις που νομικά δεν πρέπει να διαθέτουν άδεια. Τέλος, το τελευταίο ζήτημα σχετικά με τους υπολογισμούς δικαιωμάτων είναι αν η εταιρεία πιστεύει ότι το προϊόν θα πουλήσει. Αν δεν υπάρχει ζήτηση για την εφεύρεση, οι εταιρείες δεν θέλουν να χάνουν το χρόνο τους καταβάλλοντας δικαιώματα επί της.
Μικρά Ποσοστά
Οι πραγματικές πληρωμές δικαιωμάτων συχνά αντιστοιχούν σε ποσοστό μεταξύ 3 και 6% της τιμής χονδρικής του προϊόντος. Η χονδρική τιμή είναι αυτό που μια κατασκευαστική εταιρεία ζητά ένα προϊόν όταν το πωλεί σε μια λιανική εταιρεία. Στη συνέχεια, η επιχείρηση λιανικής πώλησης πωλεί το προϊόν στον τελικό καταναλωτή. Η κατασκευαστική εταιρεία συναρμολογεί το προϊόν μαζικά και στη συνέχεια το διανέμει στους λιανοπωλητές. Ως αποτέλεσμα, αν ένα προϊόν πωλεί για $ 20 στο λιανικό εμπόριο, η χονδρική τιμή είναι συχνά το ήμισυ, ή $ 10. Επομένως, το 5% των δικαιωμάτων που πωλούνται ανά είδος θα είναι ίσο με 50 σεντ. Δεν ακούγεται πολύ, αλλά όταν πολλαπλασιάζεται με κανονική παραγγελία 10.000 μονάδων τη φορά, αρχίζει να συσσωρεύεται. Σε αυτό το παράδειγμα, μια εντολή θα είχε ως αποτέλεσμα δικαιώματα ύψους 5.000 δολαρίων.
Κάνοντας μια Ζωή
Λίγοι εφευρέτες ζουν ή πλουτίζουν από μία μόνο εφεύρεση. Σύμφωνα με άρθρο του περιοδικού "Forbes" του 2006, η έρευνα εκτιμά ότι ίσως το 13% των εφευρετών ασφαλώς εξασφαλίζουν μια συμφωνία αδειοδότησης. Πολλοί συνεχίζουν να επινοούν και να αρχίζουν να κερδίζουν πολλαπλές ροές δικαιωμάτων από πολλαπλές εφευρέσεις. Όταν οι πολλαπλές πληρωμές αρχίζουν να προσθέτουν μαζί κάθε μήνα, το άθροισμα γίνεται ένα αρκετά μεγάλο εισόδημα το οποίο μπορεί να ζήσει ένα άτομο. Ωστόσο, τα δικαιώματα δεν διαρκούν για πάντα. η δημοτικότητα των νέων εφευρέσεων αυξάνεται και μειώνεται με το ενδιαφέρον των καταναλωτών. Τελικά, ακόμη και τα καλύτερα προϊόντα υποφέρουν από μειωμένες πωλήσεις έως ότου οι έμποροι λιανικής πώλησης δεν θέλουν πλέον να τις μεταφέρουν. Ως αποτέλεσμα, η επινόηση ενός προϊόντος που κάποιος θέλει να αγοράσει δεν πρέπει να πείσει αμέσως ένα άτομο να σταματήσει την εργασία του την ημέρα.
