Οι κρατικοί και ομοσπονδιακοί νόμοι απαγορεύουν στις εταιρείες να κάνουν διακρίσεις εις βάρος των εργαζομένων λόγω της ηλικίας τους. Ο νόμος περί διακρίσεων λόγω ηλικίας στον τομέα της απασχόλησης ή η ADEA είναι ένας ομοσπονδιακός νόμος που προστατεύει τους εργαζομένους ηλικίας άνω των 40 ετών από δυσμενή μεταχείριση λόγω της ηλικίας τους. Η ADEA καλύπτει όλους τους κυβερνητικούς και ιδιωτικούς εργοδότες με περισσότερους από 20 εργαζομένους. Είναι παράνομο για μια εταιρεία να κάνει διακρίσεις εις βάρος ηλικιωμένων εργαζομένων με όρους, προϋποθέσεις και προνόμια απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένης της πρόσληψης, της έκδοσης, της προώθησης, της αμοιβής, των παροχών, των αναθέσεων και της κατάρτισης. Οι εργοδότες που κάνουν διακρίσεις σε βάρος ηλικιωμένων εργαζομένων ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κυβερνητικές έρευνες και ιδιωτικές αγωγές από τα θύματα διακρίσεων.
Όρια ηλικίας
Στο πλαίσιο της ADEA, ο εργοδότης δεν μπορεί να καθορίσει όριο ηλικίας ή προτίμησης για μια θέση εργασίας, εκτός εάν μπορεί να αποδείξει ότι η ηλικία κάτω από μια ορισμένη ηλικία είναι ένα "καλόπιστο επαγγελματικό προσόν" που είναι λογικά αναγκαίο για την επιτυχή λειτουργία της επιχείρησης. Συνεπώς, τα δικαστήρια επιτρέπουν στους εργοδότες να καθορίζουν όρια ηλικίας για πιλότους αερομεταφορέων, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, αστυνομικούς και οδηγούς λεωφορείων, διότι υπάρχουν ορισμένες έρευνες που υποδηλώνουν ότι η ικανότητα άσκησης αυτών των επαγγελμάτων μειώνεται με την ηλικία.
Αποδεικνύοντας Διακρίσεις
Για να επιτύχει μια αξίωση στο πλαίσιο της ADEA, ο εργαζόμενος πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι η ηλικία του είναι ο κινητήριος παράγοντας πίσω από την απόφαση του εργοδότη να προβεί σε δυσμενείς ενέργειες εναντίον του, όπως η πυροδότηση, η υποβάθμιση ή η μείωση των αποδοχών. Στο Smith εναντίον της Πόλης του Τζάκσον, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ δήλωσε ότι ένας εργαζόμενος δεν μπορεί να επιτύχει σε μια υπόθεση ΑΔΕΑ αποδεικνύοντας ότι η πολιτική του εργοδότη είχε «ασυνήθιστο αντίκτυπο» στα μεγαλύτερα άτομα. Ο ασυντόνιστος αντίκτυπος αναφέρεται σε πρακτική που είναι ουδέτερη στο πρόσωπό του, αλλά έχει άδικο αρνητικό αντίκτυπο στα μέλη μιας προστατευόμενης τάξης. Αυτό καθιστά το ADEA κάπως στενότερο από άλλα καταστατικά κατά των διακρίσεων, τα οποία επιτρέπουν στους ενάγοντες να μηνύσουν υπό διαφορετική θεωρία επιπτώσεων.
Προστασία των οφελών
Εκτός από την ΑΔΕΑ, το Κογκρέσο ψήφισε επίσης το νόμο για την προστασία των παλαιότερων εργαζομένων (OWBPA), το οποίο τροποποίησε την ΑΔΕΑ για να απαγορεύσει στους εργοδότες να αρνούνται παροχές σε ηλικιωμένους εργαζομένους. Αυτό το καθεστώς επιτρέπει στους εργοδότες να μειώσουν τα οφέλη λόγω ηλικίας, αλλά μόνο στο βαθμό που το κόστος της παροχής μειωμένων παροχών στους ηλικιωμένους εργαζομένους ισούται με το κόστος παροχής παροχών στους νεότερους εργαζομένους. Ο νόμος αυτός προστατεύει επίσης τους ηλικιωμένους εργαζόμενους από την εξαναγκασμό να παραιτηθούν από τα νόμιμα δικαιώματά τους να μηνύσουν υπό την ΑΔΕΑ. Για να είναι έγκυρη, η παραίτηση από δικαιώματα πρέπει να είναι γραπτή. πρέπει να αναφέρεται ειδικά στα δικαιώματα της ΑΔΕΑ. πρέπει να αποκλείει μελλοντικές αξιώσεις. και πρέπει να είναι ανακλητή για επτά ημέρες μετά την υπογραφή της, μεταξύ άλλων απαιτήσεων.
Θεραπείες
Αν και οι διακρίσεις λόγω ηλικίας είναι δύσκολο να αποδειχθούν, οι απαιτήσεις διακρίσεων συνεχίζουν να αυξάνονται. Το 2010, η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών για την Απασχόληση έλαβε 23.264 καταγγελίες για διακρίσεις λόγω ηλικίας, σε σύγκριση με μόλις 16.008 μια δεκαετία νωρίτερα. Ένας υπάλληλος που αποδεικνύει ότι υφίσταται διάκριση λόγω ηλικίας στο δικαστήριο μπορεί να λάβει μια σειρά διορθωτικών μέτρων, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής ή της αποζημίωσης για το χρόνο που διέπραξε αδικαιολόγητα από την εργασία του. μπροστινό μισθό ή αποζημίωση για μελλοντικές ζημίες · επανένταξη στη θέση του · και τις αμοιβές των δικηγόρων.
