Η θεωρία του οργανισμού σε σχέση με την εταιρική διακυβέρνηση προϋποθέτει μια διττή μορφή σταθερού ελέγχου: διαχειριστές και ιδιοκτήτες. Η θεωρία του οργανισμού υποστηρίζει ότι θα υπάρξει κάποια τριβή και δυσπιστία μεταξύ αυτών των δύο ομάδων. Ως εκ τούτου, η βασική δομή της εταιρείας είναι το δίκτυο συμβατικών σχέσεων μεταξύ διαφόρων ομάδων συμφερόντων με συμμετοχή στην εταιρεία.
Χαρακτηριστικά
Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν τρεις ομάδες ενδιαφερόντων εντός της επιχείρησης. Διευθυντές, μέτοχοι και πιστωτές (όπως οι τράπεζες). Οι μέτοχοι συχνά αντιμετωπίζουν συγκρούσεις τόσο με τις τράπεζες όσο και με τους διαχειριστές, δεδομένου ότι οι γενικές προτεραιότητες τους είναι διαφορετικές. Οι διευθυντές αναζητούν γρήγορα κέρδη που αυξάνουν τον πλούτο, τη δύναμη και τη φήμη τους, ενώ οι μέτοχοι ενδιαφέρονται περισσότερο για αργή και σταθερή ανάπτυξη με την πάροδο του χρόνου.
Λειτουργία
Ο σκοπός της θεωρίας των οργανισμών είναι να εντοπίσουν σημεία σύγκρουσης μεταξύ των εταιρικών ομάδων συμφερόντων. Οι τράπεζες θέλουν να μειώσουν τον κίνδυνο ενώ οι μέτοχοι θέλουν να μεγιστοποιήσουν εύλογα τα κέρδη. Οι διαχειριστές είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι με τη μεγιστοποίηση του κέρδους, αφού η σταδιοδρομία τους βασίζεται στην ικανότητα να μετατρέπονται τα κέρδη σε προβολή του διοικητικού συμβουλίου. Το γεγονός ότι οι σύγχρονες εταιρείες βασίζονται σε αυτές τις σχέσεις δημιουργεί το κόστος, καθώς κάθε ομάδα προσπαθεί να ελέγξει τους άλλους.
Δικαστικά έξοδα
Μία από τις βασικές ιδέες της θεωρίας των πρακτορείων είναι η έννοια του κόστους διατήρησης του καταμερισμού της εργασίας μεταξύ των κατόχων πιστωτικών ιδρυμάτων, των μετόχων και των διαχειριστών. Οι διευθυντές έχουν το πλεονέκτημα των πληροφοριών, αφού ξέρουν την επιχείρηση να κλείνει. Μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να ενισχύσουν τη φήμη τους σε βάρος των μετόχων. Ο περιορισμός του ελέγχου των ίδιων των διευθυντικών στελεχών περιλαμβάνει το κόστος (όπως τα μειωμένα κέρδη), ενώ το κέρδος που επιδιώκεται σε επικίνδυνες επιχειρήσεις ενδέχεται να αποξενώσει τις τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Η παρακολούθηση και ο περιορισμός των διαχειριστών περιέχει μερικές φορές σημαντικό κόστος για την επιχείρηση.
Σημασία
Το μοντέλο εταιρικής διακυβέρνησης του πρακτορείου υποστηρίζει ότι οι επιχειρήσεις είναι βασικά μονάδες συγκρούσεων και όχι ενιαίες μηχανές αναζήτησης κερδών. Αυτή η σύγκρουση δεν είναι ανώμαλη αλλά χτίστηκε άμεσα στη δομή των σύγχρονων εταιρειών.
Υπάρχοντα
Είναι δυνατόν, αν κάποιος αποδέχεται τους χώρους της θεωρίας των πρακτορείων, ότι οι εταιρείες είναι στην πραγματικότητα ομάδες συνδεδεμένων φέουμπ. Κάθε φέουδο έχει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τον πολιτισμό του και βλέπει τον σκοπό της επιχείρησης διαφορετικά. Κατά την ανάλυση της λειτουργίας μιας εταιρείας, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι διαχειριστές θα συμπεριφέρονται με τρόπο ώστε να μεγιστοποιήσουν το δικό τους κέρδος και τη φήμη τους, ακόμη και εις βάρος των μετόχων. Μπορεί κανείς να καταλάβει το ρόλο του διευθυντή ως θεσμοποιημένης εξαπάτησης, όπου η ασυμμετρία της γνώσης επιτρέπει στους διαχειριστές να λειτουργούν με σχεδόν πλήρη ανεξαρτησία.
