Τα εργατικά συνδικάτα είναι οργανώσεις που εκπροσωπούν τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους. Πολλά επαγγέλματα έχουν και υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες διαφορετικά εργατικά συνδικάτα σε ολόκληρη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εκπροσωπούν καθηγητές, ηλεκτρολόγους, εργάτες εργοστασίων, υδραυλικούς και δεκάδες άλλα επαγγέλματα. Αν και υποστηρίζει τα οφέλη των συνδικάτων, υπάρχουν και κάποια μειονεκτήματα που πρέπει να εξεταστούν.
Τι είναι τα εργατικά σωματεία;
Τα εργατικά συνδικάτα είναι οργανώσεις ή ομάδες που διαμορφώνονται για να αντιπροσωπεύουν τους εργαζόμενους. Στόχος αυτών των ομάδων είναι η προώθηση των συμφερόντων και των αναγκών των εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής, των ωρών εργασίας και των συνθηκών εργασίας τους. Τα συνδικάτα αποσκοπούν στη δημιουργία συλλογικής φωνής για τους εργαζόμενους - η φιλοσοφία τους είναι ότι υπάρχει δύναμη σε αριθμούς.
Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία του Γραφείου Στατιστικών Εργασίας των ΗΠΑ, το 10,7% ή 14,8 εκατομμύρια Αμερικανοί - μισθοί και μισθωτοί - ήταν μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων το 2017. Ενώ μερικά συνδικάτα έχουν πληρώσει μέλη του προσωπικού, άλλα λειτουργούν με εθελοντικά μέλη που εκλέγονται σε ηγετικές θέσεις. Τα κεφάλαια και τα διοικητικά συμβούλια της Ένωσης μπορούν να διοργανώνουν τακτικές συναντήσεις για να συζητούν επερχόμενες εκδηλώσεις ή πρωτοβουλίες
Υψηλά ενωσιακά τέλη
Οι εργαζόμενοι καταβάλλουν συνδικαλιστικά δίδακτρα που συμβάλλουν στην κάλυψη του κόστους των πραγμάτων όπως τα μέλη του προσωπικού της ένωσης πλήρους απασχόλησης, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι, οι δικηγόροι και τα κεφάλαια απεργίας. Για τους εργαζομένους, το κύριο μειονέκτημα είναι το κόστος των συνδικαλιστικών τελών και των τελών εκκίνησης. Αυτά ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με τον οργανισμό, αλλά μπορεί να είναι μερικές εκατοντάδες δολάρια το χρόνο.
Τα τέλη της Ένωσης αυξήθηκαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες λένε ότι τα συνδικάτα χρεώνουν τώρα εργαζόμενους περίπου 10 τοις εκατό υψηλότερα τέλη. Το 2015, τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων που ζουν με υποχρεωτικά τέλη πληρώνουν περίπου 610 δολάρια ετησίως. Η ετήσια συνένωση που επρόκειτο να καταβληθεί από τα κράτη που εργάστηκαν σωστά ήταν 432 δολάρια.
Λιγότερο συνεργατικό περιβάλλον εργασίας
Η έρευνα έχει επίσης διαπιστώσει ότι τα συνδικάτα μπορούν να δημιουργήσουν ένα λιγότερο συνεργατικό περιβάλλον εργασίας μεταξύ των εργαζομένων και των διευθυντών τους. Η δημιουργία μιας ένωσης θα μπορούσε τελικά να συμβάλει στην παύση λειτουργίας των επιχειρήσεων, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι είναι εκτός εργασίας.
Οι συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι συχνά αναφέρουν ότι οι εργοδότες τους ενεργούν ανώτεροι και τους δείχνουν λιγότερη εμπιστοσύνη σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται τους εργαζόμενους που δεν ανήκουν σε ένωση. Εφόσον οι εργοδότες και οι συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι αντιπροσωπεύουν συνήθως αποκλίνοντα συμφέροντα, μπορεί να προκύψουν συγκρούσεις. Αυτό μπορεί να επηρεάσει το ηθικό των εργαζομένων, να μειώσει την παραγωγικότητα και να επηρεάσει αρνητικά την επικοινωνία.
Υψηλό κόστος εργασίας
Από την πλευρά του εργοδότη, τα συνδικάτα μπορούν να δημιουργήσουν υψηλότερο ετήσιο κόστος εργασίας για την εταιρεία. Σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας των ΗΠΑ, τα μέλη των συνδικάτων είχαν μεσαία εβδομαδιαία κέρδη ύψους 1.041 δολαρίων, ενώ τα μέλη της μη κοινοπραξίας κέρδισαν $ 829. Ενώ αυτό είναι ένα πλεονέκτημα για τους εργαζομένους, είναι ένα μειονέκτημα για τους εργοδότες, οι οποίοι προσπαθούν να διατηρήσουν το κόστος όσο το δυνατόν χαμηλότερα.
Με την αναγκαστική καταβολή υψηλότερων μισθών, οι επιχειρήσεις μπορεί να χρειαστεί να μειώσουν τον αριθμό των θέσεων εργασίας ή να απολύσουν τους εργαζομένους. Για παράδειγμα, οι περισσότερες από τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών ήταν μεταξύ των συνδικαλιστικών εργαζομένων. Αυτό επηρεάζει τελικά την τοπική και εθνική οικονομία ως την ικανότητα της εταιρείας να επεκτείνει τις δραστηριότητές της.
Κάνει τη μίσθωση και την πυροδότηση δύσκολες
Μερικές συνδικαλιστικές συμβάσεις εργασίας μπορούν επίσης να καταστήσουν δυσκολότερη για τους εργοδότες να πυροβολούν τους εργαζόμενους, ακόμη και αν δικαιολογείται η πυροδότηση. Για παράδειγμα, πολλές συμφωνίες απαιτούν μια "δίκαιη αιτία" προτού απολυθεί ένας συνδικαλισμένος υπάλληλος.
Η έννοια αυτού του όρου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πλαίσιο καθώς και από κάθε μεμονωμένη περίπτωση. Οι εργοδότες μπορούν να τερματίσουν έναν εργαζόμενο μόνο εάν έχουν ουσιαστική απόδειξη της ενοχής του, τον προειδοποίησαν για τις συνέπειες των πράξεών του και έκαναν αυτή την απόφαση αφού εξέτασαν το ιστορικό του και τη σοβαρότητα του αδικήματος του. Η ολοκλήρωση αυτών των ενεργειών απαιτεί πολύ χρόνο, χρήμα και γραφειοκρατία.
Εάν υπάρχουν κανόνες σχετικά με τη θητεία και την αρχαιότητα, οι συνδικαλιστικές συμβάσεις μπορούν επίσης να καταστήσουν πιο δύσκολη την προαγωγή των ειδικευμένων εργαζομένων που έχουν λιγότερα χρόνια στην εργασία από τους άλλους υπαλλήλους. Η έλλειψη ευκαιριών προαγωγής της σταδιοδρομίας μπορεί να επηρεάσει την παραγωγικότητα, καθώς υπάρχουν ελάχιστα κίνητρα για τους εργαζόμενους να δουλέψουν σκληρά για να προχωρήσουν.
