Σύμφωνα με το Emporia State University, η εξόρυξη διαμαντιών έχει μηχανοποιηθεί και ενημερωθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων για να καταστήσει την τεχνική ευκολότερη και ταχύτερη. Η πλειοψηφία των διαμαντιών εξορύσσεται στη γη. υπάρχουν σχετικά λίγα ορυχεία για ναυτιλιακά διαμάντια τα οποία, σύμφωνα με τον δικτυακό τόπο επιχειρηματικών πληροφοριών Mbendi, είναι συνήθως μικρότερα από αυτά που βρέθηκαν στην ξηρά.
Ιστορία
Οι χημικές ιδιότητες των διαμαντιών ήταν άγνωστες για πολλούς αιώνες, με πολλές θεωρίες σχετικά με τη μοναδική ανθεκτικότητα και τη φωτεινή εμφάνιση των πολύτιμων λίθων. Σύμφωνα με το Emporia State University, ο Sir Isaac Newton πρότεινε μια θεωρία το 1704 ότι τα διαμάντια παράγονται με άνθρακα. Η θεωρία του Νεύτωνα αποδείχθηκε σωστή από τα τέλη του 18ου αιώνα. Τα διαμάντια βρίσκονται σε ποικίλα χρώματα, όπως μπλε, κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο και μαύρο, με την πλειοψηφία μιας διαφανούς εμφάνισης.
Εξαγωγή
Η πιο συνηθισμένη μορφή εξόρυξης διαμαντιών περιγράφεται από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας ως ανοιχτό λάκκο ή ανοιχτό εξόρυγμα. Για να ξεκινήσει αυτή η τεχνική εξαγωγής δημιουργείται ένα λάκκο. εκσκαφέρεται με απότομες πλευρές για να δημιουργηθεί ένας κώνος που στενεύει σε ένα σημείο που συνδέεται με δρόμους ενσωματωμένους σε μεγάλες νάρκες. Ο μεγάλος κώνος ονομάζεται σωλήνας kimberlite. Το υλικό αφαιρείται σε μεγάλες ποσότητες με φορτωτές και μεγάλους φορτωτές. Στη συνέχεια ταξινομείται και καθαρίζεται σε κοντινή μονάδα επεξεργασίας.
Ποσότητες
Το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας αναφέρει ότι στο επίπεδο του εδάφους και ακριβώς κάτω από την επιφάνεια, εργαλεία όπως υδραυλικά φτυάρια και μεγάλα φορτηγά χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή υλικού από το έδαφος. Καθώς ο σωλήνας βυθίζεται βαθύτερα στο έδαφος, συνήθως συναντάται πυκνό βράχο απαιτώντας την εκτόξευση υλικού με εκρηκτικά. Ο Mbendi εξηγεί ότι η αξία του υλικού που αφαιρείται από ένα διαμαντένιο ορυχείο μετράται με καράτια ανά τόνο υλικού. Όσο πιο βαθιά το ορυχείο βυθίζεται στο έδαφος, τόσο πιο στενή γίνεται η περιοχή που πρόκειται να εξορύσσεται. το πολύτιμο υλικό γίνεται λιγότερο συχνές, πράγμα που σημαίνει μείωση της σχέσης κόστους-αποτελεσματικότητας του ορυχείου.
Άξονες
Σε μια προσπάθεια να αυξηθεί η ποσότητα του πολύτιμου υλικού που βρέθηκε σε ένα ορυχείο, χωρίζονται ξεχωριστοί άξονες από τον σωλήνα kimberlite μέσω του εδάφους που περιβάλλει το ορυχείο. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, οι άξονες αυτοί έχουν βυθιστεί τόσο οριζόντια όσο και κατακόρυφα, επιτρέποντας την εξόρυξη των κοιτασμάτων με το χέρι στις περιοχές που περιβάλλουν τον σωλήνα.
Ταξινόμηση
Για την εξαγωγή διαμαντιών από την τεράστια ποσότητα υλικού που αφαιρείται από το ορυχείο, χρησιμοποιείται μια ποικιλία συστημάτων για την αναγνώριση των διαμαντιών. Το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας περιγράφει την αρχική τεχνική που είναι το πλύσιμο του υλικού χρησιμοποιώντας ένα στροβιλιζόμενο λασπώδες υγρό σε ένα ταψί. Η λεκάνη πλύσης επιτρέπει στα βαρύτερα ορυκτά όπως τα διαμάντια να βυθίζονται στον πυθμένα της λεκάνης, ενώ τα απόβλητα υλών επιπλέουν στην επιφάνεια. Μια πιο σύγχρονη τεχνική περιγράφεται από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας ως το πέρασμα του υλικού μέσω μιας ακτινογραφίας. Όταν ένα διαμάντι χτυπείται από μια ακτινογραφία, γίνεται φθορίζουσα, επιτρέποντάς της να διακρίνεται και να αφαιρείται από το άλλο υλικό. Η τελική μέθοδος εκχύλισης που χρησιμοποιείται για το διαχωρισμό διαμαντιών από απόβλητα είναι απλά με γυμνό μάτι.
