Ο λογιστικός τομέας αποτελείται από τρεις βασικές δραστηριότητες: τον εντοπισμό, την καταγραφή και την επικοινωνία των οικονομικών γεγονότων μιας επιχείρησης. Οι λογιστές αναγνωρίζουν οικονομικά γεγονότα, όπως συναλλαγές και επενδύσεις. Οι λογιστές χρησιμοποιούν τεχνικές λογιστικής για τη συστηματική καταγραφή οικονομικών γεγονότων. Τέλος, οι λογιστές χρησιμοποιούν οικονομικές καταστάσεις για να παρουσιάσουν τα αρχεία τους σε άτομα που χρησιμοποιούν λογιστικά στοιχεία. Μερικές φορές, η λογιστική μπορεί επίσης να σημαίνει ανάλυση και ερμηνεία των οικονομικών καταστάσεων και εξήγηση της σημασίας των αναφερόμενων στοιχείων.
Χρήστες Λογιστικών Πληροφοριών
Δύο ευρείες ομάδες ατόμων χρησιμοποιούν επιχειρηματικές οικονομικές καταστάσεις, εσωτερικούς χρήστες και εξωτερικές χρήσεις. Οι εσωτερικοί χρήστες χρειάζονται λογιστικά στοιχεία για να διευκολύνουν την εκτέλεση της επιχείρησης. Οι εσωτερικοί χρήστες περιλαμβάνουν διαφημιζόμενους, εποπτικούς και οικονομικούς λειτουργούς. Οι διαχειριστικοί λογιστές διαχειρίζονται και αναφέρουν πληροφορίες σε εσωτερικούς χρήστες. Οι εξωτερικοί χρήστες συνήθως χρειάζονται λογιστικές πληροφορίες για επενδυτικούς ή νομικούς λόγους. Οι εξωτερικοί χρήστες περιλαμβάνουν επενδυτές, πιστωτές και κυβερνητικούς οργανισμούς. Οι οικονομικοί ελεγκτές διαχειρίζονται και αναφέρουν πληροφορίες σε εξωτερικούς χρήστες.
Στοιχεία της λογιστικής εξίσωσης
Τα λογιστικά οικονομικά αρχεία επιχειρήσεων περιγράφουν τι οφείλει μια επιχείρηση και τι κατέχει. Αυτό που μια επιχείρηση κατέχει ονομάζεται "περιουσιακά στοιχεία". Αυτό που μια επιχείρηση οφείλει χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, υποχρεώσεις (πιστωτικά χρέη) και ίδια κεφάλαια (επενδυτικά χρέη). "Παγίων = Υποχρεώσεις + Ίδια Κεφάλαια" είναι η λογιστική βασική εξίσωση που χρησιμοποιούν όλοι οι λογιστές για την καταγραφή και αναφορά. Αυτή η εξίσωση είναι η ίδια για μια τεράστια εταιρεία, όπως είναι για το εστιατόριο γύρω από τη γωνία. Οι κόκκινες σημαίες λογιστικής θα πρέπει να ανεβαίνουν αν τα περιουσιακά στοιχεία αποτύχουν σε ισοδύναμες υποχρεώσεις και ίδια κεφάλαια.
Γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές
Οι οργανισμοί που ρυθμίζουν τις λογιστικές και χρηματοπιστωτικές αγορές των ΗΠΑ, την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και το Συμβούλιο Δημοσιονομικών Λογιστικών Προτύπων, δημιούργησαν ένα σύνολο καθολικών λογιστικών προτύπων που είναι γνωστά ως γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές. Η GAAP διασφαλίζει ότι όλοι οι λογιστές αναγνωρίζουν, καταγράφουν και αναφέρουν με τον ίδιο τρόπο. Το GAAP ορίζει ότι οι λογαριασμοί χρησιμοποιούν την αρχή του κόστους, πράγμα που σημαίνει ότι τα λογιστικά στοιχεία καταγράφονται πάντα στο αρχικό τους κόστος. Τα GAAP επιβάλλουν επίσης παραδοχές, όπως η παραδοχή της νομισματικής μονάδας που περιγράφει τις συναλλαγές ως δεδομένα που εκφράζονται σε νομισματικούς όρους και η υπόθεση της οικονομικής οντότητας που περιγράφει νομικά τους τύπους επιχειρήσεων.
Λογιστική δεοντολογία
Η δεοντολογία είναι θεμελιώδης για τη λογιστική, επειδή τόσοι πολλοί άνθρωποι εξαρτώνται από τίμια και χωρίς λάθη οικονομικές καταστάσεις. Το 2002, αρκετά μεγάλα προφίλ λογιστικά σκάνδαλα με τη συμμετοχή της AIG, Enron, WorldCom και άλλων, κατέστρεψαν την οικονομία. Η κυβέρνηση απάντησε με την έναρξη του Νόμου Sarbanes-Oxley του 2002 (SOX), νόμου ο οποίος φέρει ευθύνη των οικονομικών λειτουργών της εταιρείας για την απάτη και την εποπτεία των λογαριασμών. Ο νόμος SOX και άλλοι λογιστικοί νόμοι συνδυάζονται με δεοντολογικές ευαισθησίες για τη δημιουργία λογιστικών δεδομένων που μπορούν να εμπιστευτούν οι χρήστες.
