Η ισοτιμία αγοραστικής δύναμης αποτελεί μια πολύ παλιά και θεμελιώδη θεωρία της οικονομίας. Η βασική ιδέα είναι ότι ένα καλό ή μια υπηρεσία θα πρέπει να κοστίζει περίπου το ίδιο σε μια οικονομία όπως σε μια άλλη. Όταν αυτό δεν συμβεί, σημαίνει ότι ένα νόμισμα είναι υπερτιμημένο ή άλλο υποτιμημένο. Οι οικονομολόγοι επωφελούνται από αυτόν τον νόμο για να παρατηρήσουν στρεβλώσεις στις αγορές από τον πληθωρισμό και την κρατική παρέμβαση. Η παρακολούθηση των ανισορροπιών στην αγοραία ισοτιμία συμβάλλει στην εξήγηση των εμπορικών ανισορροπιών.
Ποιότητα ζωής
Η ανακάλυψη της διαφοράς μεταξύ αγοραστικής δύναμης σε διάφορες οικονομίες βοηθά τους μελετητές να παρατηρούν διαφορές στην ποιότητα ζωής. Ακόμη και αν το νόμισμα μιας χώρας έχει υποστεί σοβαρή υποτίμηση, ενδέχεται να μην έχει πολύ μεγάλη επίδραση στην πλειοψηφία των πολιτών, εφόσον η αγοραστική τους δύναμη παραμένει κοντά στην ισοτιμία για τα εγχώρια αγαθά. Ακόμη και αν το νόμισμα κυμανθεί βραχυπρόθεσμα, η αγορά της ισοτιμίας ελπίζεται ότι θα παραμείνει μακροπρόθεσμα.
ΑΕΠ
Η εύρεση ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) παρέχει έναν καλό γενικό τρόπο μέτρησης του πλούτου των διαφόρων οικονομιών. Δυστυχώς, αν ένας οικονομολόγος υπολογίσει το ΑΕΠ με τα τυπικά επιτόκια σε εθνικό νόμισμα, μπορεί να οδηγήσει σε μια ανακριβή εικόνα. Οι ειδικοί συχνά δείχνουν το παράδειγμα της Κίνας, η οποία υποτιμά σκόπιμα το νόμισμά της. Με την προσαρμογή για την υποτιθέμενη αγοραία ισοτιμία που έχει η Κίνα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οικονομολόγοι μπορούν να δώσουν μια πιο ακριβή ιδέα για τον πλούτο του έθνους.
Διόρθωση των εμπορικών ανισορροπιών
Όταν αναπτύσσεται μια σοβαρή ανισορροπία του εμπορίου μεταξύ των εξαγωγών ενός έθνους και των εισαγωγών του, οι οικονομολόγοι μπορούν να προτείνουν μια ποικιλία διορθωτικών μέτρων. Μια κοινή πρόταση είναι να δημιουργηθούν εμπορικοί φραγμοί που ενδέχεται να προκαλέσουν περαιτέρω στρέβλωση στις αγορές. Εάν, ωστόσο, οι οικονομολόγοι μπορούν να παρατηρήσουν μια διαφορά μεταξύ της αγοραστικής δύναμης ενός έθνους και του νομίσματος, η ανισορροπία γίνεται πολύ πιο απλή. Η αναπροσαρμογή του νομίσματος ώστε να ταιριάζει με την πραγματική αγοραστική δύναμη μπορεί να λύσει το πρόβλημα χωρίς υπερβολική συμμετοχή του κράτους.
