Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ιδρύθηκε το 1944 για να διευκολύνει το διεθνές εμπόριο. Σκοπός της είναι κατά κύριο λόγο να δανείσει χρήματα στις κυβερνήσεις που αγωνίζονται και δεν μπορούν να πληρώσουν για τις απαραίτητες εισαγωγές. Χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από ισχυρές τράπεζες που συνδέονται με τα μεγαλύτερα μέλη της, όπως η Ιαπωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία. Ο ρόλος του ΔΝΤ παραμένει έντονα αμφιλεγόμενος.
Pro: Ο ρόλος στην παγκόσμια οικονομία
Η γραφή υπό τη διεύθυνση του ΔΝΤ, το Κέντρο Οικονομικών Μελετών εξέδωσε μια σημαντική έκθεση πολιτικής το 2009, δηλώνοντας ότι οι χώρες πρέπει να συνεχίσουν να δανείζονται χρήματα από το ΔΝΤ εξαιτίας της εμπειρίας και της εμπειρίας του στη διεθνή οικονομία. Το ΔΝΤ βοηθά τις φτωχότερες χώρες να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους για να διευκολύνουν τις απαραίτητες ξένες επενδύσεις. Το ΔΝΤ, το χαρτί που κατέχει, χρησιμεύει για την παρακολούθηση των διεθνών ροών κεφαλαίων, νομισμάτων και επενδύσεων και μπορεί να χρησιμεύσει ως υπηρεσία έγκαιρης προειδοποίησης όταν προκύψει πρόβλημα. Το ΔΝΤ, τέλος, χρησιμεύει ως «gatekeeper» για τις παγκόσμιες επενδύσεις, συμβουλεύοντας τους πελάτες του τι να αποδεχθεί και τι να απορρίψει. Το ΔΝΤ, εν συντομία, είναι το απαραίτητο όργανο για τη συνέχιση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής μεταρρύθμισης.
Pro: Μεταρρύθμιση και κίνδυνος
Το Watch Economy, ένα γνωστό σε απευθείας σύνδεση περιοδικό, γράφει ότι το ΔΝΤ χρησιμεύει κυρίως για τη μείωση του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού κινδύνου. Το περιοδικό δείχνει την επιτυχία του ΔΝΤ στην Πολωνία, την Τσεχική Δημοκρατία και σε μεγάλο μέρος της Ασίας. Το ΔΝΤ έχει βοηθήσει τις μεταρρυθμιστικές οικονομίες και να τις καταστήσει ουσιαστικές επιτυχίες. Ο κίνδυνος απλά αποτυχίας των φτωχών χωρών είναι ανήθικο, διότι αυτό θα τιμωρούσε τις φτωχές και τις μεσαίες τάξεις για τις αμαρτίες της οικονομικής τάξης της ελίτ. Σύμφωνα με το Οικονομικό Watch, οι κυβερνήσεις είναι πολύ ανεύθυνες για τη μακροοικονομική μεταρρύθμιση που πρέπει να εμπιστευτεί με αυτές τις σημαντικές αποφάσεις. Μια έμπειρη εξωτερική υπηρεσία θα πρέπει να αναλάβει το καθήκον να εξαλείψει τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση.
Con: Κακή διαχείριση
Η χρηματοπιστωτική συγγραφέας Carolyn Lochhead, γράφοντας στο "Χρονικό του Σαν Φρανσίσκο" κατά τη διάρκεια της ασιατικής κατάρρευσης του 1997, θεωρεί ότι το ΔΝΤ έχει εξουσιοδοτήσει κακή διαχείριση, δεν το έχει μεταρρυθμίσει. Επισημαίνει τις σημαντικές αποτυχίες του ΔΝΤ στο Πακιστάν, τη Ρωσία, την Ινδονησία και την Ταϊλάνδη ως απόδειξη της ανικανότητας του ΔΝΤ. Αυτό που κάνει το ΔΝΤ, σύμφωνα με τον Lochhead, είναι η διάσωση των τραπεζιτών και των επιχειρήσεων που κατέστρεψαν την οικονομία. Αντί να ξεριζώσει αυτό το είδος ανικανότητας, το ΔΝΤ δανείζει περισσότερα χρήματα σε αυτό.
Con: λιτότητα και φτώχεια
Οι οικονομολόγοι ανάπτυξης John Cavanagh, Carol Welch και Simon Retallack έγραψαν το 2001 ότι το ΔΝΤ απαιτεί διαρθρωτικές αλλαγές, με τη μορφή πολιτικών λιτότητας, που δημιουργούν φτώχεια. Αν θέλετε να δανειστείτε χρήματα από το ΔΝΤ, να είστε έτοιμοι να εγκαταλείψετε την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία. Το ΔΝΤ απαιτεί την περικοπή των κοινωνικών δαπανών, την παγίωση των μισθών, τον περιορισμό του δημόσιου τομέα και την εξάλειψη των συνδικάτων. Το αποτέλεσμα ήταν πλούτος για μια μικρή ελίτ και έντονη φτώχεια για τις μάζες του πληθυσμού. Το ΔΝΤ φροντίζει μόνο για την αύξηση του ΑΕΠ και τη σταθερότητα, όχι το καλό των εργαζομένων, των φτωχών ή της μεσαίας τάξης. Το ΔΝΤ υπαγορεύει ότι έρχονται με δάνεια σημαίνει την εποπτεία της οικονομίας από το ΔΝΤ, που σημαίνει επίβλεψη από μεγάλους τραπεζίτες. Είναι ένας τύπος όχι μόνο για τη φτώχεια αλλά και για μια νέα μορφή αποικιοκρατίας και κυριαρχίας από τους πλούσιους.
