Οι γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές, που συχνά αναφέρονται ως GAAP, είναι πρότυπα που τηρούν οι περισσότεροι λογιστικοί λογιστές. Χρησιμοποιώντας τις ίδιες αρχές, όλες οι επιχειρήσεις μπορούν να διασφαλίσουν ότι οι λογαριασμοί τους είναι εύκολοι για τους ελεγκτές να ακολουθήσουν. Τα GAAP απαιτούν την καταχώριση του μισθού ως δαπάνη, αλλά επειδή οι επιχειρήσεις δεν καταβάλλουν καθημερινά εργαζόμενους, οι λογιστές πρέπει να προσαρμόσουν τα βιβλία για να υπολογίσουν τους μισθούς που δεν έχουν καταβληθεί ακόμη στο τέλος μιας λογιστικής περιόδου.
Δεδουλευμένο έξοδο
Οι μισθοί θεωρούνται δεδουλευμένες δαπάνες σύμφωνα με τις ΓΑΛΑ. Οι μισθοί συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια της περιόδου πληρωμής έως ότου ο εργοδότης πληρώσει τον εργαζόμενο. Έτσι, οι λογιστές καταγράφουν τους μισθούς ως δεδουλευμένο έξοδο και καταγράφουν τους μισθούς που δεν έχουν ακόμη καταβληθεί κατά τη στιγμή της αναφοράς ως «πληρωτέοι μισθοί», έτσι ώστε τα υπόλοιπα των βιβλίων και οι μισθοί να καταγράφονται σωστά, ακόμη και αν δεν έχουν ακόμη καταβληθεί.
Τέλος του χρόνου
Εάν οι εργαζόμενοι κερδίσουν μισθούς στο τέλος του ενός έτους αλλά δεν πληρώνονται μέχρι το επόμενο έτος, οι λογιστές πρέπει να λάβουν υπόψη το μισθό τόσο στα βιβλία λογιστικής του Δεκεμβρίου όσο και του Ιανουαρίου. Τον Δεκέμβριο, ο λογιστής παραθέτει το συνολικό ποσό του μισθού που κερδίζεται ως δαπάνη και στη συνέχεια μεταφέρει τον Ιανουάριο ως μισθό πληρωτέο. Τον Ιανουάριο, ο λογιστής παραθέτει τον μισθό που κέρδισε τον Ιανουάριο ως δαπάνη και στη συνέχεια απαριθμεί το μισθό που οφείλεται από τον Δεκέμβριο κάτω από αυτό για να καταστήσει σαφές πού προέρχεται κάθε μέρος του οφειλόμενου μισθού. Για παράδειγμα, αν οι εργαζόμενοι κερδίσουν $ 5.000 τον Δεκέμβριο και στη συνέχεια $ 8.000 κατά την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου, το Δεκέμβριο τα $ 5.000 παρατίθενται ως μισθός πληρωτέος και τον Ιανουάριο τα $ 8.000 αναφέρονται ως έξοδα μισθοδοσίας, ενώ τα $ 5.000 αναφέρονται ως μισθός πληρωτέος για ένα σύνολο έξοδα μισθοδοσίας $ 13.000.
Θεώρηση
Ο μισθός πρέπει να καταγράφεται ως δεδουλευμένο έξοδο επειδή οι περισσότερες εταιρείες δεν καταβάλλουν καθημερινά εργαζόμενους. Έτσι, κάθε μέρα οι εργαζόμενοι εργάζονται, συσσωρεύουν μισθό που πρέπει να τους καταβληθεί κατά την ημέρα πληρωμής. Ο σωρευμένος μισθός καθίσταται έτσι ένα στοιχείο παθητικού έως ότου η εταιρεία το πληρώσει. Εάν μια εταιρεία πλήρωσε τους υπαλλήλους σε καθημερινή βάση, ο μισθός θα καταχωριζόταν ως άμεσο έξοδο και όχι ως δεδουλευμένο έξοδο.
Συνοπτική απαίτηση
Το GAAP απαιτεί από τον λογιστή να αναγράφει μια σύνοψη όλων των μισθών ως ένα στοιχείο γραμμής αντί να καταγράφει κάθε ατομικό μισθό ως ατομική υποχρέωση. Αυτό καθιστά τη λογιστική καθαρότερη. Για παράδειγμα, οι λογιστές απαριθμούν μια συνολική ευθύνη των 8.000 δολαρίων εάν οφείλουν σε όλους τους υπαλλήλους 8.000 δολάρια αντί να αναφέρουν την ακριβή αξία κάθε μισθού που οφείλει η εταιρεία σε διάφορους υπαλλήλους.
