Κάθε χρόνο, οι κυβερνήσεις των αστικών κέντρων, των πρωτευουσών και του Καπιτωλίου των ΗΠΑ συγκεντρώνονται για να συζητήσουν και να εγκρίνουν τους ετήσιους προϋπολογισμούς τους. Για οποιοδήποτε κυβερνητικό επίπεδο, ο προϋπολογισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα έγγραφα πολιτικής, καθώς παρέχει πληροφορίες για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, είτε πρόκειται για την εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη, την άμυνα ή τη δημόσια ασφάλεια. Οι διαδικασίες προϋπολογισμού είναι παρόμοιες σε όλα τα ομοσπονδιακά, κρατικά και τοπικά επίπεδα διακυβέρνησης, αλλά οι βασικές διαφορές ξεχωρίζουν τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό από την υιοθέτηση του κρατικού και του τοπικού προϋπολογισμού.
Ταυτοποίηση
Η βασική διάκριση που χωρίζει τη διαδικασία του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού από τις κρατικές και τοπικές ομολόγους της είναι το ζήτημα του δημοσιονομικού ελλείμματος, στο οποίο οι προϋπολογιζόμενες δαπάνες υπερβαίνουν τα εκτιμώμενα έσοδα. Οι κρατικές και τοπικές κυβερνήσεις υποχρεούνται από το νόμο να εξισορροπούν τους προϋπολογισμούς τους. Η εθνική διάσκεψη των κρατικών νομοθετών ανέφερε ότι 49 από τα 50 κράτη έχουν ισορροπημένες δημοσιονομικές απαιτήσεις, με το Βερμόντ να αποτελεί τη μόνη εξαίρεση. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιτρέπεται να τρέχει ένα έλλειμμα και να δανειστεί χρήματα για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Οι προσπάθειες του Κογκρέσου να υιοθετήσουν μια ισορροπημένη τροποποίηση του προϋπολογισμού στο Σύνταγμα των Η.Π.Α. απέτυχαν τον Οκτώβριο του 2011. Ένα ισορροπημένο προϋπολογισμό με συνταγματικό κανόνα θα εμπόδιζε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να δανειστεί χρήματα σε περιόδους εθνικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, όπως πολέμους.
Οικονομική επιρροή
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει σημαντικό ρόλο στην οικονομία του έθνους, η οποία έχει σημαντικές δημοσιονομικές επιπτώσεις. Το Σύνταγμα των ΗΠΑ εξουσιοδοτεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να κερδίσει χρήματα και να εκδώσει νόμισμα, πράγμα που σημαίνει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα μπορούσε να εκτυπώσει περισσότερα χρήματα σε αυστηρές φορολογικές συνθήκες, παρόλο που μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τον πληθωρισμό. Οι τοπικές και κρατικές κυβερνήσεις δεν έχουν την εξουσία να εκτυπώνουν χρήματα.
Δαπάνες για την άμυνα
Οι στρατιωτικές δαπάνες αντιπροσωπεύουν μία από τις μεγαλύτερες κατηγορίες δαπανών στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Το τμήμα του προϋπολογισμού που διατίθεται για την άμυνα καταβάλλει τους μισθούς του στρατιωτικού προσωπικού, αγοράζει στρατιωτικό εξοπλισμό και χρηματοδοτεί τις επιχειρήσεις στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλο τον κόσμο. Ο ρόλος των κρατικών κυβερνήσεων στην άμυνα είναι πολύ μικρότερος, περιοριζόμενος κυρίως στη χρηματοδότηση της κρατικής Εθνικής Φρουράς.
Επιλογές εσόδων
Το φάσμα των πηγών εσόδων βοηθά επίσης στη διάκριση του προϋπολογισμού από τις κρατικές και τοπικές δραστηριότητες του προϋπολογισμού. Αν και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συγκεντρώνει τα περισσότερα φορολογικά έσοδα, το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντα επισημαίνει ότι οι κρατικές και τοπικές κυβερνήσεις διαθέτουν μια ευρύτερη κλίμακα επιλογών εσόδων για τη χρηματοδότηση των προϋπολογισμών τους. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση βασίζεται κυρίως στο εισόδημα, τα κέρδη κεφαλαίου, τους φόρους κατανάλωσης και τους φόρους κοινωνικής ασφάλισης για τα έσοδα. Οι κρατικές και τοπικές κυβερνήσεις εισπράττουν τους φόρους επί των πωλήσεων, τους φόρους επί των καυσίμων, τους φόρους ακίνητης περιουσίας και τα τέλη από ειδικές άδειες, Επιπλέον, πολλές κρατικές και τοπικές κυβερνήσεις εισπράττουν έσοδα από κρατικές λαχειοφόρες αγορές, φόρους κατανάλωσης αλκοόλ και καπνού και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τυχερά παιχνίδια καζίνο.
