Από καιρό σε καιρό, η πραγματικότητα της ταμειακής ροής μπορεί να υπαγορεύει ότι οι συνδεδεμένες οντότητες δανείζουν ή δανείζονται ο ένας από τον άλλο. Η λογιστική αντιμετώπιση, στην πιο βασική της μορφή, πρέπει να αντικατοπτρίζει τη ροή ή τον έλεγχο των μετρητών. Εκτός από την περίπτωση που τα οικονομικά παρουσιάζονται σε ενοποιημένη βάση, κάθε μέρος στη συναλλαγή θα παρουσιάσει διαφορετική πρόοδο στον αντίστοιχο ισολογισμό του.
Έλεγχος μετρητών
Στην πράξη, η εξουσία ελέγχου των μετρητών το ορίζει ως περιουσιακό στοιχείο. Σε περίπτωση προκαταβολής σε θυγατρική, η οντότητα που λαμβάνει τα μετρητά έχει αποκτήσει ένα περιουσιακό στοιχείο επειδή έχει την αγοραστική δύναμη ή τη δυνατότητα να ελέγχει τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα δανειακά διαθέσιμα. Ο παραλήπτης έχει επίσης κάποιο είδος ευθύνης για την επιστροφή, το οποίο μπορεί ή όχι να τεκμηριωθεί.
Ταξινόμηση περιουσιακών στοιχείων
Σε αντίθεση με ό, τι μπορεί να φαίνεται διαισθητικό, η λογιστική ταξινόμηση για μετρητά που προωθείται σε μια θυγατρική αλλάζει. Η προχωρημένη οικονομική οντότητα παραιτήθηκε από ορισμένες απόψεις από τον έλεγχο ή τη χρήση συγκεκριμένου ποσού μετρητών ή εξουσίας δαπανών. Αν και η προκαταβολή είναι σε συνδεδεμένο μέρος, το περιουσιακό στοιχείο έχει πλέον λάβει υπόψη τα χαρακτηριστικά ενός εισπρακτέου λογαριασμού. Το περιουσιακό στοιχείο είναι τρέχον, πιθανώς συλλεκτικό και μετράται εύκολα, αλλά δεν είναι πλέον μετρητά που μπορούν να δαπανηθούν με άλλο τρόπο.
Λογιστική Παρουσίαση
Δεδομένου ότι οι λογαριασμοί μετρητών τόσο του παρόχου όσο και του παραλήπτη μειώνονται και αυξάνονται ανάλογα, η σημαντικότερη ταξινόμηση προκύπτει στα αντισταθμιστικά στοιχεία αυτών των εγγραφών. Από την άποψη του παρόχου των μετρητών, έχει πλέον δημιουργήσει έναν εισπρακτέο λογαριασμό, αν και οφείλεται από συνδεδεμένο μέρος. Με τη σειρά του, ο αποδέκτης των μετρητών έχει πλέον δημιουργήσει έναν πληρωτέο λογαριασμό ή ίσως ακόμη και ένα χαρτονόμισμα, ανάλογα με τη φύση και την τεκμηρίωση της προκαταβολής.
Η σωστή παρουσίαση της λογιστικής είναι σημαντική, ιδιαίτερα εάν οι αποφάσεις διαχείρισης λαμβάνονται ανεξάρτητα από τις συνδεδεμένες οντότητες. Επιπλέον, οι πιστωτές των οντοτήτων χρειάζονται κάποιο βαθμό διαφάνειας όσον αφορά την ατομική ρευστότητα των σχετικών επιχειρήσεων.
Σύνοψη των αποτελεσμάτων
Όταν οι οικονομικές καταστάσεις καταρτίζονται σε ενοποιημένη βάση, με μία δέσμη δηλώσεων που περιγράφουν τις δραστηριότητες όλων των συνδεδεμένων επιχειρήσεων, δεν θα παρουσιαστούν προκαταβολές σε θυγατρικές. Θα έχουν προσαρμοστεί μέσω των λεγόμενων "εξαλείφοντων καταχωρήσεων" στη διαδικασία ενοποίησης.
Ωστόσο, η προκαταρκτική ενοποίηση μιας προκαταβολής θα μπορούσε να επηρεάσει το «πρόσωπο» μιας επιχείρησης που παρουσιάζει σε δανειστές, πιστωτές, μετόχους ή άλλα ενδιαφερόμενα μέρη. Η διοίκηση μπορεί να δικαιολογήσει τον λόγο να παρουσιάσει μια συγκεκριμένη οντότητα ως "πλούσια σε μετρητά", η οποία είναι ρευστό ή βαριά. Αντιστρόφως, μπορεί να υπάρχει κίνητρο για την απεικόνιση μιας μη ενοποιημένης θέσης στεγανότητας σε μετρητά ή περιορισμού του ενεργητικού.
Το πιο σημαντικό, οι λόγοι πίσω από τις προκαταβολές πρέπει να είναι σαφώς κατανοητοί. Η κίνηση μετρητών μεταξύ συνδεδεμένων οντοτήτων χωρίς επαρκή επιχειρηματικό λόγο πρέπει να αποτελεί πρόδρομο για περαιτέρω ανάλυση από τα ενδιαφερόμενα μέρη.
