Οι αξιολογήσεις της απόδοσης είναι συστηματικοί τρόποι μέτρησης, ανασκόπησης και ανάλυσης της απόδοσης των εργαζομένων κατά τη διάρκεια μιας δεδομένης χρονικής περιόδου και με τη χρήση των πληροφοριών που συλλέγονται για το σχεδιασμό του μέλλοντος του εργαζόμενου με τον οργανισμό. Αυτή η περιοδική, αμερόληπτη ανατροφοδότηση χρησιμοποιείται για να κρίνει την αποτελεσματικότητα των εργαζομένων καθώς και να παρέχει την απαραίτητη ανάπτυξη και κατάρτιση για τη βελτίωση της συμβολής του υπαλλήλου στους στόχους του οργανισμού.
Σημασία
Οι εργαζόμενοι αποτελούν τον σημαντικότερο πόρο οποιασδήποτε επιχείρησης και οι εκτιμήσεις απόδοσης αντικατοπτρίζουν τη δέσμευση του οργανισμού να αναπτύξει αυτόν τον σημαντικό πόρο ανθρώπινου κεφαλαίου. Οι αξιολογήσεις απόδοσης παρέχουν στην ανώτερη διοίκηση την ευκαιρία να επιβραβεύσει την εξαιρετική απόδοση ή να επιπλήξει τις μη ικανοποιητικές επιδόσεις.Αυτό το ισχυρό διευθυντικό εργαλείο πρέπει να αντικατοπτρίζει άμεσα τους στόχους και τους στόχους του συνολικού οργανισμού. η αξιολόγηση των εργαζομένων θα πρέπει να παρέχει χρήσιμη ανατροφοδότηση σχετικά με τις συνεισφορές του υπαλλήλου ή την έλλειψη συμβολής προς αυτούς τους στόχους.
Επεξεργάζομαι, διαδικασία
Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Αξιολόγησης Επιδόσεων Εργαζομένων του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, η «διαδικασία αξιολόγησης αποτελείται από τρία στάδια: τον προγραμματισμό, τη διαχείριση και την αξιολόγηση». Το στάδιο προγραμματισμού απαιτεί επικοινωνία μεταξύ του εργαζομένου και του επιβλέποντος σχετικά με το πλάνο εργασίας, τα σχέδια ανάπτυξης και τις προσδοκίες των εργαζομένων. Το στάδιο διαχείρισης περιλαμβάνει την παρακολούθηση της απόδοσης και την παροχή ανατροφοδότησης καθόλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Το στάδιο αξιολόγησης περιλαμβάνει τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τις ανταμοιβές, τις ποινές και την ενδεχόμενη κατάρτιση ή ανάπτυξη που απαιτούνται. (Βλέπε Αναφορά 1: Πρόγραμμα Εκτίμησης Επιδόσεων Εργαζομένων)
Μέθοδοι
Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι αξιολόγησης απόδοσης περιλαμβάνουν ευθεία κατάταξη, ζευγαρωμένη σύγκριση, βαθμολογία κλίμακας και ελεύθερη απόκριση. Οι διευθυντές που χρησιμοποιούν την ευθεία μέθοδο κατάταξης κατατάσσουν τους υπαλλήλους από το καλύτερο σε χειρότερο, ξεκινώντας από τον καλύτερο υπάλληλο και τον χειρότερο υπάλληλο, και εργάζονται για τους μέτριους υπαλλήλους, με μία κατάταξη κάθε φορά. Η συνδυασμένη μέθοδος σύγκρισης είναι μια συστηματική μέθοδος κατάταξης των υπαλλήλων μόνο αφού συγκριθούν κάθε εργαζόμενος με κάθε άλλο υπάλληλο. Η μέθοδος βαθμολόγησης κλίμακας έχει συγκεκριμένες κατηγορίες σχετικά με τις επιδόσεις με τους υπαλλήλους που λαμβάνουν είτε αριθμό βαθμολογίας, συνήθως μεταξύ 1 και 5, είτε βαθμό γράμματος, όπως A, B, C, D ή F, για κάθε κατηγορία. Η μέθοδος ελεύθερης απόκρισης είναι βασικά ένα δοκίμιο αξιολόγησης απόδοσης που έχει συνταχθεί από τον επιβλέποντα χωρίς απαιτήσεις ή περιορισμούς. (Βλέπε Αναφορά 2: Ποιοι είναι οι διαφορετικοί τύποι εκτιμήσεων απόδοσης;)
Πεδίο εφαρμογής
Το εύρος οποιασδήποτε αξιολόγησης της απόδοσης πρέπει να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: να παρέχει στους υπαλλήλους καλύτερη κατανόηση του ρόλου και των ευθυνών τους · να αυξηθεί η εμπιστοσύνη μέσω της αναγνώρισης των δυνατοτήτων και ταυτόχρονα να προσδιοριστούν οι ανάγκες κατάρτισης για τη βελτίωση των αδυναμιών · βελτίωση των εργασιακών σχέσεων και της επικοινωνίας μεταξύ των εποπτικών αρχών και των υφισταμένων τους · να αυξήσει τη δέσμευση για οργανωτικούς στόχους. να αναπτύξουν τους υπαλλήλους σε επόμενους επόπτες. βοηθούν σε αποφάσεις προσωπικού, όπως προαγωγές ή κατανομή ανταμοιβών · και να επιτρέπουν χρόνο για αυτο-ανάκλαση, αυτο-αξιολόγηση και προσωπική ρύθμιση στόχων. (Βλέπε Αναφορά 3: Σύστημα Εκτίμησης Επιδόσεων)
Σκέψεις
Αν και οι εκτιμήσεις απόδοσης έχουν πολλά ωφελημένα οφέλη τόσο για τον οργανισμό όσο και για τον εργαζόμενο, αν η διαδικασία δεν εφαρμοστεί προσεκτικά και διαχειριστεί, μπορεί να οδηγήσει σε αντίδραση των εργαζομένων. Η εποικοδομητική κριτική μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση των επιδόσεων, αλλά υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην παροχή χρήσιμων ανατροφοδοτήσεων και στην ανατροπή ενός υπαλλήλου. Η διοίκηση θα πρέπει πάντα να φροντίζει να αναγνωρίζει και να επιβραβεύει την εξαιρετική απόδοση, ώστε να αποφεύγει να είναι πολύ αρνητική. Οι εργαζόμενοι που εργάζονται σκληρά και υπερηφανεύονται για τη δουλειά τους θα δυσκολευτούν να χρησιμοποιήσουν σωστά την ανατροφοδότηση εάν δεν παρατηρηθούν και δεν εκτιμηθούν τα επιτεύγματά τους ή οι θετικές συνεισφορές τους.
