Οι εταιρείες που παράγουν αγαθά πρέπει να ακολουθούν γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές όπως κάθε άλλη εταιρεία. Αυτοί οι κανόνες ορίζονται από το Συμβούλιο Χρηματοοικονομικών Λογιστικών Προτύπων και το Συμβούλιο Διεθνών Λογιστικών Προτύπων. Οι κατασκευαστές αντιμετωπίζουν μοναδικές προκλήσεις όσον αφορά την τήρηση λογιστικών βιβλίων για εξαρτήματα, προμήθειες, αποθέματα και πωλήσεις που δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουν άλλες εταιρείες. Ορισμένοι λογιστικοί κανόνες ισχύουν μόνο για τους κατασκευαστές για να αντιμετωπίσουν αυτές τις μοναδικές ανάγκες λογιστικής και αναφοράς.
Λογιστική σε περιβάλλον παραγωγής
Μια κατασκευαστική εταιρεία πρέπει να λογοδοτεί για όλα τα συστατικά των προϊόντων που παράγει και πουλάει. Αυτές περιλαμβάνουν τις πρώτες ύλες, τις προμήθειες που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία, τα μερικώς κατασκευασμένα εξαρτήματα και την απογραφή τελικών προϊόντων. Σε κάθε βήμα της παραγωγικής διαδικασίας, προστίθεται εργασία, η οποία προσθέτει αξία στα αγαθά. Το κόστος εργασίας πρέπει να διαχωρίζεται μεταξύ της άμεσης κατασκευής εργασίας και της διοικητικής εργασίας. Το πρώτο είναι ενσωματωμένο στον κατάλογο και το δεύτερο είναι μια δαπάνη περιόδου.
Λογιστική για τη συνεχιζόμενη εργασία
Τα παραγόμενα προϊόντα ενδέχεται να βρίσκονται σε εξέλιξη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να υπάρχουν προϊόντα που βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια παραγωγής στο τέλος της περιόδου και πρέπει να συμπεριληφθεί όλο το κόστος κάθε στοιχείου μέχρι εκείνη την χρονική στιγμή. Τα κόστη παραγωγής σε μια εταιρεία κατασκευής συχνά τυποποιούνται για να κάνουν την παρακολούθηση ευκολότερη. Για παράδειγμα, μια εταιρεία μπορεί να κοιτάξει πίσω στο ιστορικό κόστους της και να εκτιμήσει ότι το προϊόν της εκτιμάται στα 18 δολάρια όταν είναι 25 τοις εκατό πλήρες, 43 δολάρια όταν είναι 50 τοις εκατό πλήρες και $ 52 όταν είναι 100 τοις εκατό πλήρες. Η εταιρεία θα εφαρμόσει αυτά τα κόστη τυποποίησης σε κάθε κατασκευασμένη μονάδα που βρίσκεται σε κάθε ένα από αυτά τα στάδια ολοκλήρωσης.
Αναγνώριση εσόδων
Ένα άλλο θέμα αναφοράς που αντιμετωπίζει ένας κατασκευαστής είναι πότε πρέπει να αναγνωριστεί μια πώληση. Υπάρχουν διάφορα στάδια στα οποία μπορεί να καταγραφεί η πώληση, όπως όταν ολοκληρωθεί μια παραγγελία, όταν αποσταλεί, όταν παραληφθεί από τον πελάτη ή όταν ληφθούν τα μετρητά από την εταιρεία. Οι γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές απαιτούν την αναγνώριση μιας πώλησης όταν οι κίνδυνοι και τα οφέλη από την ιδιοκτησία έχουν περάσει στον πελάτη. Αυτό σημαίνει ότι το χρονικό σημείο κατά το οποίο ο πελάτης μπορεί να χρησιμοποιήσει το προϊόν προς όφελός του και πότε θα πρέπει να το επισκευάσει ή να το αντικαταστήσει αν έσπαζε ή χάθηκε. Ανάλογα με τη σύμβαση πώλησης, αυτό συμβαίνει συχνά όταν το προϊόν αποστέλλεται από τον κατασκευαστή ή όταν παραλαμβάνεται από τον πελάτη.
Κατάργηση αποθέματος
Ένας κατασκευαστής κατέχει συχνά τελικό απόθεμα στις αποθήκες του και περιμένει να το πουλήσει. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν που καθιστούν το απόθεμα αξίζει λιγότερο για έναν πελάτη ή ακόμα και ανεκτίμητο. Η αποθήκευση του αποθέματος μπορεί να προκαλέσει ζημιά μέσω περιβαλλοντικών μέσων, όπως η θερμότητα, το κρύο, το νερό ή ο καπνός. Η απογραφή μπορεί επίσης να καταστεί άχρηστη μέσω της απαξίωσης. Η απογραφή μπορεί να καταστεί άνευ αντικειμένου επειδή εισήχθησαν στην αγορά νέα προϊόντα που προτιμούν οι πελάτες ή οι νέες τεχνολογίες επέτρεψαν να μειωθούν οι τιμές παραγωγής και οι τιμές πώλησης στα προϊόντα. Ο κατασκευαστής πρέπει να ελέγχει τακτικά τον κατάλογό του για να διασφαλίσει ότι μπορεί να πωληθεί για τουλάχιστον την αξία που καταγράφεται στον ισολογισμό. Αν όχι, η απογραφή πρέπει να καταγράφεται στη τρέχουσα αγοραία αξία της ώστε να αντικατοπτρίζει την απαρχαίωσή της. Αυτό μπορεί να σημαίνει να το γράψετε εντελώς αν η εταιρεία δεν πιστεύει ότι μπορεί να πωληθεί καθόλου.
