Η χρησιμότητα των καταναλωτών είναι μια κεντρική ιδέα της θεωρίας της ζήτησης των καταναλωτών, του κλάδου της οικονομίας που αφιερώνεται στη μελέτη της καταναλωτικής συμπεριφοράς.
Καταναλωτική ζήτηση
Η θεωρία της καταναλωτικής ζήτησης αναλύει τη συμπεριφορά των καταναλωτών, ιδίως την αγοραστική συμπεριφορά, με βάση την ικανοποίηση των επιθυμιών και των αναγκών από την κατανάλωση αγαθών.
Θεωρία χρησιμότητας
Ο Jeremy Bentham εφάρμοσε τον όρο "χρησιμότητα" στη δεκαετία του 1700 για να αναφερθεί στην ικανοποίηση των επιθυμιών και των αναγκών και ανέπτυξε τη θεωρία ότι οι άνθρωποι παρακινούνται από την επιθυμία να μεγιστοποιήσουν τη χρησιμότητα. Ο John Stuart Mill επεκτείνει και διαδίδει το έργο του Bentham και ο William Stanley Jevons εισήγαγε την έννοια της οριακής χρησιμότητας.
Συνολική και Οριακή Χρήση
Η θεωρία της ζήτησης των καταναλωτών περιλαμβάνει μια ανάλυση της ολικής και οριακής χρησιμότητας. Η οριακή χρησιμότητα είναι η πρόσθετη ικανοποίηση από την κατανάλωση μιας ακόμη μονάδας μιας καλής και η συνολική χρησιμότητα είναι το άθροισμα των οριακών χρησιμότητας.
Νόμος της μείωσης της οριακής χρησιμότητας
Αυτός ο νόμος αναφέρει ότι η οριακή χρησιμότητα μειώνεται όσο αυξάνεται η ποσότητα που καταναλώνεται. Ενώ η συνολική χρησιμότητα αυξάνει όσο περισσότερο καταναλώνετε, η οριακή χρησιμότητα μειώνεται, έτσι ώστε με κάθε πρόσθετη μονάδα που καταναλώνεται, η συνολική χρησιμότητα αυξάνεται λιγότερο γρήγορα.
Σημασία
Εάν κάθε επιπλέον μονάδα ενός αγαθού είναι λιγότερο ικανοποιητική, ο αγοραστής είναι πρόθυμος να πληρώσει λιγότερα και η ζήτηση μειώνεται. Έτσι, υπάρχει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ της ζήτησης και της ποσότητας που απαιτείται.
