Η δημοσιονομική πολιτική - οι κυβερνητικοί φόροι και οι δαπάνες - σχεδόν πάντα είναι αμφιλεγόμενο. Παρόλο που η κυβέρνηση έχει κάποιο ρόλο στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης, της πλήρους απασχόλησης και της σταθερότητας των τιμών, οι μέθοδοι για την τακτική αυτή υπόκεινται σε αμφισβητούμενη συζήτηση. Οποιαδήποτε πλευρά επικρατεί αυτή τη στιγμή, πρέπει να αντιμετωπίσει τους περιορισμούς που θέτει η διαδικασία και η εφαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής στο παρελθόν. Ενώ υπάρχουν πολλά ζητήματα σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική, ορισμένα ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα.
Time Lags
Λόγω της φύσης της πολιτικής διαδικασίας, μπορεί να είναι σημαντική η χρονική περίοδος μεταξύ της αναγνώρισης της ανάγκης και της επίπτωσης της κατάλληλης δημοσιονομικής πολιτικής. Πρώτον, πρέπει να καθοριστεί η ανάγκη για κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία. Αυτό συμβαίνει μετά από μια αύξηση της ανεργίας, για παράδειγμα, η οποία αναφέρεται μετά από μια τάση έχει ήδη συμβεί. Στη συνέχεια, το Κογκρέσο και ο Πρόεδρος θα πρέπει να συμφωνήσουν σχετικά με την κατάλληλη νομοθεσία. Αν μπορούν, τότε μόνο η νομοθεσία θα τεθεί σε ισχύ και τα χρήματα θα διατεθούν. Μέχρι τότε οι μήνες μπορεί να έχουν περάσει και το εύρος του προβλήματος μπορεί να έχει αλλάξει
Οικονομικά και Πολιτική
Το Κογκρέσο και ο Πρόεδρος είναι δημόσιοι υπάλληλοι, και ως εκ τούτου είναι υπόλογοι στο εκλογικό σώμα. Ενώ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει την ευθύνη να θεσπίσει νομοθεσία για την προώθηση της πλήρους απασχόλησης, η προσπάθεια επανεκλογής δημιουργεί την ανάγκη επαναφοράς των χρημάτων στους αντίστοιχους εκλογείς. Ορίστε και άλλα στοχοθετημένα μέτρα δημιουργούν μια ανοδική τάση στο χρηματικό ποσό που δαπανά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι δαπάνες για τους κατοίκους του σπιτιού για να επανεκλεγούν στρεβλώνουν τη δημοσιονομική πολιτική. Ο γερουσιαστής William Proxmire (D-Wisconsin), με τα Golden Fleece Awards του, ήταν ένας από τους πρώτους που επικεντρώθηκε σε αυτό το θέμα. Άλλοι ακολούθησαν.
Διαχείριση χρεών
Επιπτώσεις στην ιδιωτική οικονομία
Όταν η κυβέρνηση δανείζεται χρήματα για τη χρηματοδότηση των δημοσιονομικών πολιτικών της, ανταγωνίζεται άμεσα τον επιχειρηματικό τομέα και τους καταναλωτές που επιθυμούν επίσης να δανειστούν χρήματα. Αυτό παραγκωνισμός μπορεί να αυξήσει τα επιτόκια, αναγκάζοντας ορισμένους δανειολήπτες να αποσυρθούν από την αγορά. Ένα άλλο πρόβλημα έγκειται στις εφαρμογές της δημοσιονομικής πολιτικής, οι οποίες ενδέχεται να ανταγωνίζονται με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και ακόμη και να αποθαρρύνουν τις ιδιωτικές επενδύσεις.
