Οι ελεγκτές εξετάζουν τις εσωτερικές πολιτικές και διαδικασίες των οργανισμών, τις κατευθυντήριες γραμμές για τους ανθρώπινους πόρους και τους βασικούς χρηματοοικονομικούς κινδύνους - όπως οι πιστωτικοί και πιστωτικοί κίνδυνοι - για να επαληθεύσουν ότι οι πολιτικές αυτές λειτουργούν αποτελεσματικά και διατηρούν επαρκή επίπεδα κινδύνου. Συνεργάζονται επίσης με τους λογιστές, τους φορολογικούς αναλυτές και τους ειδικούς της εταιρικής χρηματοδότησης για να ανασκοπήσουν τις διαδικασίες ή τα συστήματα χρηματοοικονομικής αναφοράς και να αξιολογήσουν τις επιδόσεις των επιχειρήσεων.
Έλεγχος εσωτερικών ελέγχων
Οι ελεγκτές εξετάζουν τους εσωτερικούς ελέγχους, τους μηχανισμούς και τις κατευθυντήριες γραμμές. αξιολόγηση της επάρκειας και της αποτελεσματικότητας του ελέγχου · εντοπίζει τις τάσεις των λειτουργικών επιδόσεων και αξιολογεί τους βασικούς δείκτες παραγωγικότητας της επιχείρησης Αυτοί οι ειδικοί αξιολογούν επίσης αυτούς τους ελέγχους για να επαληθεύσουν την τήρηση των κανονιστικών κατευθυντήριων γραμμών, τη διακυβέρνηση των διαδικασιών επιτροπών και τις αρχές λειτουργίας που είναι κοινές στις βιομηχανίες στις οποίες λειτουργούν οι επιχειρήσεις. Οι έλεγχοι είναι αποτελεσματικοί όταν διορθώνουν τις αδυναμίες για τις οποίες κατασκευάζονται. είναι επαρκείς όταν οι πολιτικές, οι βήμα προς βήμα διαδικασίες και οι γραμμές ιεραρχίας είναι σαφείς και κατάλληλες για την επίλυση προβλημάτων. Οι ελεγκτές συνεργάζονται με τα τμήματα λογιστικής, φορολογίας, ανθρώπινου δυναμικού και συμμόρφωσης για να συστήσουν επαρκείς και αποτελεσματικούς ελέγχους στους διαχειριστές τμημάτων.
Ισορροπία και έλεγχος λογαριασμού
Οι ελεγκτές διεξάγουν λεπτομερείς ελέγχους υπολοίπων και λογαριασμών όταν οι περιοχές που υπόκεινται σε έλεγχο δεν διαθέτουν επαρκείς λειτουργικούς ελέγχους ή διαδικασίες και τα συστήματα χρηματοοικονομικής πληροφόρησης προετοιμάζουν ανακριβή επιχειρησιακά δεδομένα. Οι εμπειρογνώμονες αυτοί αναθεωρούν σημαντικούς λογαριασμούς και ομάδες λογαριασμών στις οικονομικές καταστάσεις και αξιολογούν κατά πόσο οι λογαριασμοί αυτοί αναφέρονται σύμφωνα με λογιστικές αρχές που είναι γενικά αποδεκτές στις βιομηχανίες στις οποίες δραστηριοποιούνται οι επιχειρήσεις. Οι οικονομικές καταστάσεις περιλαμβάνουν τους ισολογισμούς, τις καταστάσεις ταμειακών ροών, τις καταστάσεις αποτελεσμάτων και τα ίδια κεφάλαια. Για παράδειγμα, ένας αναλυτής μπορεί να επαληθεύσει ότι τα μη εισπρακτέα υπόλοιπα πελατών αφαιρούνται από τα έσοδα από πωλήσεις πριν καταγράψουν ποσά εισπρακτέων λογαριασμών.
Αναλυτικές Διαδικασίες
Οι αναλυτικές διαδικασίες βοηθούν τους ελεγκτές να ανιχνεύουν και να επιβεβαιώνουν βασικούς επιχειρηματικούς δείκτες, σχέσεις οικονομικών καταστάσεων, λειτουργικές τάσεις και επιχειρηματικές επιδόσεις. Συνεργαζόμαστε με οικονομικούς και οικονομικούς αναλυτές για να αναθεωρήσουμε ιστορικά δεδομένα και να τα συγκρίνουμε με τους τρέχοντες και τους μελλοντικούς - δηλαδή αναμενόμενους - δείκτες. Οι ελεγκτές επικεντρώνονται επίσης στις σχέσεις λογαριασμού για την επαλήθευση της ακρίβειας και της πληρότητας στην αναφορά δεδομένων. Για παράδειγμα, ένας αναλυτής μπορεί να συγκρίνει τις πωλήσεις του τρέχοντος έτους με ένα μέσο ποσό πωλήσεων για τα πέντε προηγούμενα έτη για να καθορίσει εάν οι αυξήσεις στις τρέχουσες προμήθειες πωλήσεων είναι σωστές.
Αξιολόγηση κινδύνου
Τα τμήματα διαχείρισης κινδύνων αναλύουν και μετρούν τους επιχειρηματικούς κινδύνους που ενυπάρχουν στις επιχειρήσεις, τις συναλλαγές και τις εταιρικές σχέσεις. Οι ειδικοί του ελέγχου χρησιμοποιούν σύνθετα εργαλεία και διαδικασίες μαθηματικών για την αξιολόγηση των επιπέδων κινδύνου, συστήνουν επαρκή σχέδια αποκατάστασης και παρακολούθηση με τους διαχειριστές των οντοτήτων σχετικά με διαπιστωμένες ελλείψεις. Οι ελεγκτές επικεντρώνονται στους κινδύνους αγοράς, πιστώσεων και λειτουργικών κινδύνων, όπως οι αδυναμίες των τεχνολογικών συστημάτων, οι διαδικασίες ανθρώπινου δυναμικού και τα προγράμματα συμμόρφωσης με τα κανονιστικά κείμενα. Ο κίνδυνος αγοράς είναι ο κίνδυνος απώλειας από τις διακυμάνσεις των τιμών. Ο πιστωτικός κίνδυνος προκύπτει από τις αθετήσεις υποχρεώσεων των συνεργατών. Οι ελεγκτές αναπροσαρμόζουν τους τομείς που εξετάζονται ως "χαμηλοί", "μέτριοι" και "υψηλοί" και κατανέμουν περισσότερους πόρους σε τομείς που θεωρούνται "υψηλού κινδύνου".
