Η παραδοσιακή προσέγγιση της κατασκευής χρησιμοποιεί μια διαδικασία τριών σταδίων. Οι αρχιτέκτονες ή οι μηχανικοί αναπτύσσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου λαμβάνει προσφορές για τη σύμβαση από τους γενικούς συμβαλλόμενους και τις προσφορές στη σύμβαση σε έναν από τους υποψήφιους, που συνήθως βασίζονται στη χαμηλότερη τιμή. Στη συνέχεια, ο γενικός εργολάβος προχωράει με την πραγματική κατασκευή. Η διαχείριση του κινδύνου κατασκευής ακολουθεί μια διαφορετική προσέγγιση και φέρνει σε ανάδοχο τη δυνατότητα να συμβουλευτεί τη φάση σχεδιασμού.
Διαχείριση Κατασκευών σε Κίνδυνο
Στο πλαίσιο μιας προσέγγισης διαχείρισης κινδύνου κατασκευής, ο ιδιοκτήτης ή ο οργανισμός επιλέγει έναν ανάδοχο να συμβουλευθεί με βάση την προηγούμενη πείρα και τις αμοιβές του εργολάβου, παρά μια προσφορά. Αυτή η μετατόπιση της προσέγγισης απορρέει από την αναγνώριση ότι οι εξειδικευμένοι υπεργολάβοι αναλαμβάνουν σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια της κατασκευής και ο ανάδοχος συμβούλων κατανοεί εξειδικευμένα τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζεται ένα έργο. Ο ανάδοχος συμβούλων παρέχει διάφορες λειτουργίες κατά τη φάση του σχεδιασμού, συμπεριλαμβανομένων των αναθεωρήσεων κατασκευαστικότητας, των εκτιμήσεων και ακόμη και των ιδιοτήτων του προϊόντος για να βοηθήσει στην ανάπτυξη καθαρότερων σχεδίων. Ο ιδιοκτήτης ακινήτου και ο εργολάβος συμβούλων εγκαθίστανται σε μια σταθερή τιμή για το έργο, που ονομάζεται εγγυημένη μέγιστη τιμή. Μόλις επιτευχθεί συμφωνία, ο εργολάβος διαβιβάζεται στο ρόλο του γενικού αναδόχου και αρχίζει η κατασκευή.
