Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) μετρά τη συνολική παραγωγή της οικονομίας. Πρόκειται για το άθροισμα τεσσάρων συνιστωσών: την προσωπική κατανάλωση, τις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα, τις δημόσιες δαπάνες και τις καθαρές εξαγωγές (εξαγωγές μείον τις εισαγωγές). Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η μείωση των φόρων σημαίνει περισσότερη κατανάλωση και επενδύσεις, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι η προκύπτουσα μείωση των κρατικών εσόδων οδηγεί σε υψηλότερα ελλείμματα και μειωμένες δαπάνες για σημαντικά κοινωνικά προγράμματα.
Γεγονότα
Οι περικοπές φόρων σημαίνουν περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα για τα άτομα και περισσότερα κέρδη από διακράτηση για επιχειρήσεις. Ο αντίκτυπος στο ΑΕγχΠ εξαρτάται από το τι κάνουν τα άτομα και οι επιχειρήσεις με τα επιπλέον μετρητά. Εάν τα νοικοκυριά αγοράσουν περισσότερα αγαθά και οι επιχειρήσεις αυξάνουν τις προσλήψεις και την αγορά εξοπλισμού κεφαλαίου, το ΑΕΠ θα αυξηθεί. Η μείωση των φόρων σημαίνει επίσης λιγότερα έσοδα για την κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα, η οποία γενικά οδηγεί σε χαμηλότερες κρατικές δαπάνες, υψηλότερα ελλείμματα ή και τα δύο.
Σημασία
Ο καθηγητής Berkeley J. Bradford DeLong γράφει στον ιστότοπό του ότι ο τρόπος με τον οποίο οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις δαπανούν τα επιπλέον χρήματα καθορίζει την επίδραση μιας φορολογικής περικοπής. Τα νοικοκυριά είναι πιθανό να αγοράσουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες που χρειάζονται περισσότερο με την εξοικονόμηση, πράγμα που θα αυξήσει τη ζήτηση για αυτά τα αγαθά. Οι επιχειρήσεις θα αντιδρούσαν σε αυτή την αυξημένη ζήτηση αυξάνοντας την παραγωγή και προσλαμβάνοντας περισσότερους ανθρώπους, γεγονός που θα δημιουργούσε πρόσθετες καταναλωτικές δαπάνες. Η αυξημένη προσωπική κατανάλωση και οι επιχειρηματικές επενδύσεις σημαίνουν υψηλότερο ΑΕΠ. Οι υποστηρικτές των φορολογικών περικοπών υποστηρίζουν ότι αυτό το αυξημένο επίπεδο καταναλωτικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας παράγει περισσότερα φορολογικά έσοδα μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι φορολογικές περικοπές, ειδικά όταν οι κυβερνήσεις τρέχουν μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, συνθέτουν το πρόβλημα αυξάνοντας τα ελλείμματα και μειώνοντας την ευελιξία της δημοσιονομικής πολιτικής.
Φορολογικές περικοπές έναντι δαπανών της κυβέρνησης
Οι φορολογικές περικοπές και τα σχέδια κρατικών δαπανών χρειάζονται χρόνο για την υλοποίησή τους λόγω των καθυστερήσεων που είναι εγγενείς στη νομοθετική διαδικασία. Ωστόσο, η DeLong σημειώνει ότι οι στοχοθετημένες περικοπές φόρων σε άτομα που είναι πιθανόν να ξοδεύουν τα χρήματα γρήγορα είναι μια καλύτερη πολιτική επιλογή από τα προγράμματα τόνωσης. Για παράδειγμα, αν μια φορολογική περικοπή απευθύνεται σε οικογένειες χαμηλού εισοδήματος, είναι πιθανό να δαπανήσουν φορολογικές αποταμιεύσεις στα είδη παντοπωλείου και άλλα είδη νοικοκυριού που θα αυξήσουν το ΑΕΠ. Τα έργα υποδομής ενδέχεται επίσης να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα επειδή μειώνουν την ανεργία βραχυπρόθεσμα, αυξάνοντας έτσι την προσωπική κατανάλωση και το ΑΕγχΠ. Ωστόσο, οι αυξημένες κρατικές δαπάνες θα μπορούσαν να αυξήσουν τα ελλείμματα και τα επιτόκια, γεγονός που θα έπληττε τις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα και θα επηρέαζε αρνητικά το ΑΕΠ.
Αντίκτυπος στις ελλείψεις του προϋπολογισμού
Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου των ΗΠΑ και άλλοι έχουν προειδοποιήσει τους νομοθέτες επανειλημμένα ότι τα μακροπρόθεσμα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι μη βιώσιμα. Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων του προϋπολογισμού για το 2011, η CBO προέβλεψε ότι η επέκταση ορισμένων διατάξεων για τη μείωση των φόρων θα μείωνε τα έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ μακροπρόθεσμα. Αυτό θα σήμαινε δύσκολες επιλογές όσον αφορά τις δαπάνες για τους ηλικιωμένους και άλλα σημαντικά κυβερνητικά προγράμματα.
