Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ της Propaganda και των σύγχρονων διαφημίσεων;

Πίνακας περιεχομένων:

Anonim

Η προπαγάνδα και η σύγχρονη διαφήμιση αναπτύχθηκαν και στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα λόγω της άνοιας της μαζικής παραγωγής και των ιστορικών πολιτικών γεγονότων. Από τότε, η σημασία και των δύο συνεχίζει να αυξάνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο. Η συνεχώς αναπτυσσόμενη βιομηχανία επικοινωνιών συγκεντρώνει τόσο την προπαγάνδα όσο και τις σύγχρονες διαφημίσεις, αλλά είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι και οι δύο αυτές έννοιες επηρεάζουν διαφορετικά τις συμπεριφορές και τις συμπεριφορές του πληθυσμού.

Ορισμός της Προπαγάνδας

Η προπαγάνδα έχει αποκτήσει ισχυρές αρνητικές απόψεις κατά τον 20ό αιώνα, λόγω της σύνδεσής της με τις χειραγωγικές και τις γιγαντιακές μεθόδους και την εξέχουσα χρήση της κατά τη διάρκεια των δύο παγκόσμιων πολέμων. Ωστόσο, ο αρχικός ορισμός της προπαγάνδας είναι ουδέτερος στη φύση και ορίζεται απλώς σε μια μορφή επικοινωνίας, ο κύριος στόχος της οποίας είναι να επηρεάσει τη στάση μιας ομάδας ανθρώπων προς μια αιτία ή θέση που ωφελεί τον εαυτό της. Η προπαγάνδα χρησιμοποιείται για την προώθηση ποικίλων θεμάτων, όπως συστάσεις για τη δημόσια υγεία, ενθάρρυνση των πολιτών να συμμετέχουν σε απογραφή ή εκλογές ή άλλες ανακοινώσεις δημόσιας υπηρεσίας που ενθαρρύνουν τους ανθρώπους προς συμπεριφορές που είναι επωφελείς για την κοινωνία, όπως η αναφορά εγκλημάτων και η αποφυγή της κατανάλωσης αλκοόλ.

Ορισμός σύγχρονης διαφήμισης

Ένας απλός ορισμός της σύγχρονης διαφήμισης είναι ότι είναι μια μορφή επικοινωνίας που χρησιμοποιείται για να οδηγεί τη συμπεριφορά των καταναλωτών. Επιδιώκει να πείσει τους θεατές, τους αναγνώστες ή τους ακροατές να αναλάβουν δράση για ένα προϊόν, μια ιδέα ή μια υπηρεσία. Η διαφήμιση κανονικά πληρώνεται από τους χορηγούς και μπορεί να προβληθεί μέσω μυριάδων μέσων όπως εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαφημιστικό ταχυδρομείο, αφίσες, ιστοσελίδες, μηνύματα κειμένου και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η εμπορική διαφήμιση χρησιμοποιεί συχνότερα το "branding", την επανάληψη μιας εικόνας και ένα συνεπές μήνυμα, για να αυξήσει την κατανάλωση ή τη χρήση του προϊόντος ή της υπηρεσίας του πελάτη. Οι μη εμπορικοί διαφημιζόμενοι, όπως πολιτικά κόμματα, ομάδες συμφερόντων, θρησκευτικές οργανώσεις και κυβερνητικές οργανώσεις, δαπανούν χρήματα για τη διαφήμιση ιδεών και όχι προϊόντων.

Ομοιότητες

Τόσο η προπαγάνδα όσο και η διαφήμιση στοχεύουν να πείσουν το κοινό να αναλάβει δράση. Πολλές από τις μεθόδους πειθούς που χρησιμοποιούνται σε προπαγανδιστικές και διαφημιστικές εκστρατείες είναι οι ίδιες. Η γνώση των αρχών διαφήμισης και της συμπεριφοράς των καταναλωτών είναι απαραίτητη για μια αποτελεσματική εκστρατεία προπαγάνδας ακόμη και αν δεν πωλείται κανένα προϊόν ή υπηρεσία καταναλωτή.

Διαφορές

Ενώ η προπαγάνδα παρουσιάζει προσπάθειες να επηρεάσει ένα κοινό μέσω συναισθημάτων, η διαφήμιση το πράττει μέσω πληροφοριών. Στην προπαγάνδα, ένας καταναλωτής θα αγόραζε μια ιδέα βασισμένη στη συναισθηματική του συσχέτιση, ενώ η διαφήμιση θα ενθάρρυνε τον καταναλωτή να αγοράσει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία βασισμένη σε συγκεκριμένα και υπογραμμισμένα γεγονότα. Η προπαγάνδα παρουσιάζει πολύ επιλεκτικά τα γεγονότα για να ενθαρρύνει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά και μπορεί να χρησιμοποιεί έντονα συναισθηματικά φορτωμένα μηνύματα για να προκαλέσει σπλαχνική αντίδραση, ενώ η διαφήμιση στοχεύει στη δημιουργία μιας ορθολογικής αντίδρασης από τους καταναλωτές προς τις δεδομένες πληροφορίες για το προϊόν ή την υπηρεσία. Στην προπαγάνδα, ο κύριος στόχος είναι η αλλαγή στάσης, ενώ η διαφήμιση εφαρμόζεται για την προώθηση της συμπεριφοράς των καταναλωτών. Ο κ. William Randolph Hearst, αμερικανός μεγιστάνας εφημερίδων, δήλωσε ότι «η νόμιμη δημοσιότητα είναι η εξάπλωση αληθινών πληροφοριών ή γεγονότων σχετικά με οποιαδήποτε αιτία ή κατάσταση που ενδιαφέρει ή έχει σημασία για τους ανθρώπους γενικά» ενώ «προπαγάνδα είναι η διανομή των επιχειρημάτων ή των αιτημάτων για να ωθήσουν τους ανθρώπους γενικά να πιστέψουν αυτό που κάποιο άτομο, ομάδα ατόμων ή οργανισμών θέλουν να πιστεύουν, για το χρηματικό ή άλλο πλεονέκτημα του ατόμου, της ομάδας ή του οργανισμού που εκδίδει (ή προσλαμβάνει) την προπαγάνδα."