Η λογιστική περιχειρίσματος, πιο γνωστή ως ενιαία λογιστική καταχώριση, χρησιμοποιεί μια ενιαία οικονομική εγγραφή, όπως συν ή πλην για την καταγραφή συναλλαγών. Αυτό διαφέρει από ένα σύστημα διπλής εισόδου όπου κάθε συναλλαγή έχει δύο καταχωρήσεις: μια πίστωση και μια χρέωση. Πρόκειται για μια πολύ απλή μορφή λογιστικής και είναι παρόμοια με τη διατήρηση ενός βιβλίου επιταγών όπου γίνεται καταχώρηση για κάθε κατάθεση και έξοδο και συνήθως περιλαμβάνει την ημερομηνία, τον τύπο συναλλαγής και το ποσό του δολαρίου. Τα ποσά του δολαρίου μπορούν να αναγράφονται σε μία στήλη, με παρένθεση που υποδηλώνει αρνητικό ποσό ή μπορεί να υπάρχουν πολλές στήλες με ένα για το εισόδημα και το υπόλοιπο για διάφορους τύπους εξόδων, όπως το μίσθωμα και το τηλέφωνο. Ακόμη και με στήλες για διαφορετικές δαπάνες, αυτός ο τύπος λογιστικής εξακολουθεί να θεωρείται ενιαία λογιστική.
Μειονεκτήματα της Λογιστικής Μανουάλου
Ενώ η λογιστική περιχειρίδας χρησιμοποιείται συνήθως από τις μικρές επιχειρήσεις, παρακολουθεί μόνο τα έσοδα και τα έξοδα. Οι λογαριασμοί ενεργητικού και υποχρεώσεων, όπως οι εισπρακτέοι λογαριασμοί, οι πληρωτέοι λογαριασμοί και τα αποθέματα, απαιτούν χωριστή παρακολούθηση. Δεν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ λογαριασμών εισοδήματος και περιουσιακών στοιχείων, όπως η μείωση του αποθέματος πώλησης και η αύξηση των πληρωτέων λογαριασμών. Η λογιστική μιας εισόδου καθιστά δυσκολότερο τον προσδιορισμό της οικονομικής ισχύος μιας εταιρείας σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή εξαιτίας αυτής της έλλειψης σύνδεσης. Τα σφάλματα στην αριθμητική μπορεί επίσης να είναι πιο δύσκολο να ανιχνευθούν, παρόμοια με τα σφάλματα που δεν εντοπίστηκαν σε ένα προσωπικό βιβλιάριο επιταγών, έως ότου συμβιβαστούν με μια τραπεζική δήλωση.
