Όταν μια κρατική κυβέρνηση επισημαίνει μια εταιρεία ως "καταπίεση", αυτό είναι άσχημα νέα. Μια καταπίεση εταιρική εταιρεία χάνει το δικαίωμά της να λειτουργεί σε αυτό το κράτος. Στην Καλιφόρνια, για παράδειγμα, η εταιρία δεν μπορεί να υπερασπιστεί εναντίον μιας αγωγής ή να επιβάλει τις συμβάσεις της, και χάνει το δικαίωμα στο εμπορικό της όνομα. Πρέπει να πληρώσει τους φόρους ή τα τέλη που οφείλει στο κράτος. Τα κράτη επιδιώκουν την κατάπτωση για διάφορους λόγους, όπως όταν μια εταιρεία χάνει την υποβολή ορισμένων εγγράφων ή πληροφοριών με το κράτος. Για παράδειγμα, κάθε εταιρεία που δραστηριοποιείται στο Μέριλαντ πρέπει να υποβάλει έκθεση σχετικά με την προσωπική ιδιοκτησία της στο Μέριλαντ μέχρι τις 15 Απριλίου κάθε έτους. Αυτό είναι υποχρεωτικό ακόμα και αν η εταιρεία δεν είναι ιδιοκτήτης προσωπικής ιδιοκτησίας του Maryland. Αν μια εταιρεία δεν υποβάλει αυτή την έκθεση, το κράτος μπορεί να ξεκινήσει τη διαδικασία κατάσχεσης.
Η κατάπτωση δεν είναι για πάντα
Η κατάπτωση δεν συμβαίνει χωρίς προειδοποίηση. Το κράτος του Μέριλαντ, για παράδειγμα, ειδοποιεί εταιρείες μερικούς μήνες νωρίτερα ότι αντιμετωπίζουν πιθανή απώλεια. Αυτό τους δίνει την ευκαιρία να διορθώσουν το πρόβλημα. Κάποιες εταιρείες θα μπορούσαν απλώς να αφήσουν να κατασχεθούν εάν έχουν ήδη σταματήσει να ασκούν τις δραστηριότητές τους στο κράτος. Όλες οι απώλειες είναι να σταματήσουν οι επιχειρήσεις, επομένως δεν υπάρχει πρόσθετη ποινή για την παραίτηση από την ενεργή κατάστασή της. Μια εταιρία μπορεί να αποτρέψει την κατάπτωση μετά την κοινοποίηση ή να αποκατασταθεί ακόμη και μετά την έναρξη ισχύος της κατάσχεσης. Κάτι τέτοιο απαιτεί την κάλυψη των χαμένων χαρτονομισμάτων, των καθυστερημένων πληρωμών ή του καθορισμού οποιουδήποτε προβλήματος προκάλεσε την κατάπτωση.
