Οι καλλιτέχνες δημιουργούν όχι σε κενό, αλλά ως αναπόσπαστα μέλη μιας κοινωνίας. Συνεπώς, το έργο τους εκφράζει συχνά τις απόψεις τους για την κοινωνία, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής και της κυβέρνησής της. Από την ιταλική αναγέννηση μέχρι την σύγχρονη Αμερική, η τέχνη έχει διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στην πολιτική, και οι δύο είχαν μια πολύπλοκη σχέση. Παρόλο που οι κυβερνητικές αρχές παρείχαν στήριξη στις τέχνες, η πολιτική και οι τέχνες έχουν συχνά αντιφατική σχέση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους σύγχρονους χρόνους, καθώς πολλοί καλλιτέχνες εκφράζουν πολιτικές και κοινωνικές απόψεις μέσα από το έργο τους.
Υποστήριξη στην Ιστορία
Ιστορικά, οι πολιτικές αρχές αποτελούν πηγή υποστήριξης για τους καλλιτέχνες. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μια πολιτική εξουσία από μόνη της, ανέθεσε έργα θρησκευτικών θεμάτων και γλυπτά. Η προστασία των τεχνών αυξήθηκε κατά την Αναγέννηση, καθώς οι πολιτικά ισχυρές οικογένειες, όπως οι Medici στη Φλωρεντία της Ιταλίας, υποστήριζαν προεξέχοντες ζωγράφους, γλύπτες και μουσικούς.
Σύγχρονη υποστήριξη
Αν και οι σημερινοί καλλιτέχνες, από ζωγράφους και γλύπτες σε μουσικούς και κινηματογραφιστές, βασίζονται λιγότερο στην κυβέρνηση ως πηγή υποστήριξης, η προστασία παρέχεται σε κρατικές καλλιτεχνικές οργανώσεις και σε ομοσπονδιακές υπηρεσίες όπως το Εθνικό Ίδρυμα Τεχνών (NEA). Το συνέδριο δημιούργησε το ΝΕΑ το 1965 ως ανεξάρτητη υπηρεσία για την υποστήριξη και την προώθηση καλλιτεχνικών προσπαθειών. Το ίδρυμα παρέχει επιχορηγήσεις σε μουσεία, θεατρικά συγκροτήματα και άλλα έργα τέχνης και οντότητες.
Τέχνη ως πολιτική
Καθώς οι καλλιτέχνες απέκτησαν περισσότερο από το βιοπορισμό τους από την πώληση, την έκθεση και την απόδοση της δουλειάς τους, όλο και λιγότερο εξαρτώνται από την κυβέρνηση και τις πολιτικές αρχές για την προστασία. Με την πάροδο του χρόνου, οι εικαστικές και θεατρικές τέχνες έγιναν περισσότερο πολιτικά προκλητικές, με καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν το έργο τους για να κάνουν δηλώσεις ή να επισημάνουν ορισμένα θέματα. Ο διάσημος πίνακας του Pablo Picasso "Guernica" είναι ένα παράδειγμα. Βαμμένο στη δεκαετία του 1930, η "Γκέρνιτσα" υπογραμμίζει την απάνθρωπη κατάσταση του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, η οποία έφερε στην εξουσία την δικηγόρο Francisco Franco στην Ισπανία.
Πολιτική αντιπαράθεση
Η αυξανόμενη εξωστρέφεια των τεχνών προκαλεί μερικές φορές πολιτική αντίδραση. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, μια επιτροπή του Κογκρέσου διερεύνησε κορυφαίους ηθοποιούς και κινηματογραφιστές του Χόλιγουντ που ήταν ύποπτοι για κομμουνιστικές υποθέσεις. Στη δεκαετία του 1980 και του 1990, ορισμένα μέλη του Κογκρέσου προσπάθησαν να εξαλείψουν το Εθνικό Δωρεές για τις Τέχνες μετά από καταγγελίες θρησκευτικών συντηρητικών οργανώσεων σχετικά με ορισμένα έργα που χρηματοδοτήθηκαν από την ΝΕΑ, οι ομάδες που θεωρούνταν προσβλητικές.
Expert Insight
Ο καλλιτέχνης Mark Vallen υποστηρίζει ότι όλη η τέχνη είναι πολιτική. Αν και οι εμπορικές δυνάμεις, παρά οι πολιτικές, καθορίζουν τις περισσότερες καλλιτεχνικές επιτυχίες, οι πολιτικοί παράγοντες ενός κεφαλαιοκρατικού συστήματος της αγοράς κάνουν τις τέχνες αυτομάτως μέρος της πολιτικής διαδικασίας, γράφει ο Βάλλεν σε ένα δοκίμιο του 2004. Οι καλλιτέχνες και τα έργα τους έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε πολλά κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα. Η λαϊκή μουσική, για παράδειγμα, παρείχε ένα εικονικό soundtrack για την πολιτική και κοινωνική αναταραχή της δεκαετίας του 1960 και της δεκαετίας του 1970, όπως οι διαμαρτυρίες κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Επιπλέον, μερικοί εξέχοντες καλλιτέχνες, όπως ο τραγουδιστής Bono της U2, χρησιμοποίησαν με επιτυχία τη διασημότητα τους για να προσκαλέσουν την προσοχή των παγκόσμιων ηγετών σε θέματα όπως η παγκόσμια φτώχεια και το AIDS στην Αφρική.
