Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες καθορίζονται καθημερινά σε μεγάλες αγορές συναλλάγματος. Δεν υπάρχει σταθερή τιμή για κανένα από τα σημαντικότερα νομίσματα - όλες οι νομισματικές αξίες περιγράφονται σε σχέση με άλλο νόμισμα. Η σχέση μεταξύ επιτοκίων και άλλων εγχώριων νομισματικών πολιτικών και οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι πολύπλοκες, αλλά στον πυρήνα είναι το ζήτημα της προσφοράς και της ζήτησης.
Τα επιτόκια επηρεάζουν την απόδοση ή την απόδοση των ομολόγων. Επειδή, για παράδειγμα, τα κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ μπορούν να αγοραστούν μόνο σε δολάρια ΗΠΑ, ένα υψηλό επιτόκιο στις Η.Π.Α. θα δημιουργήσει ζήτηση για δολάρια για την αγορά αυτών των ομολόγων. Ένα χαμηλό επιτόκιο, σε σχέση με άλλες μεγάλες οικονομίες, θα μειώσει τη ζήτηση για δολάρια, καθώς οι επενδυτές κινούνται προς επενδύσεις υψηλότερης απόδοσης. Τουλάχιστον, αυτό ισχύει και σε κανονικές περιόδους οικονομικής επέκτασης. Η σχέση γίνεται λίγο ανεστραμμένη, εντούτοις, όταν οι επενδυτές γίνονται πολύ αντίθετοι στο ρίσκο. Σε περιόδους πιστωτικής συρρίκνωσης ή ύφεσης, τα χρήματα θα τείνουν να μετακινούνται σε ασφαλέστερα περιουσιακά στοιχεία, μειώνοντας τα επιτόκια. Η χαμηλή απόδοση των ομολόγων στη συνέχεια αντικατοπτρίζει τη ζήτηση για σχετική ασφάλεια και χαμηλό πιστωτικό κίνδυνο και όχι αποτρεπτικό. Στα τέλη του καλοκαιριού του 2008, για παράδειγμα, το δολάριο ΗΠΑ κέρδισε αξία έναντι του ευρώ, ακόμη και όταν τα επιτόκια στις ΗΠΑ ήταν σημαντικά χαμηλότερα, επειδή η πιθανότητα αδυναμίας των Η.Π.Α. Η έλλειψη ενός ομοσπονδιακού συστήματος ταμειακών διαθεσίμων σήμαινε ότι οι απαντήσεις στην αποτυχία των τραπεζών θα ήταν ειδικές για κάθε χώρα, διατηρώντας τα επιτόκια των διατραπεζικών δανείων στην Ευρώπη σε ανησυχητικά υψηλά επίπεδα.
Τα επιτόκια μπορούν επίσης να έχουν οικονομικές επιπτώσεις, οι οποίες επηρεάζουν την ανταλλαγή νομισμάτων. Ακολουθώντας την ιδέα της προσφοράς και της ζήτησης, οι κερδοσκόποι ευνοούν το νόμισμα των οικονομιών που επεκτείνονται, δημιουργώντας ένα εικονικό κύκλο εκτίμησης. Μια οικονομία με το ΑΕΠ αυξάνεται ταχύτερα από τη νομισματική της βάση, αυξάνοντας την αξία του νομίσματός της και αυτό πιθανόν να αντανακλάται στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Τα επιτόκια μπορούν επίσης να επηρεάσουν τις ξένες χώρες. Η Ιαπωνία, για παράδειγμα, έθεσε το επιτόκιό της πολύ χαμηλότερο από τον υπόλοιπο κόσμο. Το αποτέλεσμα ήταν ένα εμπόριο carry όπου οι κερδοσκόποι δανείστηκαν από ιαπωνικές τράπεζες και μετέτρεψαν το γεν σε άλλα νομίσματα υψηλότερης απόδοσης, αυξάνοντας τη σχετική αξία τους στη διαδικασία. Δυστυχώς, αυτή η επίδραση ήταν μια από τις κύριες αιτίες της παγκόσμιας εξοργάνωσης αποταμιεύσεων που προκάλεσε τις τεράστιες παγκόσμιες τραπεζικές αποτυχίες του 2008.
