Φορολογική πολιτική σημαίνει τη χρήση προϋπολογισμών και συναφών νομοθετικών μέτρων για να προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε την κατεύθυνση της οικονομίας. Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική αναφέρεται στη μείωση των φόρων και την αύξηση των κρατικών δαπανών για την τόνωση της οικονομίας. Το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα της επεκτατικής πολιτικής προωθεί την οικονομική ανάπτυξη, γεγονός που οδηγεί σε αυξημένες επενδύσεις, κατανάλωση και απασχόληση.
Πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα
Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Όπως εξηγεί η Jane G. Gravelle της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ, όταν η κυβέρνηση ξοδεύει ένα επιπλέον δολάριο, κάποιος τη λαμβάνει. Μπορεί να εξοικονομήσει μέρος του και να δαπανήσει μέρος του, ανάλογα με το διαθέσιμο εισόδημά του. Αυτό δημιουργεί πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην οικονομία, επειδή ο επόμενος που λαμβάνει τις δαπάνες θα δαπανήσει επίσης μέρος ή το σύνολο του, και ούτω καθεξής. Οι φορολογικές μειώσεις έχουν παρόμοιο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Οι χαμηλότεροι φόροι σημαίνουν περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα, που οδηγεί σε πρόσθετες δαπάνες και οικονομική ανάπτυξη.
Επένδυση
Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική συνεπάγεται αύξηση των κρατικών επενδύσεων. Αυτό περιλαμβάνει τις δαπάνες ερεθισμού, την χαλάρωση των κανόνων για τα προσόντα ασφάλισης ανεργίας και τις αυξημένες μεταβιβάσεις σε άλλα επίπεδα διακυβέρνησης. Για παράδειγμα, μετά την οικονομική κρίση του 2008, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο υλοποίησαν μαζικά προγράμματα τόνωσης για να σταθεροποιήσουν τις αντίστοιχες οικονομίες τους. Η ιδέα πίσω από τις δαπάνες ερέθισμα είναι ότι μια κυβέρνηση βήματα για να καλύψει το κενό της επένδυσης που έμεινε από downsized και μετρητοποιημένες επιχειρήσεις. Οι ιδιωτικές επενδύσεις αυξάνονται σταδιακά καθώς οι κρατικές αγορές αυξάνουν τη ζήτηση τόσο για εργασία όσο και για πρώτες ύλες.
Εργασία
Οι αυξημένες επενδύσεις του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα οδηγούν σε περισσότερες θέσεις εργασίας. Για παράδειγμα, η χρηματοδότηση ενός έργου κατασκευής αυτοκινητοδρόμων σημαίνει θέσεις εργασίας για κατασκευαστές και προσωπικό υποστήριξης σε πιθανώς δεκάδες μικρές κοινότητες. Τα έργα αυτά απαιτούν πρώτες ύλες και έτοιμα προϊόντα από προμηθευτές που αυξάνουν τις μετατοπίσεις παραγωγής και προσλαμβάνουν επιπλέον προσωπικό για να ικανοποιήσουν τη ζήτηση. Οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν συχνά προγράμματα επανακατάρτισης θέσεων εργασίας ως μέρος των προγραμμάτων τόνωσης, τα οποία επιτρέπουν στους ανέργους να μάθουν τις δεξιότητες που είναι επί του παρόντος ζητούμενες ή είναι πιθανό να ζητηθούν στο μέλλον.
Κατανάλωση
Οι άνθρωποι ξοδεύουν όταν διαθέτουν διαθέσιμο εισόδημα. Τα ψώνια και τα βασικά είδη νοικοκυριού έρχονται πρώτα, ακολουθούμενα από διακριτικά αντικείμενα, όπως νέα ρούχα και έπιπλα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της κατανάλωσης των επιχειρήσεων, επειδή τα εργοστάσια πρέπει να αγοράζουν πρώτες ύλες για την παραγωγή αυτών των προϊόντων. Αυτή η αυξημένη κατανάλωση δημιουργεί έναν ενάρετο κύκλο που δημιουργεί περισσότερες επενδύσεις, κατανάλωση και απασχόληση στην οικονομία.
Μειονεκτήματα
Η αυξημένη επιχειρηματική δραστηριότητα και η ζήτηση των καταναλωτών θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πληθωρισμό, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των επιτοκίων. Η επέκταση της πολιτικής σε μια περίοδο μείωσης των φορολογικών εσόδων θα μπορούσε να οδηγήσει σε ελλειμματικές δαπάνες. Οι δαπάνες του ελλείμματος ενδέχεται να καταργήσουν τις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα, επειδή οι επενδυτές προτιμούν να επενδύουν σε κυβερνητικά ομόλογα χαμηλού κινδύνου και όχι σε εταιρικά ομόλογα υψηλότερου κινδύνου. Υπάρχει επίσης το καθυστερημένο αποτέλεσμα, το οποίο αναφέρεται στον χρόνο που απαιτείται για την εφαρμογή ενός μέτρου δημοσιονομικής πολιτικής.
