Ο κύριος στόχος του κατασκευαστή είναι η επίτευξη αποδοτικότητας στην παραγωγή. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο το συνολικό κόστος (TC) ισούται με το οριακό κόστος (MC). Βραχυπρόθεσμα, η ποσότητα μιας τουλάχιστον εισόδου στη διαδικασία κατασκευής παραμένει σταθερή ενώ οι άλλες εισροές ποικίλλουν. Η καταγραφή του βραχυπρόθεσμου κόστους επιτρέπει στην εταιρεία να εντοπίσει τις μειούμενες αποδόσεις της ή το σημείο στο οποίο αρχίζει να αυξάνεται το οριακό της κόστος. Με άλλα λόγια, η εταιρεία δεν μπορεί πλέον να κατανείμει το συνολικό κόστος της παραγωγής της χωρίς να επιφέρει αύξηση του οριακού κόστους της.
Σύνολο όλων των σταθερών σας δαπανών. Αυτά είναι τα κόστη που δεν διαφέρουν ανάλογα με το επίπεδο της παραγωγής (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα). Παραδείγματα σταθερού κόστους είναι ορισμένοι λογαριασμοί κοινής ωφέλειας, έμμεση εργασία και έξοδα μίσθωσης.
Υπολογίστε το μέσο σταθερό κόστος (AFC) διαιρώντας το συνολικό σταθερό με την έξοδο (Q). Για παράδειγμα, το AFC είναι $ 2,78 αν το συνολικό πάγιο κόστος είναι $ 1,250 και η απόδοση (Q) είναι 450 ($ 1,250 / 450).
Σύνολο όλων των μεταβλητών εξόδων. Αυτά είναι τα κόστη που διαφέρουν ανάλογα με το επίπεδο εισόδου. Παραδείγματα μεταβλητού κόστους περιλαμβάνουν πρώτες ύλες, ωριαίες αμοιβές, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας όπως ηλεκτρικό και αέριο. Για παράδειγμα, χρησιμοποιήστε ένα συνολικό μεταβλητό κόστος (TVC) που ισούται με $ 750.
Υπολογίστε το μέσο μεταβλητό κόστος (AVC) διαιρώντας το TVC με την παραγωγή (Q) των παραγόμενων μονάδων. Για παράδειγμα, εάν κατά τη διάρκεια της σύντομης παράδοσης δημιουργήσατε 450 widgets, το AVC είναι $ 1,67 αν το Q είναι 450 (750/450).
Προσθέστε το AFC και το AVC για να αποκτήσετε συνολικό κόστος μικρής διάρκειας (TC). Από το προηγούμενο παράδειγμα, το συνολικό μέσο κόστος ισούται με 4,45 δολάρια. Το συνολικό μέσο κόστος θα μειωθεί καθώς κατανέμετε το κόστος σε περισσότερες μονάδες παραγωγής. Αυτό αντιπροσωπεύει τις οικονομίες κλίμακας σας.
