Η διαφορά μεταξύ μιας εταιρείας που κρατείται στενά και μιας δημόσιας εταιρείας βασίζεται στο μέγεθος της ομάδας ιδιοκτησίας. Όλες οι εταιρείες ανήκουν σε ομάδες επενδυτών. Μια επιχείρηση που έχει στενή σχέση έχει λίγους μετόχους. Αντίθετα, οποιοσδήποτε επενδυτής με τα απαραίτητα κεφάλαια μπορεί να αγοράσει μετοχές σε μια δημόσια επιχείρηση και να γίνει ιδιοκτήτης. Το καθεστώς μιας επιχείρησης ως στενής ή δημόσιας επίδρασης επηρεάζει πολλαπλά θέματα, συμπεριλαμβανομένης της κανονιστικής εποπτείας, της τιμής των μετοχών και ακόμη και του τρόπου διαχείρισης της επιχείρησης.
Η Στενή Εταιρεία
Μια στενή εταιρία είναι μια εταιρεία με περιορισμένο αριθμό μετόχων. Οι επενδυτές σε μια στενή εταιρία κάνουν λίγες συναλλαγές μετοχών και συχνά κατέχουν μετοχές για δεκαετίες. Αναφερόμενες επίσης ως κλειστές εταιρείες, οι στενά κρατούμενες επιχειρήσεις μερικές φορές είναι εισηγμένες σε χρηματιστήρια ή σε εξωχρηματιστηριακές αγορές. Όταν μια στενή εταιρεία δεν είναι εισηγμένη σε αυτές τις αγορές, θεωρείται ιδιωτική εταιρεία.
Ένα χαρακτηριστικό των στενά διακρατουμένων εταιρειών είναι ότι οι πλειοψηφικοί μέτοχοι ασκούν μεγαλύτερο έλεγχο από ό, τι συνήθως βλέπετε σε δημόσιες επιχειρήσεις. Αυτό μπορεί να παράγει ένα βαθμό σταθερότητας, διότι η πολιτική καθορίζεται βάσει των επιπτώσεών της στην επιχείρηση και όχι ως προς τον αντίκτυπο στις τιμές των μετοχών.
Ορισμός οντοτήτων με δημόσια εγγραφή
Μια οντότητα που διαπραγματεύεται δημόσια αρχίζει ως ιδιωτική εταιρεία. Εάν οι ιδιοκτήτες αποφασίσουν να πάρουν το δημόσιο κοινό, το κάνουν χρησιμοποιώντας μια αρχική δημόσια προσφορά. Η εταιρεία πρέπει να πληροί τις κανονιστικές απαιτήσεις και να φροντίσει ώστε το απόθεμα να είναι εισηγμένο και να διαπραγματεύεται σε αγορές ανταλλαγής ή εξωχρηματιστηριακών συναλλαγών. Μόλις μια εταιρεία έχει βγει δημόσια, ο αριθμός των μετόχων δεν είναι πλέον περιορισμένος. Οι επενδυτές σε μια δημόσια εισηγμένη επιχείρηση μπορούν να αριθμούν σε δεκάδες χιλιάδες ή και περισσότερο. Οι δημόσιες εταιρείες συχνά συνεχίζουν να αντλούν κεφάλαια μετά από δημόσια εγγραφή με την έκδοση περισσότερων μετοχών που μπορούν να αγοράσουν οι πολίτες. Η αρχική ιδιοκτησία έχει μικρότερο έλεγχο στην εταιρεία
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ρυθμίζει αυστηρά τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες. Πρέπει να γνωστοποιούν τις οικονομικές καταστάσεις και να δημοσιεύουν ετήσια έκθεση για τους επενδυτές, καθώς και να υποβάλλουν περιοδικές εκθέσεις στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Επίσης, μια δημόσια εταιρεία πρέπει να συμμορφώνεται με τα πρότυπα και τους κανόνες των χρηματιστηρίων στα οποία απαριθμείται.
Ιδιωτική έναντι Δημόσιας Εταιρείας
Όταν οι ιδιοκτήτες οικοδομούν μια εταιρεία, αντιμετωπίζουν την επιλογή να διαμείνουν σε στενή εταιρεία ή να γίνουν δημόσιοι. Υπάρχουν πλεονεκτήματα είτε με τον τρόπο. Με μια ιδιωτική ή κλειστή εταιρεία, υπάρχουν μόνο λίγοι επενδυτές που κατέχουν την πλειοψηφία των μετοχών και επομένως ελέγχουν την επιχείρηση. Δεδομένου ότι οι μετοχές δεν διαπραγματεύονται στην ανοικτή αγορά, οι τιμές των μετοχών ενδέχεται να είναι πιο σταθερές.
Συνεπώς, οι αποφάσεις γίνονται για επιχειρηματικούς λόγους. Και η κανονιστική εποπτεία δεν είναι τόσο εκτεταμένη, που δίνει στους διαχειριστές περισσότερο χρόνο για να επικεντρωθεί στη λειτουργία της επιχείρησης. Επίσης, διευκολύνει την εμπιστευτικότητα των πληροφοριών της εταιρείας.
Το πιο προφανές κίνητρο για τη συμμετοχή ενός κοινού στο κοινό είναι η πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές. Μόλις η μετοχή διαπραγματεύεται σε ανοικτές αγορές, η επιχείρηση μπορεί να αντλήσει νέα κεφάλαια με την έκδοση περισσότερων μετοχών. Ο μεγαλύτερος όγκος συναλλαγών μπορεί επίσης να καταστήσει το μετοχικό κεφάλαιο ελκυστικότερο για τους επενδυτές, επειδή αυξάνει τη ρευστότητα και καθιστά ευκολότερο να γνωρίζει ποια είναι η αγοραία αξία των μετοχών. Ωστόσο, μια δημόσια επιχείρηση πρέπει να ασχολείται με ξένους που μπορούν να ψηφίσουν στις συνελεύσεις των μετόχων και έχουν δικαίωμα σε έγγραφα και ειδοποιήσεις σχετικά με τις δραστηριότητες της επιχείρησης.
Πηγαίνοντας ιδιωτικός
Μερικές φορές οι ιδιοκτήτες και η διοίκηση μιας εταιρείας που διαπραγματεύεται δημόσια επιλέγουν να επιστρέψουν σε ένα κλειστό ή ιδιωτικό μοντέλο ιδιοκτησίας. Αυτό γίνεται με την αγορά των εκκρεμών μετοχών της εταιρείας και τη διαγραφή της σε χρηματιστήρια. Αυτό το μάθημα μπορεί να ελευθερώσει τους διαχειριστές επειδή δεν χρειάζεται πλέον να κρατάει ένα μάτι στα καθημερινά αποθέματα μετοχών. Είναι ευκολότερο να αποφευχθεί η εξαναγκαστική εξαγορά από τους ξένους. Ίσως το μεγαλύτερο δυνητικό πλεονέκτημα είναι ότι η διοίκηση έχει περισσότερη ελευθερία να αναλαμβάνει κινδύνους και να συμμετέχει σε μακροπρόθεσμα έργα που έχουν υψηλό αναπτυξιακό δυναμικό.
