Οι νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές είναι στενά συνδεδεμένες και οι δύο έχουν βαθιές επιπτώσεις στην οικονομική ανάπτυξη σε ολόκληρο τον κόσμο. Η δημοσιονομική πολιτική ασχολείται με τους μακροοικονομικούς μοχλούς της εξουσίας. Αυτό κλείνει τους προϋπολογισμούς, τα χρέη, τα ελλείμματα και τις κρατικές δαπάνες. Η νομισματική πολιτική είναι συχνά στα χέρια των τραπεζιτών και αναφέρεται στα επιτόκια, την πρόσβαση σε πιστωτικά όρια και τα ποσοστά πληθωρισμού.
Νομισματική και δημοσιονομική σταθερότητα
Συνολικά, οι δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές δημιουργούν ένα επενδυτικό περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι το νομικό και νομισματικό περιβάλλον πρέπει να ανταμείβει τους επιτυχείς επιχειρηματίες και να εξασφαλίζει μια δίκαιη απόδοση της επένδυσης. Αυτό επιτυγχάνεται με την προώθηση της οικονομικής σταθερότητας, που σημαίνει ότι ο πληθωρισμός παραμένει υπό έλεγχο και τα επιτόκια σε επίπεδο όπου τα δάνεια είναι αρκετά εύκολο να αποκτηθούν. Οι τιμές που είναι πολύ υψηλές βλάπτουν την οικονομία επειδή τα χρήματα είναι πολύ ακριβά. Η ανάπτυξη πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον πληθωρισμό και τα ποσοστά και να επιτυγχάνει μια ισορροπία μεταξύ τους.
Ξένο και εγχώριο χρέος
Η αντιμετώπιση του χρέους είναι τόσο νομισματικό όσο και φορολογικό ζήτημα. Το υπερβολικό χρέος κάνει την εν λόγω οικονομία κακό κίνδυνο και το διεθνές κεφάλαιο θα αγνοήσει τέτοιους τόπους. Το χρέος μπορεί να σημαίνει τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό χρέος. Το πρώτο αφορά τα δημοσιονομικά ελλείμματα, ενώ τα τελευταία μπορεί να σημαίνουν εμπορικές ανισορροπίες όπου η χώρα αγοράζει περισσότερο από ό, τι πωλεί διεθνώς. Το χρέος αφαιρεί την απαιτούμενη ρευστότητα από μια χώρα, η οποία με τη σειρά της μπορεί να αυξήσει τα επιτόκια στο σπίτι. Τα απαιτούμενα χρήματα δεν υπάρχουν για να βοηθήσουν στην οικονομική ανάπτυξη ή / και στις κοινωνικές δαπάνες.
Κεντρική Τράπεζα
Η κεντρική τράπεζα είναι συνήθως υπεύθυνη για τη νομισματική πολιτική, καθώς το κράτος είναι συνήθως αρμόδιο για τη δημοσιονομική πολιτική. Ορισμένες κεντρικές τράπεζες, όπως στη Λιβύη ή την Κίνα, βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο, ενώ η Τράπεζα της Αγγλίας ή η Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα είναι ιδιωτικές εταιρείες. Είτε έτσι είτε αλλιώς, το σημείο της κεντρικής τράπεζας είναι να ελέγξει τη νομισματική πολιτική προς όφελος της τοπικής οικονομίας. Τα εύκολες χρήματα μπορούν να συνοδεύσουν τους καλούς οικονομικούς χρόνους, ενώ τα αυστηρότερα χρήματα μπορούν να συνοδεύουν τις σκληρότερες αγορές. Ο σκοπός εδώ είναι να ελέγξει την αξία του νομίσματος. Τα χαλαρά χρήματα, δηλαδή τα φθηνότερα χρήματα, μπορεί να είναι η απαραίτητη ώθηση σε μια οικονομία που μαρκάρει ή μπορεί να είναι η πύλη προς τον πληθωρισμό.
"Φορολογικός χώρος" και η σημασία του
Ο "δημοσιονομικός χώρος" είναι μια έννοια που χρησιμοποιείται από τα Ηνωμένα Έθνη για να αναφερθεί σε οικονομικό μαξιλάρι στον εθνικό προϋπολογισμό. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα έχει επαρκές νόμισμα σε αποθεματικό για τη χρηματοδότηση επενδύσεων σε κεφάλαια αρχικής ώθησης, κακή ανακούφιση, εκπαίδευση ή επαγγελματική κατάρτιση για χάρη της οικονομικής ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού. Χρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα ή η Αργεντινή δεν έχουν απολύτως κανένα δημοσιονομικό χώρο και η οικονομία υποφέρει. Οι χώρες των οποίων οι εξαγωγικοί τομείς ενισχύονται από κρατικές παρεμβάσεις, όπως η Κίνα, η Λευκορωσία ή η Νότια Κορέα, είναι πλούσιες σε ξένα αποθέματα και ως εκ τούτου έχουν χρήματα να δαπανήσουν για κοινωνικά προγράμματα που ωφελούν την οικονομία. Η συσσώρευση συναλλαγματικών διαθεσίμων είναι νομίσματα που εισέρχονται στη χώρα λόγω επιτυχών εξαγωγικών προγραμμάτων. Αυτό μπορεί στη συνέχεια να επανεπενδυθεί στην οικονομία.
