Όταν οποιοδήποτε έγγραφο που έχει σχέση με το οικονομικό στοιχείο έχει κενή έγκριση, έχει μόνο την υπογραφή του ιδιοκτήτη ή του προσώπου που ελέγχει το όφελος του εγγράφου και παραλείπει μια δήλωση "αμοιβής στη σειρά". Αυτό που κάνει μια κενή έγκριση είναι να αναθέσει τον έλεγχο ή το όφελος σε όποιον κατέχει το έγγραφο.
Ενδείξεις
Η επικύρωση γίνεται όταν το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που κατονομάζονται σε ένα οικονομικό έγγραφο ως δικαιούχος υπογράφουν. Η επικύρωση επιτρέπει σε ένα άλλο μέρος να το διαπραγματευτεί, πράγμα που είναι ένας φανταστικός τρόπος να πούμε ότι το έγγραφο μπορεί να εξαργυρωθεί ή να χρησιμοποιηθεί αντί του νομίσματος για την πλήρη αξία του. Για παράδειγμα, όταν μια επιταγή εγκρίνεται σωστά, γίνεται ένα διαπραγματεύσιμο χρηματοπιστωτικό μέσο.
Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι επικυρώσεων. Η πιο συνηθισμένη είναι η κενή έγκριση. Μια άλλη συνηθισμένη θεώρηση είναι μια περιοριστική θεώρηση, στην οποία ένας ανατεθείς σκοπός γράφεται ως μέρος της έγκρισης. Για παράδειγμα, ο περιορισμός ότι το στοιχείο είναι "Για κατάθεση μόνο." Μια τρίτη κοινή δήλωση είναι η ειδική έγκριση, στην οποία ο νέος δικαιούχος ορίζεται ως μέρος της έγκρισης. Κάτω από την έγκριση του δικαιούχου θα ήταν η "Πληρωμή στη διαταγή του John Q. Public" ή κάτι παρόμοιο.
Η έγκριση πρέπει να περιλαμβάνει όλους τους δικαιούχους που αναφέρονται στο έγγραφο. Ακόμη και αν το όνομα του δικαιούχου πληρωμής είναι λάθος, η έγκριση πρέπει να ταιριάζει ακριβώς. Όταν αναφέρονται περισσότεροι από ένας δικαιούχοι με τη λέξη "και" που τις συνδέει, και οι δύο δικαιούχοι πρέπει να υπογράψουν για να εγκρίνουν σωστά το στοιχείο. Εάν η λέξη "ή" συνδέει τα ονόματα των δικαιούχων πληρωμής, πρέπει να υπογράψει μόνο ένας από τους δικαιούχους.
Κενές εγκρίσεις
Μια κενή διατύπωση περιλαμβάνει μόνο την υπογραφή του δικαιούχου. Μια κενή επικύρωση είναι επίσης η λιγότερο περιοριστική στο ότι όποιος κρατά το έγγραφο έχει τον έλεγχο και την εξουσία να το διαπραγματευτεί, εξ ου και ο όρος "κενός έλεγχος". Όποιος κατέχει το αντικείμενο έχει τη δυνατότητα να επωφεληθεί από αυτό.
Κενή ασφαλιστική πολιτική
Στις επιχειρήσεις, η μεταφορά ασφαλιστηρίων συμβολαίων αποτελεί κοινή πρακτική. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την ασφάλιση των πρώτων υλών, προϊόντων ενός είδους και πολύτιμων εμπορευμάτων που αποστέλλονται με φορτίο. Ο αρχικός αγοραστής ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου που καλύπτει τα εμπορεύματα υπό διαμετακόμιση μεταβιβάζει την ασφαλιστική σύμβαση "σε κενό" στην εταιρεία που λαμβάνει τα εμπορεύματα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος εκτέλεσης μιας κενής θεώρησης σε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο, αλλά οι συνηθέστερες μέθοδοι είναι: 1) να ανοίξετε την πολιτική στην τελευταία της σελίδα και στο λευκό χώρο της σελίδας, να σφραγίσετε το όνομα της εταιρείας του αρχικού δικαιούχου και στη συνέχεια να έχει υπογράψει ένας υπάλληλος της εταιρείας ή 2) να εκτελέσει την ίδια διαδικασία στο πίσω μέρος είτε της πρώτης είτε της τελευταίας σελίδας της πολιτικής. Αν και δεν είναι ασφαλιστήριο συμβόλαιο, χρησιμοποιούνται επίσης συχνά κενές θεωρήσεις για μια "φορτωτική παραγγελίας". Το φορτωτικό έγγραφο δηλώνει την ιδιοκτησία του αγαθού κατά την αποστολή και μια κενή έγκριση μεταβιβάζει την κυριότητα σε όποιον κατέχει τη φορτωτική.
Μη έγκυρες κενές εγκρίσεις
Στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ και σε αρκετούς ομοσπονδιακούς νόμους, οι κενές θεωρήσεις είναι παράνομες για χρήση σε προσωπικά ασφαλιστήρια συμβόλαια και μεταφορές υποθηκών, μεταξύ άλλων μέσων που χρησιμοποιούνται λιγότερο συχνά. Σύμφωνα με πολλούς από αυτούς τους νόμους, μια κενή έγκριση, ειδικά μία που διαπράττεται υπό την πίεση, αποτελεί απάτη ή ίσως κλοπή. Ανεξάρτητα από αυτό, οι νόμοι της γης περιορίζουν τη χρήση κενών ενδείξεων σε μέσα παραγγελίας (όπως στην "αμοιβή της τάξης"), όπως επιταγές, ομόλογα στον κομιστή, φορτωτικές, ασφάλιση μεταβιβάσιμων αγαθών και παρόμοια.
